Dansend van kubus naar ruimtestation op Lokerse Feesten
Na 2 many djs op de openingsavond stonden de Lokerse Feesten donderdag opnieuw in het teken van de dancemuziek. Het festival kon uitpakken met het visueel fraaie spektakel van Etienne De Crecy én met Orbital, de godfathers van de ambient techno, die er hun twintigjarige bestaan kwamen vieren. Het Britse duo bleek nog niets aan kracht verloren en loodste de menigte, bijna tienduizend man sterk, moeiteloos naar een kookpunt.
Danceacts worden alsmaar inventiever. Uitpakken met een hechte livegroep lukt niet als dj, maar sinds groepen als Kraftwerk, Coldcut en Daft Punk hun podia vol visuals stouwen, is het hek van de dam. Ook Etienne De Crecy (***) speelde donderdagavond in Lokeren in een prachtig decor. De Parijzenaar had een gigantische kubus bij, bestaande uit negen steeds veranderende kleurvlakken, met de man achter de draaitafel zelf centraal in het midden. Noem het gerust muzikaal kubisme.
Om halftien 's avonds was het nog niet helemaal donker, waardoor het optreden een kwartier werd uitgesteld. De grote videoschermen en sms-panelen naast het podium bleven uitzonderlijk uitgeschakeld, om het visuele effect nog te vergroten. Terwijl De Crecy zijn hits Super Discount en Tempovision bovenhaalde, flitsten er laserstralen en stroboscopen door de grote Rubick"s Cube en verkleurden de vakken van groen over donkerrood naar blauw. Zo creëerde de dj een knap 3D-effect. Met zijn opzwepende en opbouwende beats ging de set van De Crecy overigens mooi in crescendo. Veertig is de houseproducer intussen, maar hij sloeg op de Lokerse Feesten ook duidelijk aan bij een nieuw publiek. Na een uur dansten honderden jongeren met hun armen sierlijk de lucht in, op het ritme van de dj.
De Crecy toonde zich de ideale opwarmer voor de leden van Orbital (****), die na een lange stilte bezig zijn aan een zomertournee om hun twintigjarige bestaan te vieren. De Britse ambient technobroers Phil en Paul Hartnoll putten uit hun gloednieuwe verzamelaar 20 en onderstreepten waarom ze vandaag tot de pioniers van de elektronische muziek worden gerekend.
In Lokeren verschenen de twee met hun typerende lasbril aan, waarop zoeklichtjes gemonteerd zaten. Aan alle kanten (links, rechts, achter én voor zich) hadden ze grote synthesizers en mengborden opgesteld, om hun beats live mee te mixen. Het leek wel een groot(s) laboratorium. Erg futuristisch bovendien, want tussen twee glitterballen in waren achter aan het podium bewegende panelen gehangen, gestolen uit het ISS-ruimtestation.
Met nummers als Satan en het magistrale The Box gaf Orbital het publiek wat het wou, en de Britten hadden ook een boodschap mee. Achter het duo verschenen haperende hartslagmeters en koplampen van wagens, afgewisseld met tekstregels als "wake up toxic planet". Maar ook wie bij Chime zijn ogen sloot, leek een hele film voor zijn netvlies te zien passeren.
Orbital maakte met songs als One Perfect Sunrise duidelijk dat tal van dancegroepen aan de groep schatplichtig zijn en toonde in Lokeren hoe ze zelfs pop uit de jaren tachtig naar hun hand kunnen zetten. Het refrein van Belinda Carlisles Heaven is a Place on Earth kreeg een frisse remix en werd fraai verwerkt in het hypnotiserende Halcyon + On + On. Wie daarop stil bleef staan, was motorisch gestoord.
Aan het einde van de set, toen zowel de twee broers als het publiek zich helemaal in een trance hadden gewerkt, volgde er een lange en uitbundige ovatie. Zou het te laat zijn om deze sterke act alsnog op Pukkelpop te boeken? (Wim Wilri)
