Dit zijn de platen van de week: Mogwai, Smith & Burrows en Judas and the Black Messiah

Mogwai - As the Love Continues ****

Dromerige shoegazers, reik elkaar de ontsmette hand! In de parochie van nineties-nostalgie leidt Mogwai deze week een hemelse dienst. De vooruitgestuurde single ‘Ritchie Sacramento’ klinkt misschien als een afleggertje van The Jesus and Mary Chain, maar laat dat een zeldzame smet op deze plaat zijn.

‘Ceiling Granny’ is een gitaarsymfonie à la Smashing Pumpkins ten tijde van Gish. De overweldigende strijkers van Atticus Ross sturen ‘Midnight Flit’ dan weer in elegant crescendo naar een hoogtepunt. En ook ‘Fuck Off Money’ of ‘It’s What I Want To Do, Mum’ moeten het hebben van de majestueuze finales waarop Mogwai al jaren een patent bezit, net als het recht op debiele songtitels. Laat de turbulente sax van Colin Stetson dan ook nog eens zijn opwachting maken in ‘Pat Stains’ en u voelt ons al aantrippelen: de tiende reguliere plaat van Mogwai is een voltreffer voor wie graag luchtgitaar speelt in de achteruitkijkspiegel.

Smith & Burrows - Only Smith & Burrows is Good Enough ***

Tien jaar geleden mocht je het succesvolle Funny Looking Angels géén kerstplaat noemen, zo bezwoer Tom Smith (Editors). Samen met zijn kompaan Andy Burrows (ex-drummer van Razorlight en handlanger van Ricky Gervais) maakten ze toen een ‘winteralbum’. Vandaag laten ze eerder de jaren zeventig zomeren met deze onbekommerde popplaat. Zowat elke song heeft daarbij de geniepige gewoonte meteen aan je cortex te kleven, niet toevallig omdat Burrows zijn idool Elton John wat graag naar de mond praat. Dat levert somtijds plakkerig spul op, maar door de bank genomen toch een fijne wederkennismaking.

Various artists - Judas and the Black Messiah: The Inspired Album ****

Een soundtrack die slechts geïnspireerd is door de film in kwestie in plaats van er deel van uit te maken, blijft soms hangen bij halfbakken hommages. Niet zo bij deze verzameling raptracks die de gelijknamige film over het leven van Black Panther-voorzitter Fred Hampton eert. Behalve wereldberoemde kanonnen als Jay Z, Nas, Black Thought, A$AP Rocky en oldskool held Rakim draaft een roedel hongerige jonge wolven op, met uitmuntend werk. Saba en Smino wisselen op jazzy laidbackbeats wonderlijke poëzie uit over sociale gerechtigheid, terwijl soulprinses H.E.R. de seventiesfunk van The Meters in gedachten brengt. Niets minder dan een luxueus hiphopbanket waarmee u maanden zoet bent.