De wereldhit ‘No Rain’ werd meteen het einde van Blind Melon: ‘Shannon Hoons druggebruik was er vanaf dag één’

Sommige liedjes gaan gebukt onder de tragiek van hun bedenkers. ‘No Rain’ van Blind Melon is er zo eentje: een wereldhit in 1993, maar ook het begin van het einde voor de Amerikaanse band.

Een vrolijke gitaarriff die de ochtendzon over een korenveld dwingt. Een goedgemutste ‘oh-oh-oh’ in de intro. Een videoclip waarin een nerdy meisje in een bijenkostuumpje door een weide host met andere bijenmeisjes. Die koddige figuur stond ook op de hoes van Blind Melons titelloze debuutplaat. Het werd de officieuze mascotte van de band. Overal ter wereld zongen popminnende tieners mee met ‘No Rain’. Blind Melon werd de hippieband van de grunge genoemd en was klaar voor de stadions. Toen kwam het noodlot aankloppen.

‘No Rain’ bestond al toen Blind Melon werd gevormd in het Los Angeles van 1990. Bassist Brad Smith schreef het nummer toen hij aan het einde van zijn tienerjaren half berooid in de zonovergoten grootstad arriveerde. Na zijn werk als bouwvakker trok hij met zijn gitaarkoffer naar Venice Beach om er te busken op de stoep. “Ik verdiende net genoeg geld om mijn parkeerticket en wat chicken teriyaki te kunnen betalen”, vertelde hij aan Ultimate Guitar. “Eigenlijk gaat het liedje over hoe hard het was om in L.A. te moeten overleven. Ik liep er gedeprimeerd rond, vroeg me voortdurend af waar ik mee bezig was en aarzelde om terug te keren naar Mississippi, mijn thuishaven.

’s Ochtends raakte ik niet uit bed. Ik vroeg me meermaals af waarom ik in godsnaam aan mijn dag zou beginnen.”

‘And I don’t understand why I sleep all day’, zo klinkt het in het refrein, ‘and I start to complain that there’s no rain’. Het zegt alles over Smiths gemoedstoestand in die tijd. “Elke ochtend hoop je vurig dat het regent omdat je dan een excuus hebt om niet uit bed te moeten komen. Maar kijk, ik werd telkens gewekt door een stralende zon. Tja, dan sleepte ik mezelf maar uit bed.”

Aan het busken kwam een einde toen Smith met vier vrienden Blind Melon oprichtte en tijdens een auditie zanger Shannon Hoon over de vloer kreeg, een ongeleid projectiel dat volgens de rock-’n-rollover­levering in Lafayette, Indiana uit een junkiekraakpand was ontsnapt, luttele minuten voor de narcoticabrigade er binnenviel. Hoon sprong een Greyhound-bus in en mocht, eenmaal in L.A., crashen bij Axl Rose van Guns N’ Roses, een voormalige schoolkameraad van zijn zus. In die biotoop vol drank, drugs en wangedrag voelde Hoon zich kiplekker.

Blues en wroeging

Ondanks zijn opvliegende karakter werd Hoon met open armen ontvangen bij Blind Melon. “Ik stond versteld toen ik Shannon voor het eerst hoorde zingen”, vertelde gitarist Rogers Stevens aan SPIN. “My fucking jaw hit the floor. Ik zag een rockster voor me.” Met Hoon achter de microfoon overtrof ‘No Rain’ de stoutste verwachtingen: hij zong het met de bluesy wroeging van een gevallen engel.

Geen wonder dat Satan lonkte. “Shannons druggebruik was er vanaf dag één”, aldus Stevens in Ultimate Classic Rock. “Hij was overal voor te vinden.” Vier miljoen verkochte debuutalbums en een tournee vol chaos en verdovende middelen later besloot Blind Melon aan zijn tweede plaat te beginnen schaven in New Orleans, in een studio “waar de cocaïne, de xtc, de heroïne en de marihuana voor het grijpen lagen”, aldus Stevens. “It was fucking crazy.”

Op 20 oktober 1995 vond een geluidstechnicus het levenloze lichaam van Shannon Hoon in de tourbus op het parkeerterrein van de club Tipitina’s in New Orleans waar Blind Melon die avond zou spelen. De zanger was overleden aan een hartaanval ten gevolge van overmatig cocaïnegebruik. Hij werd amper 28.