CONCERTTIPS
Deze concerten mag u komende week niet missen
U wil deze week een stapje in de wereld zetten? De muziekredactie van De Morgen helpt u graag op weg.
1. Queens Of The Stone Age
Als Joshua Homme en zijn maats doorgaan op het elan van hun vorige Belgische passage – een miniconcert in het Fort van Wommelgem – gaat de eigenaar van het Sportpaleis stevig vloeken wanneer hij na de show een slagveld aantreft. Op het nieuwe Villains ontbinden de Californiërs als vanouds de duivels. Mark Ronson – producer van de plaat en man met een neus voor een hit – verpakte de duivelse blues van Queens of the Stone Age als ziedende gitaarpop, en daar houden wij wel van.
Lees hier een interview met Queens Of The Stone Age en hier de recensie van Villains.
Op 16/11 in het Sportpaleis, Antwerpen.
2. Bonobo
Anno 2017 zetelt Simon Green, de mens achter Bonobo, in het parlement van Elektronicaland, tussen de andere grootheden van zijn genre. Met zijn laatste plaat Migration is de Britse producer de kleine concertzalen ontgroeid. Dat bewees hij eerder dit jaar op Werchter door duizenden zielen een shot extase toe te dienen, met zijn pastiche van soul, acid jazz, house en pop. “Ik geef eerlijk toe dat grote shows me nog meer opwinden: het is alsof je de handschoen opneemt tegen een monster”, aldus Bonobo. Het zou ons niet verbazen als hij ook Vorst Nationaal moeiteloos over de knie legt.
Lees hier een interview met Bonobo en hier de recensie van Migration.
Op 15/11 in Vorst Nationaal, Brussel.
3. Aldous Harding
Party, de tweede langspeler van Aldous Harding, is een feest zonder slingers. Ze serveert er cava zonder prik in een claustrofobische kamer met zwarte muren. In het midden van de ruimte ligt een gitaar naast een stoffige piano weg te rotten. En toch is Party – eerder dan een akelige bedoening – een heuse aanrader, omdat we in de porseleinen folk van de Nieuw-Zeelandse chanteuse Kate Bush én Perfume Genius herkennen. Een liveshow van Aldous Harding zou nóg intenser zijn dan het album. Benieuwd!
Op 15/11 in de AB, Brussel.
4. Fleet Foxes
In 2008 herrees onze innerlijke scoutsjongen, met dank aan Fleet Foxes. Blokhutten werden opnieuw hip en Foxes’ kampvuursong ‘Mykonos’ werd in een klap bekender dan het eiland. In 2011 verdween de band rond oppervos Robin Pecknold echter uit het zicht. Tot nu. Op derde plaat Crack-Up blijft het Amerikaanse folkkwintet trouw aan de herfstkleurige harmonieën van weleer, maar het is bovenal het album waarop Fleet Foxes spannender klinkt dan we ooit hadden durven te dromen.
Lees hier de recensie van Crack-Up, Fleet Foxes’ derde album.
Op 17 en 18/11 in de AB, Brussel.
5. Curtis Harding
Curtis Harding is een naam die soul ademt. Het is dus geen verrassing dat de Amerikaanse zanger een neus heeft voor groovy songs die naar de sensuele sixties ruiken. Cee-Lo Green had Harding al langer opgemerkt, nu bent u aan zet. Op zijn nieuwe plaat Face Your Fear flitsen er, verspreid over elf songs, flarden van Curtis Mayfield, The Black Keys en Ottis Redding voorbij. En geloof ons, live klinkt Curtis Harding nog beter dan op papier.
Lees hier de recensie van Face Your Fear.
Op 17/11 in Botanique, Brussel.
6. Thundercat
Drunk, de derde plaat van basfenomeen Stephen Bruner, alias Thundercat, biedt onderdak aan de beste melige, futuristische discojazz die we dit jaar hebben gehoord. Ook straf: Kendrick Lamar, Erykah Badu, Kamasi Washington en Childish Gambino zijn fan van zijn magische vingers. Dat alleen al zou u moeten overtuigen om deze rotgetalenteerde bassist en zanger aan te kruisen in uw agenda. Afspraak in De Roma!
Lees hier een interview met Thundercat en hier de recensie van Drunk.
Op 19/11 in De Roma, Antwerpen.
7. Torres
Mackenzie Scott, de twintiger die zich Torres laat noemen, bewoont niet langer het spanningsveld tussen PJ Harvey en Sharon Van Etten. Met haar laatste release Three Futures, verandert de Amerikaanse songschrijfster het geweer van schouder – industriële rock neemt de fakkel over van de fuzzy indie. Kraftwerk, Depeche Mode en Can sluipen voorzichtig in het geluid van Torres, en die verandering bevalt ons wel. Torres: onthouden die naam.
Op 18/11 in Botanique, Brussel.
8. [PIAS] Nites x Les TransArdentes
Wat als Les TransArdentes en [PIAS] Nites – organisatoren van het betere feest – de krachten bundelen? We gokken: een viersterrennacht. In Paleis 12 gooien ze oud en nieuw in de blender. Vitalic en Mr. Oizo vertegenwoordigen de oudere garde, met jonge Belgische producers als DC Salas, Le Motel en Limits in hun zog. Verwacht niet enkel dj’s: met Anna Of The North, Beffroi en STUFF. brengt de coalitie tussen Les TransArdentes en [PIAS] Nites ook liveacts. Vergeet uw dansbenen niet.
Op 18/11 in Paleis 12, Brussel.
9. Mount Eerie
Phil Elverum van Mount Eerie verwerkt op het magische A Crow Looked at Me de dood van zijn vrouw. Hij laat de noise die zijn vorige platen kenmerkt achterwege, en houdt het simpel, zowel in zijn teksten als muziek. Je hoort een stem, gitaar, ruis en sporadisch een ritmetrack – niet meer, niet minder. “Een van de sterkste platen die we dit jaar al hoorden, is er een die we amper durven te draaien uit angst onszelf herleid te zien tot een huilend hoopje ellende”, schreef collega Pieter Coupé over A Crow Looked at Me. Wedden dat Mount Eerie live nóg mooier klinkt?
Lees hier de recensie van A Crow Looked at Me.
Op 18/11 in Kerk Sint-Denijs, Zwevegem.
10. Songhoy Blues
Damon Albarn en Brian Eno zijn fan en u straks ook. In 2012 vluchtten Malinese muzikanten Oumar, Aliou en Garba Touré onder druk van Toearegrebellen, extremisten en het Malinese regeringsleger naar hoofdstad Bamako. Daar zag Songhoy Blues – genoemd naar hun etnische wortels – het licht. Hoe ze klinken? Als een langgerekte jamsessie tussen Ali Farka Touré, Led Zeppelin, Tinariwen en Jimi Hendrix. Ga dat zien!
Op 17/11 in De Zwerver, Leffinge.
