Overlijden
Auteur Renate Dorrestein (64) overleden
Schrijfster Renate Dorrestein (°1954) is overleden. Dat maakte haar uitgeverij Podium bekend. Ze leed aan slokdarmkanker en overleed vrijdagavond in het bijzijn van haar dierbaren in haar woning in Aerdenhout. Dorrestein is 64 jaar geworden.
Volgens haar uitgever verliest de Nederlandse literatuur "een van haar meest gedreven en beste schrijvers, al zullen haar romans nog langdurig voortleven".
Afgelopen september maakte de schrijfster bekend dat ze aan slokdarmkanker leed, via een interview in de Volkskrant. De prognose was niet best, artsen gaven haar nog geen jaar. Maar over het naderende einde wilde ze niet meer praten, althans niet in de krant: "Ik wil er geen kroniek van een aangekondigde dood van maken. Straks krijgen we het probleem dat ik niet op tijd dood ga. Dan zeggen de mensen: ‘Huh, lééft die nog? Die heeft ook altijd wat te piepen’."
Lees ook het interview dat de Volkskrant met Dorrestein had in september: "Het is zó moeilijk voor te stellen dat ik er straks niet meer ben" (+)
Waar Dorrestein nog wél graag over praatte was ‘het huis van de fictie, met haar oneindige kamers en zalen’ - de metaforen vloeiden moeiteloos uit haar mond. In dat huis verbleef ze tijdens haar ziekteperiode zoveel mogelijk, tussen de ziekenhuisbezoeken door. In die periode maakte ze een zelfportret met selectie uit eigen werk, genaamd Dagelijks werk. Een schrijversleven.
Carrièreverloop
Dorrestein heeft een omvangrijk oeuvre. Het beslaat romans, columns, literaire recensies en luisterboeken. Ze begon haar carrière in de jaren zeventig als journalist bij Panorama en stoomde daarna door naar bladen als Libelle, Opzij, Viva, De Tijd en Elle. In 1983 verscheen haar debuutroman Buitenstaanders.
Daarna schreef ze nog zo’n 35 andere boeken, waaronder Ontaarde moeders (1992), Een hart van steen (1998), Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor (2006) en De stiefmoeder (2014). Dorrestein was drie keer genomineerd voor de NS Publieksprijs, eenmaal voor de AKO Literatuurprijs en eenmaal voor de Libris Literatuurprijs. In 1993 won ze de Annie Romein Prijs voor haar hele oeuvre.
In veel van haar romans staan bloedverwanten elkaar naar het leven en is het gezin bepaald geen veilige haven, eerder een gevangenis.
De zelfmoord van haar zusje in 1979 speelde een belangrijke rol in haar leven en werk, zoals onder meer blijkt uit De blokkade (2013), waarin ze haar eigen writersblock beschrijft.
Haar beste boek is Weerwater (2015), vond de schrijfster zelf: "Daarin komen alle draden uit mijn oeuvre samen." In deze apocalyptische roman wordt de hele wereld vernietigd, op één plek na: Almere, of all places.
De schrijfster wordt op 10 mei, Hemelvaartsdag, in besloten kring begraven.
