De beste albums van de week

Weg van het Duitse woud

Met Der Freischütz liep het meteen mis. De opera werd immens populair om de verkeerde, Duits-nationalistische redenen. En het is nooit goed gekomen: nu nog komt het meeste applaus voor de Maagdenkrans en het Jagerskoor, niet omdat dat twee prima koren zijn maar omdat men er zijn identitaire nostalgie in kwijt kan.

René Jacobs wil daar komaf mee maken en hij doet het heel fris, contrastrijk en met open vizier. Doorgaans jonge zangers, scherp articulerende oude instrumenten en een goede scheut emotie houden je bij de les. De door Weber geschrapte proloog heeft hij gereconstrueerd en krijg je erbij. Misschien komt het toch nog goed, want het is een verdomd goede opera.

Carl Maria von Weber, Der Freischütz o.l.v. René Jacobs. Uit bij Harmonia Mundi

Rapveteraan

Zo venijnig en nietsontziend als Pusha T krijgt u ze niet elke dag op uw bord in de hiphop. Zijn vierde worp It’s Almost Dry, met Ye en Pharrell Williams achter de knoppen, koppelt topproducties aan rauwe drugsverhalen uit zijn verleden als cocaïnedealer. Een 44-jarige rapveteraan die de jonkies het nakijken geeft? Nonkel Pusha heeft ’t hem geflikt.

Pusha T, It’s Almost Dry, uit bij G.O.O.D.

Kleine tip

Achter het alias Toro y Moi gaat de Californische songschrijver-producer Chazwick Bundick schuil. Mahal, zijn zevende, is een wonderlijke, psychedelische synthese van al het moois dat hij de voorbije tien jaar bedacht. In ‘Postman’ weeft hij dikke baslijnen door lome funk. ‘The Medium’ is een update van baggy Happy Mondays-grooves. Duimen, vingers, aflikken.

Toro y Moi, Mahal, uit bij Dead Oceans