Deze vier nieuwe boeken zijn meer dan de moeite waard

Drie heruitgaven van de Franse schrijfster Annie Ernaux in één keer, nu haar werk toe is aan een glorieuze herontdekking: Meisjesherinneringen, De schaamte en Het voorval. Ze bedrijft ‘autofiction’ die een emancipatorische geschiedenis van naoorlogs Frankrijk omvat én diep in haar persoonlijke vlees snijdt. ‘Mentale archeologie’, zoals in Het voorval. Daar zijn we de eersterangsgetuige van haar abortus in 1963, nadat ze onbedoeld zwanger werd van een jongen die ze maar kortstondig kende. Op dat moment is abortus in Frankrijk nog clandestien. ­Ernaux schrijft een uitgebeend relaas, wars van valse emotie.

Jon McGregor

Jon McGregor verzoent roekeloos verteltalent met zin voor experiment in Het woord voor rood, waarin een Arctische expeditie faliekant misloopt. De eerste tachtig pagina’s zijn ongemeen prangend. ‘Doc’ Wright blijkt na terugkomst zijn taalvermogen kwijt. Zijn vrouw Anna zit in de rats met haar mantelzorgersrol.

Stiftgedichten
Schrappen met stiften, in een dagblad nog wel, tot er poëzie opflakkert: een ongewone bezigheid voor een dichter. Maar adjunct-hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws Dimitri Antonissen weet er vaak spitse en prikkelende versregels uit te puren. Met handleiding om jezelf tot ‘stiftdichter’ om te toveren.

Weimar

De Nederlandsehistoricus Patrick Dassen breekt een lans voor de verdiensten van de Weimar­republiek (1918-1933), te vaak enkel gezien als het imbroglio waaruit het nationaalsocialisme oprees. Nee, schrijft Dassen, dit democratische experiment was zijn tijd vooruit, als opmaat naar de Bondsrepubliek.