‘Death To 2020’: Een parodie op een jaaroverzicht die er tegelijk vlijmscherpe kritiek op geeft

Iemand nog een cynische grap over 2020 nodig? Charlie Brooker, de man achter het dystopische Black Mirror, vond van wel. Hij reeg de frappantste nieuwsbeelden van het voorbije jaar aan elkaar, voorzag ze van een ironische commentaarstem en laste er een resem fictionele personages tussen die hun licht op de actua schijnen. Ziedaar het concept van Death To 2020, een parodie op een jaaroverzicht die er tegelijk vlijmscherpe kritiek op geeft.

Zo gitzwart als Black Mirror wordt het nooit. De werkelijkheid openbaarde zich al in die mate als surrealistisch en deprimerend dat vilein sarcasme een mens pas écht naar het rattenvergif zou doen grijpen. Brookers vernuftig geconstrueerde spiegelwereld die de keizer meedogenloos in zijn blootje zet, huist weliswaar ook in deze fake docu als een open zenuw die de ridicule pseudo-apocalyps van 2020 extra schrijnend maakt.

Brookers misprijzen voor onze door kapitalisme aangevreten Westerse democratie en haar tiltgeslagen technologische revoluties schuilt in geestige details. Bij de egoïstische CEO die hij de hilarische naam Bark Multiverse geeft, bijvoorbeeld: een patser die laatdunkend doet over Greta Thunberg en zich in een bunker verschuilt tegen een klimaatramp. Lisa Kudrow kruipt in de huid van een woordvoerder van Trump en ze doet dat met flair (“There’s no such place as Ukraine. I choose to believe there is not”). Hugh Grant speelt een ijdele wetenschapper die scènes uit Star Wars verwart met historische feiten.

Een fictieve socioloog ontleedt het ultragepolariseerde Amerika alsvolgt: “Rechts heb je shitnosed extremisten die zich luidop afvragen of Hitler echt wel zo slecht was terwijl ze hun eigen clownhouse-realiteit verzinnen. Links heb je fucking zeurderige woke-keizers die er in het wilde weg op los cancelen van zodra iemand een verkeerde pas zet. En beide kanten zien er zo afgrijselijk ongelukkig uit dat je er misselijk van wordt.” Touché.

Dan is er Kathy Flowers, de oer-Amerikaanse racistische soccer mom, een subliem personage dat naarmate Death To 2020 vordert alsmaar extremistischere bullshit uitbraakt. Heerlijk. Alleen tackelden comedians zoals Kamau Bell het zogenaamde Karen-archetype nét iets slimmer in hun populaire Color Of Change-sketch die eerder dit jaar viraal ging. Dat je ook op innoverende wijze met de actualiteit kunt spotten, bewezen de South Park-bedenkers Trey Parker en Matt Stone al in hun Sassy Justice-filmpjes, vol geinige deepfakes.

Zo ingenieus is Death To 2020 niet. Want ondanks een handvol goeie grappen doet deze uitgesponnen satire op den duur wrang aan. 2020 was nu eenmaal in die mate kut dat het lachen ons wat is vergaan. Daar kan zelfs Charlie Brooker niks aan veranderen.