De tweeling van Ibeyi viert voor de verandering het leven: ‘Want voor je het weet, legt je liefje het loodje’

‘We leven in een soort mausoleum’, geloven de Frans-Cubaanse tweelingzussen van Ibeyi. De dood achtervolgt hen al een half bestaan, maar in hun shows kiezen ze resoluut voor het leven. ‘Het was hoog tijd dat we kleur bekennen.’

“If you’re running after perfection, you’re never done running”, zingt de Frans-Cubaanse tweeling Naomi en Lisa-Kaindé Diaz (27) in ‘Creature (Perfect)’ op hun nieuwe album Spell 31. Dat perfectionisme legde hen geen windeieren. Nog voor ze stemgerechtigd waren, stond Ibeyi al op de radar van grote labels. Vandaag, zo’n zeven jaar later, beseffen de dames dat ze en public moesten opgroeien, met kleerscheuren. Wat ze onderweg leerden? Dat de marathon belangrijker is dan de sprint.

“De voorbije maanden ben ik erachter gekomen dat ik niet mijn hele leven wil lopen”, zegt Naomi. “Ik wil zelfs niet wandelen, laat staan slenteren. Maar de spurt is dodelijk. Omdat je jezelf te gauw voorbijsnelt als het aankomt op perfectie. Dat is suïcidaal als artiest, zelfs als mens. Je blijft een weerspiegeling zien van jezelf die tekortschiet, die er niet toe doet.

“Ons debuut was een gezonde reflectie van ons twee op de leeftijd van veertien tot achttien. Dat we zo’n succes werden, was toen geen gedachte in ons achterhoofd. Dat klinkt misschien naïef, maar ik geloof dat succes vaak hooguit een neveneffect is voor artiesten. Ik zag onlangs een documentaire over David Bowie: niemand die zo zelfbewust was als hij over zijn muziek en imago. Maar om succes maalde hij niet. Wél het idee dat over hem bestond. Dat snappen we. Op een bepaald ogenblik moet je kleur bekennen als artiest, of je fans lezen meteen het bedrog. Deze plaat is daarom de authentiekste ooit.

Man met de zeis

“En we probeerden ook zo min mogelijk aan de dood te denken. (lacht) Op ons eerste album was die een trouwe metgezel, met het overlijden van heel wat familieleden. We haalden de titel van deze plaat bij een Egyptisch boek over de dood. De man met de zeis speelde altijd een rol. Maar we proberen er toch liever niet aan te denken. Of beter gezegd: we proberen nu voluit te genieten van iedereen die nog leeft. Voor je het weet, legt je liefje het loodje. Je kunt je geliefden dus beter koesteren zolang ze nog leven dan ze te bewonderen in een mausoleum.

“Om eerlijk te zijn: ik voel me altijd beschermd door de dood. Ik heb thuis een prentje van de Calavera (een beeld van een schedel gebruikt tijdens de Mexicaanse viering van Día de Muertos, GVA) naast mijn bed hangen. Die schedel is mijn talisman. Ik voel me erdoor in veiligheid gesteld. Elke dag denk ik: het is jouw tijd nog niet, schattebout. Morgen praten we verder. (lacht) En in het slechtste geval kunnen we met onze held Prince jammen in de eeuwige jachtvelden. Niet zo’n slecht vooruitzicht, toch?”

Beyoncé

Zo’n vijf jaar geleden maakte Ibeyi zijn opwachting naast Beyoncé in haar ophefmakende ‘visual album’ Lemonade. Die cameo cementeerde meteen hun belang in de popscene van vandaag. “We hebben toen een contract moeten tekenen waardoor we zelfs nu niet over haar mogen praten”, grinniken de meisjes. “Maar dankzij Beyoncé hebben we wel Zendaya (bekend van Euphoria en Spider-Man, GVA) ontmoet. Het viel ons op dat er een gigantisch verschil bestaat tussen de superster die in het openbaar verschijnt en de vriendin die vertrouwelijk tegen je praat. Beyoncé is minstens twéé mensen. Laten we stellen dat de laatste onze voorkeur wegdraagt. De entourage iets minder. (lacht)

“Rond diezelfde tijd mocht Angèle, toen een nagelnieuwe poprevelatie, opwarmen voor ons in Het Depot. Sindsdien is het haar blijkbaar ook voor de wind gegaan. Terecht, want ze is fantastisch. Je kunt hard werken, maar als de sterren juist staan en de timing perfect zit, wordt je muziek miraculeus. Dat willen wij ook: we willen in stadions spelen, maar alleen als dat logisch zou zijn.

“Sowieso proberen we de hele wereld te betrekken in onze kring: onze teksten zijn daarom in het Engels, Frans, Spaans of onze verre moedertaal Yoruba. Ik woon trouwens in Londen, terwijl Naomi naar Parijs trok. Een tweeling zo uit elkaar trekken zegt veel. Die verhuis helpt onze connectie juist vooruit, denken we. De afstand zorgt ervoor dat we niet telkens dezelfde ervaringen hebben en onze eigen persoonlijkheid kunnen ontwikkelen. Niets ergers dan tweelingen die met één stem lijken te spreken. Waarom we die metropolen kozen, zegt vast ook iets over ons karakter. Ik ben meer energiek, zij romantisch.”

Dat schisma komt direct boven water in de cover van ‘Rise Above’ op hun nieuwe plaat. Zeker omdat ze het illustere origineel van de punkband Black Flag nooit hebben beluisterd. “We lazen de lyrics en waren verkocht. We hebben die song nog altijd niet gehoord. Een bewuste keuze, ja. Anders hadden we onze oren misschien naar Black Flag laten hangen. De andere songs kennen we wel. Ik heb zelfs Henry Rollins’ autobiografie Get in the Van gelezen. Mogelijk luisteren we er ooit eens naar. Maar de nieuwsgierigheid heeft nog niet gewonnen.”

Of de song verwijst naar Black Lives Matter of de dood van George Floyd, willen we weten. Hun reactie is afgemeten. “Daar praten we niet over”, zegt Naomi resoluut. “Niet uit angst, maar uit de onwil ‘politiek’ te zijn. We zingen over zaken die ons raken en die misschien iets in een ander kunnen aanwakkeren. Maar we zijn hier niet om mensen te vertellen hoe of waarvoor zij op straat moeten komen.”

Spell 31 is verschenen bij XL.

Ibeyi speelt op 6/12 in de AB, Brussel.