Californische funk en hypnotiserende hits: dit zijn de platen van de week

Toro Y Moi - Mahal ****

Noem Toro Y Moi gerust een band voor fijnproevers. Achter het alias gaat de Californische songschrijver-producer Chazwick Bundick schuil die meer dan tien jaar geleden meesurfte op de chillwave-hype. Mahal, zijn zevende, is een wonderlijke, psychedelische synthese van al het moois dat hij de voorbije tien jaar bedacht. In ‘Postman’ weeft hij dikke baslijnen door lome funk. ‘The Medium’ is een update van baggy Happy Mondays-grooves. ‘Goes By So Fast’ wankelt stoned doorheen een jazzy mistgordijn. ‘Magazine’ lijkt wel een demo van Tame Impala, zij het een briljante. Duimen, vingers, aflikken.

High Hi - Return To Dust ****

“Don’t be scared, don’t be a flame”, zingt High Hi in de titelsong. Die gedachte is zowaar genoeg om verschroeid te raken door deze plaat. Return To Dust is een album dat als een vlammetje je gemoed hitte geeft.

Tijdens de coronacrisis is High Hi zowat de enige act die er beter bij voer. Geen idee waarom, tot je de songs zelf hoort. High Hi walst je gehoor binnen, streelt je gemoed en weet tussendoor ook enkele muurtjes in je ziel te slopen. En zoals de titel doet vermoeden: tot stof te herleiden. Return To Dust is een opzwepende plaat, die even makkelijk ninetiesrock als eighties-pop aanraakt, en er verrassend genoeg mee wegkomt.

Spiritualized - Everything Was Beautiful ****

Zou alles net iets meer rozengeur en maneschijn zijn wanneer je Jason Pierce heet? Daar heeft de muziek van Spiritualized toch al vier decennia alle schijn van. Everything Was Beautiful, hun nieuwste studioalbum, is een psychedelisch pilletje en roept alle vertrouwde invloeden op. Met gemak hoor je Stones en Stooges, maar ook gospel, blues en free jazz. Die zorgen voor een hypnotiserende mix waarbij Pierce bijna alle instrumenten speelt – zestien verschillende, voor de getallenfreaks – en de muziek zowel de jongste als de oudere generaties weet aan te schrijven. Een klein generatieoverschrijdend wondertje is deze plaat.