Dit zijn de beste albums van de week

A Winged Victory for the Sullen – Invisible Cities ★★★★☆

Onze luistertip van de week biedt gelijk ook literair advies. In De onzichtbare steden (1972) van Italo Calvino brengt Marco Polo aan de Mongoolse leider Koeblai Khan verslag uit van zijn reizen in het Mongoolse rijk, maar in feite vertelt hij over fictieve avonturen en steden. Met een net zo’n grote verbeeldingskracht brengt het ambientduo Adam Wiltzie en Dustin O’Halloran de soundtrack bij die overvloed aan fantasie. Deze drone-prins en toetsenist zijn de architecten van soundscapes die nu eens weids en dramatisch klinken, en dan weer klein of sinister. Wiltzie beweert dat hij bij alle composities in slaap kan vallen, maar een dutje verandert hier toch ook al eens in een bezwete nachtmerrie. Vers bedlinnen en een nachtlampje worden warm aanbevolen.

Altin Gün – Yol ★★★☆☆

Een viertal jaar geleden mocht Altin Gün zich al het hipste snoepje van Nederland noemen. We zagen de Turks-Amsterdamse band toen op het Best Kept Secret-festival waar zijn groovy psychedelische rock tegenover het oppermachtige Arctic Monkeys stond geprogrammeerd. Yol, zijn derde album, herbergt nog grotere ambities: wereldwijd potten breken, bijvoorbeeld, of minstens uitgroeien tot een cultact voor de meest toonaangevende dj’s. Daartoe schroefde het gezelschap de psychrockinvloeden terug. Zijn stoffige rare grooves-sound werd ingeruild voor gestroomlijnde no wave en balearic beats, met dank aan het Gentse elektroduo Asa Moto dat de boel produceerde. Het leverde in ons land een knoert van een radiohit op in de vorm van ‘Yüce dağ başında’, waarin echo’s van LCD Soundsystem huizen. Wedden dat u straks vlotjes deze opgepoetste Turkse folksongs meebrult? Wij zoeken alvast dekking.

GOOSE – Something New ★★★☆☆

In deze tijden van korte aandachtsspannen en vluchtige Spotify-hitjes is het niet zo vreemd dat GOOSE een mini-album uitbrengt waarop nieuwe songs worden aangevuld met een trosje remixen. Van de vijf nieuwe tracks circuleerden er al vier in de betere radioplaylists. De Kortrijkzanen onderstrepen er bovenal hoe diep hun wortels in de Belgische dancegeschiedenis zitten. ‘Heaven’ is een fraaie Front 242-update, ‘Viper’ haalt de Boccaccio overhoop, ‘Something New’ lijkt het frêle neefje van hun eigen ‘Synrise’. De elektropunk van ‘Losing You’ knipoogt dan weer naar het debuut Bring It On, dat vijftien jaar geleden onze liefde voor deze band liet ontluiken. Volgende keer dubbel zoveel nieuw spul?