Crisiscel voor cultuur brengt alle spelers samen: ‘Er is veel woede’

Acteur-regisseur Stany Crets pleitte eerder deze week nog voor een kerncel die het hele cultuurveld vertegenwoordigt en snel kan communiceren met de overheid. Nu wordt de daad bij het woord gevoegd. ‘Dit is ongezien’, zegt initiatiefnemer Frederik Sioen.

Wat moeten we ons voorstellen bij zo’n crisiscel?

“Het is een overlegorgaan boven alle platformen die al bestaan in de professionele cultuursector. Er zijn al veel belangenverenigingen in de sector, maar deze crisis heeft ertoe geleid dat we elkaar over die verenigingen heen hebben gevonden. Onze belangrijkste troef is dat commerciële spelers samen zitten met het gesubsidieerde circuit én de individuele kunstenaars samen met de grote organisaties: dat is ongezien. Deze crisiscel kunnen we ad hoc samenroepen om als één stem naar buiten te komen.”

Waren bijvoorbeeld commerciële en gesubsidieerde spelers tot nu toe te weinig op elkaar afgestemd?

“Er is altijd veel overleg geweest. Maar onze sector is verdeeld in verschillende organen en disciplines, van dans tot beeldende kunst, van gesubsidieerde organisaties tot niet-gesubsidieerde spelers. Dit is het juiste moment om al die spelers samen te krijgen. Zo kunnen we een sterk signaal uitzenden.”

Wie zit er in die crisiscel?

“De initiatiefnemers zijn onder andere het Gents, Antwerps en Brussels Kunstenoverleg, Overleg Kunstenorganisaties, de Artiestencoalitie, State of the Arts en het Live Sector Overleg. Dat is een eerste aanzet: we zullen ook andere belangenvereniging contacteren en oproepen om samen te zitten. Zo kunnen we voor de politiek een single point of contact zijn, als het gaat over kwesties die heel de sector omvatten. Zoals de verstrenging van de coronamaatregelen.”

Is dit een tijdelijk initiatief, om de coronacrisis het hoofd te kunnen bieden? Of wordt dit een permanent orgaan?

“Het heet crisiscel, natuurlijk, omdat we onze sector levend door de crisis willen krijgen, en omdat we, ondanks onze expertise, niet au sérieux genomen worden. Hopelijk duurt de coronacrisis niet zo lang en blijft dit overleg daarna ook bestaan.”

Heeft de politiek al gereageerd op dit initiatief?

“Nog niet. We zijn nog maar net buiten getreden. Het is nu belangrijk dat we ons kenbaar maken. En heel wat spelers binnen deze cel hebben al veel contact gehad met de overheid, vanuit hun eigen achtergrond. We zijn geen vreemden voor de politiek, en we hopen dat we snel rond de tafel kunnen gaan zitten.”

Wat gaan jullie dan vragen?

“We hebben na heel veel dialoog en met heel veel expertise een sectorgids en een event risk matrix opgesteld. Zo kunnen we een kader bieden om in de cultuursector weer aan het werk te gaan, zij het met een beperkte capaciteit en een specifieke, coronaproof omgeving. We hebben alweer getoond dat we creatief kunnen ondernemen en veilige evenementen kunnen organiseren, op korte en op lange termijn. We hebben al jaren ervaring met crowd control. We vragen dat dat niet in de wind wordt geslagen. Niemand heeft weet van besmettingen bij culturele activiteiten of evenementen, en toch wordt ervoor gekozen om onze sector snel te sluiten.”

Hoe groot is de woede daarover?

“Het is duidelijk dat er heel veel woede bestaat in het veld. Ik hoor schrijnende verhalen over de eerste faillissementen bij leveranciers, over mentale problemen bij artiesten. Er is woede over de willekeur waarmee beslissingen worden genomen, en over de ongelijkheid waarmee verschillende sectoren worden behandeld. Maar we blijven pleiten voor een dialoog met de politiek.”