Burleskedanseres Zoe Bizoe danst zichzelf het weekend in: ‘Muziek is de buddy die je nodig hebt’

“Vroeger vond je me op zaterdagochtend geregeld in een bijna lege Charlatan. Zwetend op het podium of uithijgend aan de toog. Maar die wilde jaren liggen achter mij. Tegenwoordig doe ik het op dit uur liever in mijn pyjama.” (lacht) Zoe klimt op bed terwijl de eerste noten van ‘Who Knows’ van blueszanger Marion Black door de speakers knallen. De Amerikaan bezingt zijn lust for life, een thema dat ook Zoe op het lijf geschreven lijkt. Met een ongelooflijke schwung, elegantie en subtiele heupbeweginkjes danst ze voor haar raam, alsof de buitenwereld niet bestaat. “Gaandeweg kan het zijn dat ik de gordijnen sluit om wat meer op mijn gemak te zijn”, lacht ze. “Maar het gebeurt ook dat ik al dansend heuse schoonmaaksessies initieer. Dat gaat vaak als volgt: ik schuif iets aan de kant om meer beweegruimte te hebben, erger me aan andere dingen die niet op hun plek staan, om een uur later al puffend de spons over de ramen te halen. Klassieke muziek leent zich daar trouwens supergoed voor. Beetje dramatisch en vooral erg motiverend.”

Al vijf jaar woont Zoe in haar art-decoappartement, met een interieur dat zo uit het Parijse Montmartre van de jaren 20 kan komen. Denk: pruiken, pluimen, een kristallen luchter en authentiek houtwerk. “Het was mijn coconnetje tijdens de lockdowns. Ik woon hier enorm graag. Ik heb nu het interieur waar ik als kind van droomde: kleurrijk, bombastisch maar ook gewoon stylish. Om mentaal wat oké te blijven tijdens de lockdowns, ben ik thuis beginnen te dansen. Nog meer dan vroeger. Soms doe ik het om een act voor te bereiden, maar nog vaker dans ik thuis om wat onnozel te doen en energie op te doen. Als ik me slecht voel, zet ik een vrolijk nummer op waarvan ik weet dat het me in beweging krijgt. Mijn nieuwste favoriet is ‘Afraid to Feel’ van LF System. Maar ik dans op élk muziekgenre. Van hardcore tot klassiek. Ik kan een mentale shift forceren door op de juiste muziek mijn lijf te volgen. Zelfs als je niemand hebt of een beetje down bent, kan muziek de buddy zijn die je nodig hebt. Op je bed staan springen als een klein kind, wat ik vroeger niet altijd mocht, is een heerlijk gevoel. Wacht dus niet tot het feestje op vrijdagavond om de ziel uit je lijf te dansen.”