Dansvoorstelling wordt straatfeest: Seppe Baeyens scheert hoge toppen met ‘Birds’ ★★★★★

Je moet het maar doen. Terwijl politici en sociologen zich het hoofd breken over de vraag hoe we de sociale cohesie in onze steden kunnen vergroten, klaren Seppe Baeyens en zijn ploeg de klus in minder dan een uurtje. Zonder ook maar één seconde te vervallen in zeemzoete sentimentaliteit creëren ze een inclusief straatfeest dat tegelijkertijd zowel helend als artistiek hoogstaand is.

Birds is de opvolger van het haast even geniale INVITED uit 2018. Terwijl Baeyens voor die productie een gemeenschap tot stand bracht op het podium door het theaterpubliek mee te laten bewegen in de zaal, past hij zijn participatieve visie in Birds nog consequenter toe. De choreografie wordt deze keer immers op straat uitgevoerd zonder afgelijnde speelvloer. De groep dansers versmelt daardoor niet enkel met tickethouders, maar ook met toevallige passanten. En dat mondt uit in pure magie.

Voor Birds namen Baeyens, Mrabtifi en Balthazar een grote groep performers en muzikanten onder de arm die de diversiteit van de stad weerspiegelen: zowel jonge hipsters als een dame van boven de zeventig en een jongetje van een jaar of tien dansen mee. Met niet meer dan twee gespreide armen, goed gemikt oogcontact en opzwepende muziek nodigen ze omstanders uit om samen over het plein te wandelen of hun pas te versnellen. In aanzwellende bewegingen word je zo meegenomen in zwermen die organisch in en uit elkaar bewegen om uiteindelijk uit te barsten in battles of uitgelaten twerks. Wie wil, blijft geamuseerd toekijken aan de kant, heel wat mensen bewegen veilig mee met de groep en de echte diehards krijgen de kans hun coolste moves te berde te brengen.

Het succes van Birds valt niet alleen te verklaren door de doordachte opbouw en fijnzinnige aanpak, maar ook door de diversiteit van de ploeg. Zo is het vrijwel onmogelijk om jezelf niet te herkennen in minstens één van de performers; de onderliggende boodschap is ook dat iedereen erbij hoort. Birds tovert de publieke ruimte kortom om tot een ideaal: een plaats waar iedereen mag zijn wie hij/zij/hen is en waar iedereen mede-eigenaar is van wat er ontstaat. Beter dan dit wordt theater niet.