De concertfotografie van gie Knaeps: ‘Op het moment dat ik afdrukte, wist ik dat ik een knalfoto van Kurt Cobain had’

Eigenlijk heeft gie Knaeps zijn hele carrière te danken aan één man: de Amerikaanse songwriter Randy Newman. “Ik had al wat foto’s aan Humo-hoofdredacteur Guy Mortier aangeboden, die hij allemaal weigerde. Maar Randy Newman wilde hij wel”, herinnert hij zich. En zeggen dat hij toen nog een snot­aap was. “Ik studeerde fotografie, maar had al een perskaart waarmee ik overal binnen raakte. In die tijd mocht je een concert lang fotograferen, tegenwoordig moet een fotograaf het met tien minuten of minder doen. Soms krijg je zelfs maar drie keer een halve minuut om af te drukken. Dat is niet meer leuk. In die zin ben ik wel blij dat ik het niet meer doe.”

Zijn eerste foto’s nam Knaeps als veertienjarige in thuisbasis Mol, waar hij de plaatselijke scene tijdens repetities en optredens volgde. “In 1970 maakte ik foto’s van het publiek op het Holland Pop Festival, dat is het beeld met die mooie tieten. (lacht) Later dat jaar volgde Frank Zappa. Ik was pas zeventien jaar en moest liften omdat ik nog geen rijbewijs had. In Amsterdam bleef ik dan bij vage kennissen slapen. Het was heel avontuurlijk allemaal.”

Aangezien hij vaak voor Humo werkte, kreeg hij zonder moeite een all areas pass op de grote festivals. Op die manier is de foto van Nirvana gemaakt: recht vanop het podium. Het werd zijn bekendste captatie: een okselfrisse Kurt Cobain die recht in de lens kijkt, de gitaar in de aanslag. “Op het moment dat ik afdrukte wist ik dat ik een knalfoto had. Ik kende Nirvana van haar noch pluim, want pas een maand na dat optreden is de bom gebarsten. Ik had zelfs geen idee of dat beeld ooit gebruikt zou worden.” (lacht)

Met plezier rakelt Knaeps de ene na de andere anekdote op. Hoe hij voor een optreden van Prince zonder fotopas toch probeerde binnen te glippen. “Ik had een harembroek aangetrokken en mijn camera en telelens rond mijn been geplakt. Helaas werd ik betrapt. (lacht) Op een ander optreden van hem had ik mijn apparatuur aan mijn zus en mijn lief gegeven, die het in hun handtas verstopten. Dat heb ik wel vaker gedaan, ja.”

Als we naar naar zijn lievelings­foto polsen, moet gie Knaeps lang nadenken. “Da’s een heel moeilijke vraag. Maar over de foto’s van David Bowie uit 1976 en 1978 in Vorst Natio­naal ben ik heel tevreden.” Sommige artiesten fotografeerde hij zo vaak dat ze vrienden werden. Rage Against the Machine, bijvoorbeeld. “Met die gasten heb ik een band opgebouwd. En mijn foto van Flea (de blote bassist van Red Hot Chili Peppers, red.) is nadien gebruikt als cover voor Humo’s Rock-’n’-rollgids. Toen ik hem nadien backstage tegenkwam, heb ik hem dat boek cadeau gedaan. Dat vond hij erg leuk.”

Tot slot: mist hij de opwinding van een concert niet, nu hij niet langer actief is? “In het begin natuurlijk wel, maar nu niet meer. Vroeger moesten mijn foto’s snel ontwikkeld worden om gepubliceerd te worden, eigenlijk kan ik ze nu pas rustig bekijken.”

Gie heeft plannen voor een fotoboek en na de zomer komt er een website ­waarop prints te koop zullen worden aange­boden