Compact Disk Dummies: ‘Een krat wijn, een beamer en een PlayStation 1: meer hebben we niet nodig’

1. PHILIP K. DICK: ‘UBIK’

Lennert Coorevits: “Ik ben zelf nooit een grote lezer geweest, maar een jaar of twee geleden begon ik na een soort paniekaanval – ‘Shit, wat mis ik allemaal?’ – mijn klassiekers in te halen, van In Cold Blood tot East of Eden. Zo ben ik ook bij scifi en dus bij Philip K. Dick beland. Hem lezen is of je opnieuw 14 jaar bent en voor het eerst A Clockwork Orange ziet. Wooow! Bij Ubik des te meer: mijn kop werd tijdens het lezen... opengetrokken! Een drugstrip van een roman, over een idee dat in al zijn boeken zit: wat is echt, wat is een simulatie, en kan een simulatie even waardevol zijn? Ons nummer ‘Everybody’s Lonely’ gaat daar een beetje over, en dan meer bepaald over sociale media.”

Jullie zijn vooral geboeid door sf-romans uit de jaren 60. Hoe futuristisch zijn die nog?

Lennert: “Ofwel zijn ze uitgekomen, ofwel voorbijgestreefd. In Ubik voorspelt Dick dat vergaderingen zullen plaatsvinden vanop afstand. (lacht) Onze scifi – Stranger Things, Star Wars... – is nu vaker escapistisch, want we léven in een dystopische toekomst.”

Jullie hebben trouwens valsgespeeld: met Blade Runner even verderop hebben jullie er twee kéér Philip K. Dick in gekregen.

Lennert: “Betrapt!”

2. TODD RUNDGREN: ‘A WIZARD, A TRUE STAR’

Na popklassieker Something/Anything? uit 1972 maakte Todd Rundgren opeens weirde, trippy muziek die alle regels van de pop uit het raam kieperde, naar eigen zeggen door de invloed van psychedelische drugs. Klinkt dat bekend in de oren?

Lennert: “De psychedelische drugs niet. (grijnst) Niet elke artiest reageert goed op drugs, maar Todd Rundgren dus wél. Je hoort dat: die dertig ideeën in zijn kop moesten er alle dertig tegelijk uit. Dit is eigenlijk The White Album van The Beatles na nog veel méér psychedelische drugs.

“Bij ons gaat het niet verder dan heel zat zijn, iets slechts maken en ’t de volgende ochtend in de vuilnisbak kieperen.”

Janus Coorevits: “We waren allebei zot van deze plaat, die invloedrijk was voor Tame Impala, Daft Punk, Frank Ocean... Allemaal artiesten die wij top vinden.”

Lennert: “Als we muziek maken, houden we altijd rekening met A Wizard, a True Star: ‘Hou niet te hard vast aan de regeltjes, heb gewoon fun!’”

3. ‘TONY HAWK’S PRO SKATER 3'

Lennert: “Wij zullen zowat de enige mensen ter wereld zijn die nog gamen op een originele PlayStation. (lacht) Wij mochten niet gamen als kind. Toen de eerste console hier binnenkwam, waren wij al een jaar of 15. We kregen een tóén al verschrikkelijk gedateerde PlayStation 1 en we mochten geen schietspelletjes spelen: dan maar Tony Hawk’s Pro Skater 3.”

Janus: “We zijn voor Neon Fever Dream naar een hoeve getrokken. Het enige dat we mee hadden was een krat wijn, een beamer waarmee we Netflix konden streamen en die PlayStation. Als je ooit een PlayStation 1 wilt streamen via een beamer: je ziet geen pixels maar betonblokken. (lacht)”

Van Tony Hawk 3 herinner ik me niet alleen de fantastische game, maar ook de nog betere soundtrack: ‘Blitzkrieg Bop’ van The Ramones, ‘Ace of Spades’ van Motörhead, ‘Paparazzi’ van Xzibit...

Lennert: “Die van Tony Hawk 2 is nóg beter, maar deze is ook geweldig. Er staan in totaal twintig nummers op, die tot in den treure in een loop worden afgespeeld. Na afloop ken je ‘Fight Like a Brave’ van Red Hot Chili Peppers woord voor woord uit het hoofd.”

4. ‘THE MAKING OF JUSTIFIED’ EN ‘KAREN MAAKT EEN PLAAT’

Lennert: “Ik kijk graag naar belachelijk uitgebreide making-ofs van platen: op YouTube vind je úren aan ongemonteerd beeldmateriaal, van pakweg John Lennon die met George Harrison ‘Imagine’ maakt, of – in dit geval – Justin Timberlake die uren met Pharrell in de studio zit. Iedere keer als ik dat zie, krijg ik zin om zélf muziek te maken. Je ziet die nummers tot stand komen en omdat je het eindresultaat al kent, krijgt het een soort thrillerkantje: hoe gaan ze dáártoe komen?”

En euh, die andere keuze?

Lennert: “Welja: als wij even vastzaten en we hadden het gevoel ‘what the fuck zijn wij eigenlijk aan het doen’...”

Janus: “Dat was iedere dág, Lennert.”

Lennert: “...dan keken wij naar Karen maakt een plaat op VIER – voor ons nog altijd de This Is Spinal Tap van de 21ste eeuw, onder het motto: ‘Het kan altijd erger.’ (lacht) Er zijn mensen zonder benul van wat ze moeten doen, die toch probéren. En die zenden dat dan ook nog eens uit op de nationale tv.”

Janus: “Om te zien hoe een Tourist LeMC twee uur zit te wachten op Karen Damen, die dan even haar jeugdhuis wil laten zien... Je leest in zijn blik: ‘Wat doe ik hier? Gingen wij geen nummer schrijven?’”

Lennert: “Niets tegen Karen! Ik vind haar een superlieve, enthousiaste vrouw. En heel veel mensen die aan het programma meededen, zijn de max. Maar voor ons kwam dat programma op het perfecte moment om ons vooruit te helpen.”

5. ‘BLADE RUNNER 2049'

Lennert: “Het gaat voor de duidelijkheid om de sequel met Ryan Gosling. Die was visueel zó indrukwekkend: zonder Blade Runner 2049 had onze hoes er wellicht heel anders uitgezien. De wereld die ik in het titelnummer beschrijf, verwijst ook naar Blade Runner. Maar tegelijk wilden we wegblijven van de typische jaren 80-hommages waarmee je tegenwoordig om de oren wordt geslagen. Wij wilden eerder terug naar het warme toekomstbeeld van de jaren 60: Wes Anderson die een aflevering van Black Mirror regisseert, zoiets.”

Ik moest denken aan jullie nummer ‘(Fell in Love with a) Hologram’. Het hologram in Blade Runner 2049 wordt vertolkt door Ana de Armas: je zou voor minder verliefd worden.

Lennert: “(lacht) Dat heeft een zekere weerslag gehad, ja. Ook al omdat het gaat over de relatie van een hologram met een échte mens. De film Her, met Joaquin Phoenix, gaat daar ook over: is zo’n relatie minder echt? En afgezien daarvan is het gegeven van seks met een hologram ook gewoon vree funny.”

6. TORO Y MOI: ‘OUTER PEACE’

Lennert: “We zijn opgegroeid met een bepaalde generatie DIY-artiesten die vanuit hun slaapkamer gekke, gestoorde muziek maakten: Animal Collective, Washed Out, Toro y Moi...”

Janus: “Lennert kocht cd’s, maar ik ontdekte muziek vooral via obscure blogs en illegale downloadsites: het Spotify van toen.”

Lennert: “De wacky muziek die wij toen leerden kennen, heeft ons altijd geïnspireerd. Eén van de absurdste momenten in ons leven was toen we de MIA voor Beste Dance wonnen. Want wij hadden niet veel dance-cd’s in onze kast staan. Wij zoeken wel graag naar een wereldhit, maar onze inspiratie komt uit alternatievere hoek.

“Tót Outer Peace dus: dat was de eerste pure danceplaat die wij allebei de max vonden.”

Janus: “Zet er Madonna-productie op, en je hebt wéreldhits.”

7. LAURENT DURIEUX

Lennert: “Illustrator Laurent Durieux heeft prachtige filmposters gemaakt, vooral voor de bekende Texaanse website Mondo. Zoek maar eens zijn posters van Apocalypse Now of Pulp Fiction op. Dat waren blauwdrukken voor de Neon Fever Dream-hoes.”

Zouden jullie ooit een Compact Disk Dummies-plaat kunnen maken zonder betrokken te zijn bij de creatie van het artwork?

(in koor): “Nee. Telkens als we iets uit handen gaven, waren we er niet écht blij mee. Wij lossen de controle niet graag.”

Lennert: “Ik heb wel aan Durieux gevraagd of hij niet onze hoes wilde tekenen. Zijn broer, die ook zijn manager is, stuurde snel terug: ‘Merci om mij te contacteren, maar dat gaan jullie nooit kunnen betalen, jongens.’ (lacht)”

Compact Disk Dummies – Neon Fever Dream is nu uit bij NEWS.

© Humo