Album Top 10
Dit zijn de 10 beste platen van de week
Alle macht aan de weirdo's! Het zijn er wel wat deze week: Stimulator Jones en Paul White, bijvoorbeeld, of Steven Spielbergs dochter Buzzy Lee. Janelle Monáe werpt zich niet verwonderlijk op als koningin van de freaks.
1. Janelle Monáe - Dirty Computer
Goedgemutste, fijngetrimde zwarte pop lijkt centraal te staan op Dirty Computer, het derde album van de Amerikaanse soulprinses Janelle Monáe. De refreinen zijn glashelder en meezingbaar, de beats doordacht funky of onbezonnen springerig. Synths, elektronica en samples krijgen de bovenhand.
Het is een groot verschil met haar vorige platen, die een stuk kunstzinniger en complexer klonken. Het scherpe randje komt op Dirty Computer van de teksten. Zoals in de militante hiphoptrack 'Django Jane', een eerbetoon aan black power en Afro-Amerikaanse trots. Of de piekfijn geproducete funkpopsongs waarmee ze seksualiteit en gender in vraag stelt of waarin ze seksisme een neus zet:"Let the vagina have a monologue / Mansplaining, I fold 'em like origami / What's a wave, baby? This a tsunami." Wij zouden bijna zeggen: tsjakkaa!
"Dirty Computer is in eerste instantie een steengoeie popplaat", schreven we. "Sommige liedjes zijn simpelweg om bij weg te smelten." Geen wonder dat Prince tuk op haar was.
Lees hier de volledige recensie.
Lees hier ons portret van Janelle Monáe.
2. Paul White - Rejuvenate
U kent de Londense producer Paul White misschien als klanktovenaar achter platen van Danny Brown (tien songs op diens verbluffende Atrocity Exhibition) en Homeboy Sandman. Verbazingwekkend genoeg snoert White de waanzin in op Rejuvenate, een impressionante showcase van zijn veelzijdigheid.
Tintelende, ijlhoofdige elektronicatracks vol rare stemsamples knipogen naar Boards Of Canada. Whites psychedelische sixtiesgrooves doen dan weer denken aan Adrian Younge en sporadisch aan Danger Mouse: ook White gebruikt moderne productietechnieken om een vintageklank te reproduceren.
In een aantal liedjes laat hij getalenteerde soulzangeressen als Denai Moore en Shungudzo schitteren, in 'Laugh With Me' mag zijn zus Sarah Williams White de geheimzinnige sirene uithangen. Het zijn de kersjes op zijn verrukkelijke taart. Geniet ervan.
3. Faces On TV - Night Funeral
Op zijn debuut maakt Faces On TV van wonden likken een sensueel hoogstandje. "De plaat klinkt dan ook eerder als een verleidelijk voorspel: de zinnelijke kreetjes in 'Same Thing', de bezwerende vrouwenzang in 'Dancing After All', de dansbare beats, warme synths en exotische percussie slingeren wellustig doorheen deze plaat", schreef onze journalist Gunter Van Assche.
Op Night Funeral zoekt frontman Jasper Maekelberg bewust de donkerste nissen op: "De sound van Faces On TV leunt veel dichter aan bij de stiekeme sfeer van achterkamertjes, broeierige boudoirs en donkere dansholen." Het resultaat snijdt diep en werkt verslavend. Een plaat "waarop je zowel down wilt zijn als dansen".
Lees hier de volledige recensie.
Lees hier ons verslag van het matineeconcert voor De Morgen.
4. Stimulator Jones - Exotic Worlds and Masterful Treasures
De van het Amerikaanse Roanoke Island afkomstige multi-instrumentalist Sam Lunsford grossiert op Exotic Worlds and Masterful Treasures in kitscherige white boy-soul, gestut door synths en drumcomputers. Zijn hitsige slaapkamerliedjes ademen de campy R&B uit de jaren 80, genre Roger Troutman en New Edition.
Lunsfords pseudoniem Stimulator Jones doet niet verwonderlijk denken aan een vibratormerk. Deze funky, oververhitte songs vormen een gedroomde soundtrack bij menig bedavontuur. Check zeker die ronduit pornografische, over the top-gitaarsolo in 'Tempt Me With Your Love'. En, oh ja, doe het veilig, meisjes en jongens.
5. Myth Syzer - Bisous
"Très branché" in Parijs en omstreken, deze Myth Syzer, een Franse producer die geregeld in het Brusselse nachtleven opduikt en die nu ook een coole synthpopplaat uitbrengt waarop invloeden uit R&B en hiphop welig tieren.
Deze bijna-dertiger mocht al samenwerken met klinkende urban-namen als Kaytranada, A$AP Ferg en Vic Mensa en met rapmacho's Damso en Hamza. Op Bisous, zijn volwaardige studiodebuut, schuift hij vriendelijke, in synths gedrenkte slowmotionfunk onder de stemmen van Roméo Elvis, Doc Gyneco en Hamza, al dan niet opgesmukt met vocoders. Klinkt heerlijk chill en verdomd groovy. Wacht maar tot Kanye of Drake hem ontdekt!
6. Young Gun Silver Fox - AM Waves
Een gouden duo, deze Andy Platts (van funkband Mama's Gun) en producer Shawn Lee (Jeff Buckley, Lana Del Rey), beter bekend als Young Gun Silver Fox. Drie jaar geleden charmeerde hun debuut West End Coast ons met zijn zonovergoten mix van Californische seventiespop, Marvin Gaye-achtige soul en kraakheldere yacht rock.
AM Waves gaat door op dat elan. De songs zijn heerlijk ouderwets geconstrueerd, vol briljante zangharmonieën en relaxete vibes die doen denken aan Hall & Oates, Michael MacDonald, The Eagles, Chicago en - voor de jongere muziekfan - Mayer Hawthorne. Lekker cheesy soms, maar altijd bruisend en bezield.
7. Buzzy Lee - Facepaint EP
De uit Los Angeles afkomstige Sasha Spielberg (dochter van regisseur Steven Spielberg) out zich als dwarse indiepopmuzikante en vaart op haar debuut-ep in het kielzog van Chairlift en St.Vincent. Lees: wonky, glasachtige elektrotracks met onderkoelde, sexy zang. De minimalistische, prachtig gestileerde productie is van Nicolas Jaar.
8. Anne-Marie - Speak Your Mind
De charmes van Anne-Maries liedjes liggen bij hun ultraprofessionele songwriting én bij het ruwe, ontwapenend eerlijke karakter van de Britse zangeres. Anne-Marie mag dan een voormalige wereldkampioene karate zijn, in de liefde ging ze al heel vaak onderuit. Over die knock-outs zingt ze in de meeste songs, veelal breakup-nummers met een groot hitpotentieel. Ja, ook de knapperige hits 'Do It Right', 'Alarm' en 'Ciao Adidos' staan hier op.
Lees hier de volledige recensie.
9. Antoine Pierre & Urbex - Sketches Of Nowhere
Belgische jazz voor doorbijters. Antoine Pierre mag dan vooral bekend zijn als de drummer van Taxiwars, met zijn collectief Urbex vergaarde hij een cultreputatie dankzij technisch hoogstaande moderne jazz vol kronkels en krulletjes, met zijn gespierde drumstijl als ruggengraat. Sketches Of Nowhere doet een tikkeltje contemplatiever aan, laat zijn composities tergend traag openbloeien of kabbelt naar onrustige, nerveus stuiptrekkende climaxen. Voor geduldige lieden.
10. Nines - Crop Circle
De Londense grimerapper Nines blijkt een ambitieus baasje. Als promotie voor Crop Circle releaste hij een heuse kortfilm over de dagdagelijkse beslommeringen in de zwarte achterbuurten van zijn stad. Zijn muziek is misschien wat grimmig en hermetisch voor een Belgisch publiek, maar de beats en de raps zijn van hoog niveau. Bovendien laat Nines een frisse wind door het genre blazen door te flirten met warme, clubby synthklanken en catchy pop-hooks. Vakmanschap.
