Amerikanen herhalen heldendaad in Thalys, maar nu voor de camera

Ze zijn bescheiden gebleven. De drie Amerikaanse vrienden die in 2015 vermoedelijk honderden levens redden in de Thalys-trein tussen Amsterdam en Parijs door een zwaarbewapende terrorist te overmeesteren, willen liever niet voortdurend als helden worden bestempeld.

"Als mensen ons zo willen noemen is dat prima. Maar wij kijken daar anders tegenaan. Wij deden gewoon wat er moest gebeuren", zegt Alek Skarlatos die als militair in Afghanistan verbleef.

Voor het eerst sinds hun huldiging door toenmalig president François Hollande, die hen op een gedenkwaardige augustusdag in 2015 de versierselen van het Légion d'honneur opspeldde, verblijven de drie Amerikaanse vrienden weer in Parijs.

_{Lees verder onder de video}

Bewust van gevaar

Deze keer hoeven de Californische jeugdvrienden Spencer Stone, Anthony Sadler en Alek Skarlatos geen genoegen te nemen met de goedkope hotelletjes waar zij destijds tijdens hun memorabele treinvakantie door West-Europa zelf in verbleven. Op uitnodiging van filmmaatschappij Warner Bros. logeren zij nu in het statige en chique hotel Le Bristol. Van het filmbedrijf mag de locatie niet worden gedeeld op sociale media. De journalisten die het drietal mogen interviewen moeten hun paspoort meebrengen om toegang tot het hotel te krijgen.

Gevreesd wordt voor een mogelijke wraakactie, hoewel daarvoor geen directe aanleiding bestaat. In elk geval zijn de Amerikaanse twintigers zich niet bewust van het mogelijke gevaar.

"Welnee, we laten ons leven niet vergallen door dat soort speculaties", zegt Skarlatos (25), een US Army National Guard stoer. "Wij kunnen gaan en staan waar we willen. Zeker in Amerika."

Eastwood

Toch is het leven van de drie kameraden, die opgroeiden in Sacramento, sinds die dramatische treinreis drastisch veranderd. Ze werden gedecoreerd in Frankrijk en Amerika. Het drietal trad op in zeer uiteenlopende televisieprogramma’s. Skarlatos deed zelfs mee aan de Amerikaanse versie van Dancing with the Stars.

Hun belevenissen publiceerden ze in een boek dat door Clint Eastwood (87) onder de titel The 15:17 to Paris is verfilmd. De vermaarde regisseur maakt de laatste jaren vooral films over Amerikaanse helden (zoals American Sniper – over een legendarische scherpschutter - en Sully waarin Tom Hanks een piloot speelde die een vliegtuigramp voorkwam).

De drie vrienden waren al verguld met de verfilming door de Amerikaanse filmlegende. Hun verbijstering werd nog groter toen Eastwood hen vroeg om zelf in de film te acteren. Anthony Sadler (26): "Hij vertelde ons dat hij eerder al professionele acteurs had benaderd om ons te spelen. Slechts drie weken voor de opnames vroeg hij ons of wij het aandurfden om de hoofdrollen over te nemen."

Het feit dat het trio geen enkele acteerervaring had leek Eastwood niet te deren. Stone (25): "Hij zag het als een experiment dat nog nooit in Hollywood was uitgevoerd. Zijn regieaanwijzingen waren zeer summier. Het enige wat hij deed was ons zoveel mogelijk op ons gemak stellen. En omdat wij al in veel televisieprogramma’s waren geweest wist hij dat wij niet bang voor camera’s waren."

Jeugd

In de film wordt ook de jeugd van de drie vrienden behandeld. Hun vriendschap ontstond op een strenge christelijke school in Sacramento, waar zij buitenbeentjes waren die geregeld de klas uit werden gestuurd. Een onderwijzeres suggereerde dat zij last hadden van ADD, wat hun gedrag misschien zou verklaren. Hun (alleenstaande) moeders reageerden furieus op deze diagnose, zo blijkt uit de film. Hun gezamenlijke interesse bestond uit het nabootsen van militaire gevechten onder meer met realistische speelgoedwapens.

De film laat vervolgens zien hoe het drietal carrière maakt in het leger en jaren later met elkaar door West-Europa op vakantie gaat. Venetië, Berlijn en partystad Amsterdam ("Daar waren de mensen het aardigst", aldus Spencer) worden aangedaan. Parijs is hun volgende beoogde stop, totdat in Brussel ene Ayoub el Khazzani met een groot wapenarsenaal aan boord gaat van de Thalys.

De rest is inmiddels bekend. Nadat Khazzani een medepassagier heeft neergeknald, duikt Stone met gevaar voor eigen leven op de terrorist om hem te ontwapenen. Hij praat er nu nuchter over. "Het was een kwestie van sterven of vechten. Toen ik die man met dat automatisch geweer door de gang van trein zag lopen, wist ik meteen wat ik moest doen."

God hielp

Stone, toen een Airman 1st Class, heeft alle geluk van de wereld. Het wapen van Khazzani hapert als de Amerikaan op hem afstormt. Anders was de militair zonder twijfel neergeschoten. Er ontstond een schermutseling waarbij hij gewond werd door Khazzani, die ook een steekwapen bij zich had. Het kostte hem bijna zijn duim.

Nachtmerries heeft hij er niet aan over gehouden. "Ik ben religieus opgevoed. Ik denk dat God mij en mijn vrienden met een duidelijke reden in die treinwagon heeft geplaatst. We waren daar gaan zitten omdat het internet in die andere wagons niet goed werkte."

Door zijn militaire opleiding is Stone in staat de neergeschoten passagier eerste hulp te bieden. Dat heeft de hevig bloedende man vermoedelijk het leven gered.

Het naspelen van de aanslag vergde veel van de drie jonge acteurs. "Dat waren de ingewikkeldste scènes, maar we konden gelukkig ook wel lachen", aldus Sadler.

In de motieven en achtergronden van de dader zijn de drie niet geïnteresseerd. Skarlatos: "Nee, we zijn bezig met ons eigen leven. Hij zoekt het verder maar uit. Ik heb ook totaal geen behoefte om hem ooit te ontmoeten."

Door hun actie zijn de vrienden nu mediasterren. Hebben zij al veel huwelijksaanzoeken gekregen? "Niets", zegt Stone spijtig. Met een brede grijns: "Maar misschien brengt deze film daar verandering in. We willen graag doorgaan met acteren."

The 15:17 to Paris verschijnt op 18 april in de Belgische bioscoop.