DM Zapt
De tv-programmering staat vol herhalingen van Amerikaanse films. En dat is niet eens een slechte zaak
Ewoud Ceulemans zet deze week de blik op oneindig. Vandaag schrijft hij over zomerfilms.
De zomer is vroeg begonnen dit jaar, en dat leid ik niet alleen af aan de warme temperaturen van de voorbije weken en de ietwat ongemakkelijke vaststelling dat het gras op de middenberm van mijn straat al voor het begin van juni volledig verdord is. Ik merk het ook aan de tv-programmering.
Door de coronacrisis is het gebruikelijke zendschema dat doorheen het academiejaar wordt ingevuld, drastisch ingekort, met de voortijdige stopzetting van Thuis op Eén en Familie op VTM als voornaamste symptomen. In de plaats daarvan komen we nu aan het moment dat de avondprogrammering op de voornaamste zenders je de indruk geeft dat de archiefkasten alweer ontsloten zijn, en dat er dus twee zaken op je afkomen. Herhalingen van eigen programma’s en Amerikaanse films.
Nu vind ik dat geen slechte zaak. Enerzijds omdat daar best goede films tussen zitten – er zijn slechtere manieren om je avond te spenderen dan met Jurassic Park, Forrest Gump of Gladiator – en anderzijds omdat routine niet alleen van Thuis of Familie hoeft te komen.
Dit weekend is Saving Private Ryan te zien op CAZ. Hoe vaak zou de oorlogsfilm van Steven Spielberg al te zien zijn geweest op de Vlaamse televisie? Op dat vlak kan soldaat Ryan vast concurreren met de neonazi’s uit American History X (te zien op VIER), nog zo’n titel die een jaarlijkse gewoonte is geworden. Films als Mona Lisa Smile (Vitaya) en I, Robot (VTM) zijn een pak minder interessant kijkvoer, maar ook die titels doen aardig hun best om één keer per twaalf maanden twee uur van het zendschema in te palmen.
Nu en dan wordt de routine gelukkig ook doorbroken. Coco, dat voor I, Robot te zien is op VTM, is té recent om al een jaarlijkse afspraak te zijn geworden, maar ik ga niet klagen als dat een toekomstscenario is. Dit is een pareltje zoals Pixar ze in zijn hoogdagen van de lopende band liet rollen: denk aan Monsters, Inc., Finding Nemo, The Incredibles, Ratatouille en Wall-E, vijf meesterwerken die in nauwelijks zeven jaar tijd in de zalen, en nadien ook op uw tv-scherm verschenen.
Een mens kan dus alleen maar hopen dat een film als Coco – ongelooflijk origineel, heerlijk ontroerend en schilderachtig mooi – met dezelfde regelmaat als Thuis of Familie wordt uitgezonden. Nu de opnames van tv-reeksen drie maanden hebben stilgelegen, is dat misschien wel een prima oplossing voor het komende tv-seizoen: elke weekavond een filmisch meesterwerkje, zowel op Eén als op VTM. Met de output van Pixar alleen zijn de eerste twee weken van september alvast ingevuld. Geef toe: dat is toch heerlijk thuiskomen, voor de hele familie?
