‘De jaren 80 voor tieners’ is goedkoop entertainment, maar goedkoop is niet altijd negatief

In de parfumerie van het leven is nostalgie de geur die het vaakst over de toonbank gaat. Herinnerd worden aan wat ooit was, doet iets met een mens. Op vakantie gaan in een gammele koekendoos op wielen met Marvin Gaye op repeat, benzine slurpend richting een Franse camping vol luidruchtige kezen: dat waren de tijden.

Je krijgt het verleden moeilijk uitgelegd aan tieners. Vroeger kakte men in een gat in de grond, tegenwoordig staat er een sproeier op je reet gericht. Is klooien met karton of stoepkrijt nog steeds een ding, of is intussen elk kind vergroeid met een tablet? Veel is anders dan vroeger, maar daarom is niet elke verandering slecht. Op 14 hipsters na bezit niemand nog een Fiat Multipla. Soms moet je de bodem bereiken om stappen vooruit te kunnen zetten.

Wie vandaag jong is, kent veel van horen zeggen. De jaren 80 zijn de bron voor verhalen die de generatiekloof blootleggen. Probeer het succes van U2 maar eens uit te leggen. Veel succes ermee! En vertel er dan meteen bij dat het nektapijt geen uitvinding van nu is, maar dat in de eighties al mensen een platgereden muskusrat over de rug drapeerden.

In De jaren 80 voor tieners loodst Steven Van Herreweghe een tiental tieners door dat specifieke decennium. Je zou het Van Herreweghe niet geven, maar de Aalstenaar blijkt in 1977 zijn te geboren en dus uitstekend geplaatst om de grandeur van de jaren 80 over te brengen op een generatie die nog nooit van The A-Team heeft gehoord.

“Ze reden toen nog rond op paarden”, gokte een blonde jongen. “Je hebt het over 1880”, antwoordde Van Herreweghe in zijn typische stijl, tussen kluns en komiek. De jaren 80 voor tieners begon op 1 januari 1980 en zal eindigen op 31 december 1989. Aan de hand van archiefmateriaal krijgen de snuggerste tieners die de productiecel van de VRT vond te zien hoe het leven er vóór de uitvinding van het wereldwijde web uitzag.

Het is feelgoodtelevisie die vooral amusant is wanneer Van Herreweghe ze laat kennismaken met het begin van protestmarsen, de Rode Duivels van 1980 (“da’s precies een caféploeg”) en zoekertjes in de krant. Net zoals Groeten uit op VTM is dit een verdienstelijke poging om een gezin samen voor de buis te krijgen. Ook voor ouders is het interessant: je besteedt een stukje opvoeding uit, want wat een ander vertelt, nemen kinderen makkelijker voor waar aan. Het is leerrijk en grappig, en dat volstaat.

Op een bepaald moment wijkt De jaren 80 voor tieners af van de archiefbeelden en zoomen ze in op het leven van de tieners die kennismaken met de eighties, wat een krampachtige poging is om diepgang in het programma te krijgen. Goedkoop entertainment heeft zijn bestaansrecht. Vanwaar altijd de drang om méér te willen zijn? Goedkoop, zeker in dit geval, is immers niet altijd negatief.

De jaren 80 voor tieners, elke donderdagavond op Eén.