FimrecensieDreaming Walls
‘Dreaming Walls’: op zoek naar de geesten van het Chelsea Hotel ★★★☆☆
Het zou voor de hand liggend zijn om een documentaire over het Chelsea Hotel vol te steken met bekende koppen. Maar het Belgische regisseursduo Amélie van Elmbt en Maya Duverdier trappen niet in die val van voorspelbaarheid. In Dreaming Walls: Inside the Chelsea Hotel richten zij hun camera op de huidige bewoners. De laatste bewoners.
Zo’n tien jaar lang, na de overname door een bouwondernemer, stond het hotel waar beroemde kunst aan de muren leek te groeien in de stellingen. Als de Galliërs in Asterix zijn zij de laatste verzetslieden tegen de gentrificatie van het ooit zo goedkope hotel, dat nu opbrengsten moet genereren op de kap van de beroemdheden die er vroeger verbleven – denk aan Leonard Cohen, Bob Dylan, Janis Joplin en Jack Kerouac.
Lees ook
Docu over legendarisch New Yorks logement: hoe zou het nog zijn met het Chelsea Hotel?
Nu en dan passeren ook archiefbeelden van Patti Smith en andere legendes wier geest nog door de gangen van het Chelsea Hotel dralen, maar verder volgt Dreaming Walls minder bekende goden, zoals de oude choreografe Merle Lister of een artiest die kunst maakt met ijzerdraad. Vaak verdwalen Van Elmbt en Duverdier in de doolhof van hun leven en geschiedenis. Maar terwijl de nieuwe eigenaar een luxehotel bouwt zonder respect voor de geschiedenis van het Chelsea, weten de twee Belgen wél de oude glorie voelbaar te maken.
Vanaf 9/11 in de bioscoop.
