‘Boon of Claus? Die verkopen we nauwelijks nog’

Wat doet het goed bij jullie?

“In zowat iedere boekhandel staan Tom Lanoye en Julian Barnes op kop, en zo ook bij ons. Misschien wel interessanter zijn de boeken die niet in de top zitten, maar wel goed blijven verkopen, zoals Wildevrouw van Jeroen Olyslaegers of Antwerpen – De gloriejaren van Michael Pye.

“Het werk van Stefan Hertmans en Jeroen Brouwers – ook voor zijn overlijden al – blijft eveneens gestaag verkopen, net als buitenlandse klassieken, terwijl onze klassieke Vlamingen niets meer doen. Boon of Claus? Volkomen weg. We vinden het belangrijk om altijd Het verdriet van België in huis te hebben, maar als we er een of twee exemplaren per jaar van verkopen zal het veel zijn.”

Zien jullie bepaalde trends?

“Boeken die tussen geschiedenis en literatuur in zitten zijn de laatste jaren heel populair geworden, zoals Ross Kings De boekhandelaar van Florence bijvoorbeeld, maar ook de boeken van ­Johan Op de Beeck, Jan Brokken, Geert Mak en Frank Westerman, die wij een beetje onderschat vinden omdat hij er niet voor terugschrikt minder voor de hand liggende, maar wel fascinerende onderwerpen te kiezen.

“En natuurboeken natuurlijk, dat is echt een genre op zich geworden. Mensen lijken heimwee te hebben naar een pastorale natuur die misschien nooit echt heeft bestaan. Het succes van Walter Murrays Copsford is daarvoor tekenend. Het is in 1946 geschreven, maar speelt begin jaren 1920, toen de schrijver van de stad naar het platteland vluchtte en er kruiden begon te verzamelen om in de geneeskunde te gebruiken. Frappant is dat hij zegt hoeveel insecten uit zijn jeugd er verdwenen zijn. Ook toen al dus.”

Van welk boek hadden jullie meer verwacht?

“Van Het naakte leven, een verzameling verhalen van Luigi Pirandello. Net na het verschijnen, in oktober vorig jaar, liep dat heel goed, en opeens was het gedaan. Maar dan ook helemaal niets meer.”

En naar welk boek kijken jullie uit?

“Naar een volgend boek van Alex Schulman. Niet dat er een aangekondigd is, dus het kan nog wel even duren, maar De overlevenden was echt wel heel erg goed. En de tweede roman van Michiel Cox, Herinneringen aan het levenloze, die een paar jaar geleden debuteerde met het heerlijk bizarre Messias van niks.”