RecensieThe Haunted Youth
‘Dawn of the Freak’: treurnis is een trouwe, herfstige metgezel van The Haunted Youth ★★★★☆
Op zijn debuut maakt Joachim Liebens na negentwintig jaren in dit leven het testament op van zijn jeugd. Voor slimme jongen heeft hij dan misschien nooit gedeugd, maar Dawn of the Freak barst van de mooie idealen.
Kwam die inleiding u vaag bekend voor? Als The Haunted Youth zijn weltschmerz mag plunderen bij Kurt Cobain, dan wij die bij Boudewijn de Groot. Liebens beweert dat hij ‘I Hate Myself and I Want to Die’ – een outtake van Nirvana – nooit eerder gehoord had, maar wanneer je een vooruitgestuurde single ‘I Feel Like Shit and I Wanna Die’ doopt, hebben wij toch enige reserves.
Natuurlijk geldt evengoed: vreemde vogels van eenzelfde veder drommen samen. Net als Cobain heeft Liebens minstens één hartkamertje volgestouwd met tienerangst, dat er genereus uitgulpt op Dawn of the Freak. De songtitels – ‘Broken’, ‘Stranger’, ‘House Arrest’, ‘Gone’ – klinken ook niet zelden als de angstkreet van een getroebleerde tiener, de songregels hadden net zo lief in bloedrode verf geklad kunnen worden op een slaapkamermuur. Er klinkt in gelijke mate weltschmerz en aanstelleritis door.
Toch raakt The Haunted Youth zonder gezichtsverlies weg met dat zwaar ontwikkelde gevoel voor melodrama. Treurnis is een trouwe, herfstige reisgezel voor The Haunted Youth maar ook als luisteraar laat je je er graag mee door op sleeptouw nemen. Fans van Tame Impala, The Cure, Slowdive, Beach House of MGMT zijn hier allen aan het juiste adres.
Met ‘Teen Rebel’ schreef Joachim Liebens begin vorig jaar al een verheffend volkslied voor van knaldrang barstende jongeren. Die song blijkt ook postlockdown geen sikkepit aan spankracht te hebben ingeboet. Maar niet alleen de rebellen krijgen een soundtrack voor hun bestaan opgespeld. Ook de eeuwige outsiders en eenzame nobody’s worden in song en daad bijgestaan.
The Haunted Youths droompop zwijmelt onder een glinsterende sterrenhemel, psychedelische shoegaze brengt je in hogere sferen met rinkelende gitaren en glimmende orgeltjes. En dan is er nog die dot van een stem die zowel rauwe heesheid als kaarsenromantiek behelst. Hoewel de songs voornamelijk hun voordeel doen met sfeerschepping laat Liebens ze nooit onnodig uitdijen: stevige pophooks in ‘Coming Home’ of het ijle ‘Shadows’ krijgen steeds de voorrang.
Met Dawn of the Freak maakt The Haunted Youth een bitterzoet testament van zijn jeugd op, maar de songs werken net zo lief wanneer het spookt in eigen hoofd. Daar zorgt de elegische titelsong wel voor, en anders de sombere maar aanstekelijke indiepop van ‘Gone’ of het akoestische wiegenliedje ‘Fist in my Pocket’, waarin Liebens tussen gefluister, doffe snik en overstuurde hartenkreet bezweert: “It’ll all be over someday soon, I promise you.” Hij maakt zich in die song sterk de bewaarengel te zijn tijdens nachten waarin het sterven u nader staat dan het lachen. Een dure belofte, maar de gemaakte schuld wordt al goeddeels ingelost met dit angelieke debuut.
Dawn of the Freak verschijnt op 4/11 bij Mayway Records.
The Haunted Youth speelt op 15/11 in de AB, Brussel.
