Deze drie nieuwe boeken zijn meer dan de moeite waard

In katzwijm

Vijfenzeventig jaar worden én vijftig jaar schrijven, dat verdient een cadeau. Mensje van Keulen mocht van haar uitgever grasduinen in de scheepslading kattenverhalen, gedichten, dagboekfragmenten en kattenliedjes die ze bijeenschreef. In Het kattentheater vallen poezenfans ongetwijfeld in katzwijm (sor­ry). Zelfs de WhatsApp-communicatie van Van Keulens poes met de kat van Kees van Kooten is opgenomen in dit kleinood. Illustratoren als Jan Jutte en Willem van Malsen en linosnedenartiest Olivia Ettema oefenen hun kattensprongen. ‘Miauw miauw/dicht als een kat/in vrije regelval’, geeft Van Keulen mee.

Dobberen aan de Côte d’Azur

Eindelijk een nieuwe Nederlandse vertaling van Sur l’eau (1888), een unicum in het oeuvre van verhalenschrijver Guy de Maupassant. Op het water zit op de schopstoel tussen reisverslag en dagboek. In dit lumineuze, grillige relaas van zeil- en wandeltochten langs de Azurenkust laat de schrijver zijn gedachten de vrije loop: over water en varen, Normandië en het platteland, het menselijk bestaan, vrouwen, wanhoop, angst en waanzin. Let ook op de loepzuivere impressies van de toen nog amper ontgonnen Rivièra, met Saint-Tropez als minuscuul vissersdorp. Schitterende, zij het soms pessimistische zomerlectuur.

Een tekening als een schaduwtijd

De Belgische kunstenaar Johan De Wilde (°1964) maakt potloodtekeningen, prenten, schilderijen, fotoreeksen, grafiek en collages. Sinds het midden van de jaren negentig puurt hij uit dunne horizontale en verticale lijnen, laagje na laagje, minutieuze tekeningen waarin vormen en cijfers doorschemeren of ‘beklijvende droombeelden’. Soms moet je denken aan een filmstill of onscherpe foto, dan weer aan Mondriaan.

Met zijn werkwijze maakt De Wilde een vuist tegen het jachtige levenstempo en de vluchtigheid van onze oververzadigde digitale beeldcultuur. ‘Terwijl ik teken,’ vertelt hij aan Hans Theys, ‘denk ik aan de bezigheden van mensen in de buitenwereld. Buiten stroomt de tijd. Binnen lijkt hij stil te staan. Elke potloodstreek wordt een tijdseenheid. Elke tekening staat voor een schaduwtijd.’ In het derde deel van zijn Hands of Time-serie, ondertitel Pars pro toto, verzamelde hij nieuwe werken uit de periode 2017-2021. Suggestief minimalisme op zijn best.