‘Compartment No. 6’ voelt als ‘Lost in Translation’, maar dan met meer wodka ★★★★☆

De Fin Juho Kuosmanen heeft zicht op een Oscar-nominatie met zijn wondermooie Compartment No. 6: een melancholisch liefdesverhaal à la Lost in Translation, maar dan op een stinkende trein tussen Moskou en Moermansk

L’enfer, c’est les autres: wedden dat Sartre die gevleugelde woorden op een drukke spitstrein bedacht? De ongemakkelijke nabijheid van de ander, het ongevraagde delen van geuren, geluiden en virussen, de wetenschap dat je niet kan afstappen wanneer je wil... Om maar te zeggen dat wij te doen hadden met Laura (rol van Seidi Haarla), de doctoraatsstudente archeologie die in de heerlijke Finse roadmovie Compartment No. 6 een ellenlange treinrit van Moskou naar het steenkoude Moermansk onderneemt. Haar lief Irina, die normaal gezien mee zou reizen, heeft last minute afgezegd – een teken aan de wand: naarmate de trein verder richting noordpoolcirkel tuft, zal hun contact steeds meer verwateren.

Daardoor moet Laura haar krappe slaapcoupé ruim 2.000 kilometer lang delen met een vreemde: Ljoha (rijzende ster Yuriy Borisov) is een rusteloze Rus die op elk moment van de dag naar augurken en pure alcohol walmt. Laura doet nauwelijks moeite om haar afschuw voor deze gestampte boer te verbergen. Hij vindt haar dan weer een bekakte zuurpruim met een onnozele hobby – Laura wil aan de Noordelijke IJszee oeroude rotstekeningen gaan bestuderen, Ljoha gaat er in een mijn werken.

Tegengif tegen Twitterificatie

Maar de tijd en de gedwongen nabijheid werken in hun voordeel. Precies omdat ze niet van elkaar kunnen weglopen, krijgen ze de kans om door hun vooroordelen heen te kijken – een welgekomen tegengif tegen de Twitterificatie van onze dagelijkse realiteit. Zo groeien Laura en Ljoha steeds meer naar mekaar toe.

Tegenpolen die mekaar vinden: het is een beproefd recept, maar wanneer de personages met zoveel aandacht geschetst worden, de dialogen zo mooi schipperen tussen ontroering en humor, en de acteurs zo ongekunsteld spelen, kan het nog altijd fris smaken.

Regisseur Juho Kuosmanen (The Happiest Day in the Life of Olli Mäki) kreeg de Grand Prix op het festival van Cannes, en wist een plaatsje te versieren op de shortlist voor de Oscars. Begrijpelijk, want Compartment No. 6 is een universeel herkenbaar verhaal over twee verloren zielen die niet noodzakelijk grote verliefdheid, maar wel geborgenheid en troost vinden bij mekaar. Lost in Translation, maar dan met veel meer wodka.

Compartment No. 6, vanaf vandaag in de bioscoop.