‘De klassiekers vormen een grote inspiratie voor mijn theaterwerk’: de boekenkast van Marie Vinck

‘Literatuur is mijn passie, ik zie lezen als wie ik ben. En toch kom ik er de laatste jaren niet aan toe. Het is puur tijdsgebrek. Momenteel probeer ik alle balletjes in de lucht te houden: werk, privé, mijn dochter. Een roman vereist veel engagement omdat je in het verhaal wordt gezogen, daarom lees ik de laatste tijd meer non-fictie. Stephen Hawking en Richard Dawkins vind ik fantastisch.

“Ik kan me verliezen in de sterrenkunde en genetica. Ons bestaan op deze planeet en de hele absurditeit daarvan. De oneindigheid van dit heelal, en dat toch proberen te begrijpen. Ik vind het troostrijk dat wij zo nietig zijn. Veel mensen raken er misschien van in paniek, maar de onbelangrijkheid en banaliteit van ons leven doet mij relativeren. Het zet mijn problemen in perspectief, het besef dat de totale mensheid maar een fractie van een seconde aanwezig is in deze grote kosmos.

“De leukste plek om te lezen is op een terras. Een vrije dag met een boek is de perfecte dag. Vroeger ging ik altijd op stap met een handtas die groot genoeg was voor een boek. Nu is mijn handtas heel klein, dat zegt eigenlijk al veel. Misschien moet ik weer eens een grotere handtas kopen. (lacht)

“Er staan veel klassiekers in mijn boekenkast, zoals Mann, Kafka, Salinger, Reve, Brouwers en Grunberg. Ik vind het moeilijk om te beginnen aan een schrijver die totaal onbekend is. Het voelt als een te groot risico voor de tijd die ik in dit leven heb, en de boeken die ik kan lezen. Ik neig sneller naar meesterwerken, dat is ook jammer, want ik speel op veilig. Toch zijn die klassiekers zo rijk omdat zij op hun beurt vele andere schrijvers hebben geïnspireerd. Ze vormen ook een grote inspiratie voor mijn theaterwerk.

“Toen mijn vriend Stef (acteur Stef Aerts, red.) en ik hier kwamen wonen, keken we naar de boekenkast en zeiden: ‘Oké, hoe gaan we dit aanpakken?’ Ik wilde al onze boeken door elkaar zetten, maar Stef kon dat toch niet zo goed aan. We besloten de schappen te verdelen. Omdat ik de kleinste ben, mocht ik vanonder beginnen. Het onderste schap is van mij, het tweede van Stef, enzovoort. Op het onderste schap staan mijn belangrijkste boeken; mijn lievelingsboeken moeten dichtbij zijn. De kunstboeken en reisgidsen op de bovenste plank zijn van ons allebei. Zelf vind ik het niet zo belangrijk van wie welk boek is, maar ik denk dat Stef ook een emotionele binding met zijn boeken heeft, en daar een eigenheid in wil bewaren.

“Ik ben niet zo’n materialist, maar ik vind het belangrijk om mijn eigen boeken te hebben, en niet te lenen uit de bib. Ik onderlijn passages met potlood en maak notities. Dat maakt het moeilijker om mijn boeken aan anderen uit te lenen; mijn aantekeningen zeggen veel over wie ik ben. Het enige waaraan ik echt gehecht ben in dit huis, zijn mijn boeken. Veel meer dan aan mijn kleren, mijn planten of mijn meubels. Mijn boeken hebben me al zoveel schoonheid geboden. Het is zoals een fotoboek met herinneringen, het vertelt mij waarom ik hier ben, wie ik ben en wat ik wil.”