Deze sitcom is een geschenk uit de hemel: ‘Laat ‘Abbott Elementary’ nog 200 awards winnen. Het zal te weinig zijn’

Elmo Lê van zet de blik op oneindig. Vandaag: ‘Abbott Elementary’.

In Amerika rollen grote hoeveelheden snert van de band – je kan er zo vastgekoekte resten van Big Macs afschrapen. Hoeveel krediet krijgt een land dat de wereld heeft vervuild met Abercrombie & Fitch, Imagine Dragons en Coca-Cola Vanilla? Waarom verdienen zo’n exportproducten een miljoenenpubliek en Abbott Elementary, de beste sitcom in jaren, niet?

Awards zijn er om het ego te strelen van zij die al een te groot ego hebben, maar niet alles is dwaas aan de traditie om bekende mensen te bewieroken. Het is dankzij vijf Emmy-nominaties – doorgaans een betrouwbare waardemeter – dat Abbott Elementary op de radar van Europeanen verscheen. Abbott Elementary is een geschenk uit de hemel, een visueel vaccin in de bestrijding tegen de collectieve verzuring.

Abbott Elementary is een mockumentary die het leven volgt op een ondergesubsidieerde basisschool in West Philadelphia, waar de interimleerkracht zich als een patattenzak door het leven verplaatst, de directrice zich Beyoncé waant, de conciërge een zelfverklaarde “black Yoda” is en elke vorm van verandering een hartverzakking veroorzaakt bij de oudere garde. Het concept is simpel, de uitvoering briljant.

Er zijn raakvlakken met The Office US – het spelen met de camera, de capriolen op de werkvloer, de zelfingenomen en incompetente baas – maar Abbott Elementary is zo goed geschreven, zo grappig, zo heerlijk banaal en daarom zo verslavend dat je bedenker Quinta Brunson geen enkel moment van een gebrek aan creativiteit kan betichten. Ik wil de piëdestal gerust eigenhandig opblinken, leg het mooiste boeket maar klaar: wie mij dertien afleveringen van twintig minuten bij de les kan houden, verdient een oneindige ovatie.

Brunson zelf speelt de grootste seut van het lerarenkorps, en gebruikt haar personages om – gebaseerd op verhalen van haar moeder die veertig jaar heeft lesgegeven in Philadelphia – gevoeligheden aan te kaarten die een arme school treffen. Abbott Elementary is echter een politiek pamflet noch een schreeuw om compassie, maar heeft als enige doel om je een lach te ontlokken.

Abbott Elementary heeft iets retro, las ik ergens, terwijl geen enkele reeks zo eigentijds geschreven is. Spitsvondigheid is wat de reeks onderscheidt van de concurrentie. De knipogen naar de jeugd (“Ik probeer 22 te zijn, ik gebruik al jaren geen hoofdletters meer”, aldus schooldirectrice Ava) zijn er pal op, Mr. Vampire Weekend als de spotnaam voor Jacob, de enige mannelijke witte leerkracht, vat hoe subliem de humor is.

Abbott Elementary hangt aan elkaar met steken die elkaar sneller opvolgen dan dat een Vlaams Belanger n-moppen kan tappen. Laat de reeks nog 200 awards winnen, het zal er altijd één te weinig zijn.

Abbott Elementary is te zien op Disney+.