Horrorfilms
De allerbeeldschoonste horrorscènes ooit
Horror wordt vaak geassocieerd met misselijkmakend gedoe: veel ingewanden en slurpende zombies, u weet wel. Maar wie goed kijkt, ziet ook schoonheid. Want esthetiek en angst horen bij elkaar. 'Hereditary' is de nieuwste, mooie horrorhit die onze bioscopen teistert.
De levende schaduwen in 'Vampyr' (Carl Theodor Dreyer, 1932)
In het huis van de vampier leiden de schimmen op de muren hun eigen leven. Prachtig, hoe een ladder beklommen wordt door de schaduw van iemand die er zelf niet is, en hoe de silhouetten een bal des doods dansen tot de bloedzuigende hoofdbewoner hen tot stilte maant.
De zwembadscène uit 'Cat People' (Jacques Tourneur, 1942)
Vrouw wordt in duister zwembad door panterachtig monster belaagd en vlucht het water in; terwijl ze watertrappelt, trekt het beest grommend rondjes rond het bad. Tenminste: dat suggereert Tourneur met een uitgekiend spel van donker, licht en geluid, zonder dat de monsterkat daadwerkelijk te zien is.
De verloren sleutel uit 'Inferno' (Dario Argento, 1980)
Opnieuw oogstrelende onderwaterhorror, in Argento's opvolger van technicolor-nachtmerrie Suspiria (1977). De heldin verliest haar sleutel in een poel (nota bene in de kelder van haar huis); minutenlang duikt ze in het diepe om het ding terug te krijgen. Onderwater fonkelt het licht ziekelijk en doemen onverwachte gruwelen op uit het troebele blauw.
De zwembadscène uit 'Let the Right One In' (Tomas Alfredson, 2008)
Oké, nog één grootse oefening in angstaanjagende nattigheid. Wanneer jongetje Oskar in het zwembad door zijn pesters bijna wordt verdronken, schiet vampiervriend(in) Eli te hulp. Terwijl zij/hij de treiteraars (letterlijk) een kopje kleiner maakt, blijft de film onder water, bij Oskar, wat deze bloederige finale een koele schoonheid en kalmte geeft.
De lange man uit 'It Follows' (David Robert Mitchell, 2014)
Meisje wordt na seks met haar vriendje bezocht door zombie-achtige fantomen die alleen zij kan zien. Zoals de lange man die plotseling haar slaapkamer binnenloopt – een ongelooflijk enge entree die perfect wordt ingeleid door nerveus groothoeklenscamerawerk, terwijl het vale kleurenpalet en de spaarzame verlichting van haar kamer een intens naar sfeertje opbouwen.
De heksensabbat uit 'The Witch' (Robert Eggers, 2015)
Ergens in de 17de eeuw worden meisje Thomasin en haar aan de rand van het bos wonende gezin geteisterd door een heks, én door de duivel in de gedaante van een zwarte, pratende bok. Een even huiveringwekkend als beeldschoon verteld relaas is het. Een van de hoogtepunten: een in clair-obscur gefotografeerde heksensabbat bij kampvuur, waar een personage langzaam omhoog zweeft terwijl haar gezicht verduistert tot een schedelkop.
De heksensabbat uit 'The Witch' (Robert Eggers, 2015)
Ergens in de 17de eeuw worden meisje Thomasin en haar aan de rand van het bos wonende gezin geteisterd door een heks, én door de duivel in de gedaante van een zwarte, pratende bok. Een even huiveringwekkend als beeldschoon verteld relaas is het. Een van de hoogtepunten: een in clair-obscur gefotografeerde heksensabbat bij kampvuur, waar een personage langzaam omhoog zweeft terwijl haar gezicht verduistert tot een schedelkop.
Lees ook: De schoonheid van horror: waarom esthetiek en angst bij elkaar horen
