‘Bleekwater’: sfeer en melancholie als saluut aan een Franse filmklassieker

Joris Mertens laat zich voor zijn tweede strip Bleekwater inspireren door de Franse filmklassieker Le Cercle rouge (1970) van Jean-Pierre Melville.

Vlaming Joris Mertens sprong in het diepe toen hij in 2017 op 49-jarige leeftijd zijn job als storyboarder/graficus verruilde voor een oude droom: strips maken. Ook Frankrijk viel als een blok voor zijn woordloze debuut Beatrice. Hij reeg er de prijzen aaneen. François Schuiten, die andere stedenliefhebber en sfeerschepper, uitte zich als fan.

Voor zijn tweede inspireerde Mertens zich op de Franse misdaadfilm Le Cercle rouge, met Alain Delon, Bourvil en Yves Montand in de hoofdrollen. Vooral dan door de in kostuum gewurmde man die daarin door een bos dwaalde, en de sfeer van dat soort jarenzeventigfilms. En sfeer en melancholie, laten dat nu net de grootste troeven zijn van deze nieuwkomer. Het regent op elke pagina, maar nog mooier zijn de avond- en nachtscènes in een stad, al dan niet dankzij de stadsverlichting en neonreclame.

Beatrice speelde zich af in een fictieve stad met elementen van Antwerpen, Brussel en Parijs. Bleekwater doet niet onder: de opmerkzame lezer herkent decors uit Antwerpen (Boerentoren, Centraal Station), terwijl de daken van de huizen zijn geïmporteerd uit Parijs. Wie nog beter kijkt, merkt figurantenrollen op van regisseurs Marc Didden en Frank Van Passel. Geen toeval: Mertens was setdesigner voor die laatste.

Verwacht geen whodunit, op z’n best kan je spreken van thrillerelementen. Het is de onderhuidse spanning en onderlinge relaties die het ‘m doen.

Een opgemerkte carrièreswitch die niet alleen in het voordeel was van Mertens, maar ook van de lezer.

Joris Mertens, Bleekwater, Oogachtend, 152 p., 28,95 euro.