De floppers van Rock Werchter 2019: deze bands mochten gerust thuisblijven

Rock Werchter stond bol van de hoogtepunten, maar enkele acts hadden van ons gerust thuis mogen blijven. Dit zijn de floppers van afgelopen weekend.

Two Door Cinema Club, zaterdag, The Barn

Two Door Cinema Club is geen klinkende naam en zegt u misschien geen fluit. Niet dat u iets revolutionairs hebt gemist, maar aan de bomvolle The Barn te zien, hebben de Noord-Ierse indiepoppers geen klein remspoor achtergelaten in de oren van velen. ‘Satellite’ of ‘Dirty Air’ zijn popsongs die je kriebels bezorgen – en niet het soort waarop je zou hopen. ‘Bad Decisions’, ‘Lavender’ en ‘Next Year’ waren een voor een bewijsstukken die aantoonden dat de gloriejaren van Two Door Cinema Club voorgoed achter de rug liggen.

Bear’s Den, zaterdag, Main Stage

Hun platenkast barst wellicht van de platen die we fantastisch vinden, maar als ze zelf aan zet zijn, dwaalden onze gedachten af. Van Curaçao naar de Beekse Bergen, van onze belastingen naar de afwas die thuis wacht en weer terug. Het zit hem in de teksten die ééndimensinaal aan ons voorbijvlogen, aan de kabbelende, spanningsvrije composities, aan de engelenzang zonder weerhaken. Een titel als ‘Above the Clouds of Pompeii’ alleen al deden ons rillen van verveling.

Miles Kane, zaterdag, Main Stage

Miles Kane deed het niet onaardig maar kon niet genoeg beklijven. Zijn songs zijn niet allemaal van het kaliber van ‘Rearrange’, een radiohitje dat voor een minivonkje zorgde maar dat geen vuist maakte. Hij ontbeert het charisma en de flair van zijn Last Shadow Puppets-maatje Alex Turner, laat staan dat hij over diens songschrijverstalent beschikt. Een welgemikt “mèh” lijkt hier op zijn plaats, toch? Vooruit dan maar: mèh.

SWMRS, vrijdag, The Slope

“Dit is de beste show die je in je hele leven hebt gezien!”, aldus zanger Cole Becker van SWMRS. Aan klinkklare onzin geen gebrek bij dit Californische punkpopbandje. Met zijn groene haar en zattemanscapriolen deed Becker denken aan een willekeurige Californische skatepunkzanger van rond de milleniumwissel - herinner je de Warped Tour-bandjes van toen? Dat soort minkukel, ja. Dat zijn groepje het daaropvolgende halfuurtje harder suckte dan een Dyson V11 verbaasde ons hoegenaamd niet.

Vance Joy, donderdag, Main Stage

Je kan blijkbaar op de Main Stage van Rock Werchter belanden, tien keer exact hetzelfde nummer blèren en daar zonder lijfstraffen of boetes mee wegkomen. In het publiek hebben wij iemand uit verveling zijn teennagels zien knippen met zijn tanden. Vance Joy had iets weg van een processierups: je kreeg er uitslag van – op je trommelvliezen, dan nog. Er dansten mensen, een stuk of honderd, maar voor die mensen was afsluiter ‘Riptide’ een lijflied, en dat zegt meer dan genoeg.