Alsof het een doordeweekse 'FC De Kampioenen'-avond betrof, haalde de VRT donderdag haar meest harkerige clichés boven

Gunter Van Assche zet de blik op oneindig. Vandaag: Iedereen beroemd en De ideale wereld.

Alsof het een doordeweekse FC De Kampioenen-avond betrof, haalde de VRT donderdagavond haar meest harkerige clichés boven. Met vergeelde scheurkalenderscherts en fluttige zinspelingen bleken Iedereen beroemd en De ideale wereld tijdens één stonde in hetzelfde puberale bedje ziek. Uitgerekend in een jaar waar een eindejaarscampagne begonnen werd waarin elke kwetsbare minderheid zichzelf zou mogen wezen. I call your bullshit, VRT!

Voor het gemak en de goede smaak treden we niet in detail. Bij De ideale wereld werden kleedkamerkluchten voorgelezen ter wille van een sketch. Het thema? Een homovoetballer die bevreesd bleek dat er met hem gelachen zou worden, werd de wereld ingeloodst met triviale moppen die elke schooljongen uit 1992 vast ook geinig had gevonden. En bij Iedereen beroemd werd het recentere fenomeen flinta* aan flarden geregen, na de hetze rond het Blond-café in Gent. Dat deden ze met grappen die een kwalijke homofobe en seksistische reuk verspreidden.

Deze grappen stonken steevast uit de bek naar vers remspoor. Zo kunnen ze niet door de beugel, laat staan de mentale hygiëne-meter. Allereerst is er de slechte timing: de voorspelbare grappen in Iedereen beroemd hadden méér effect gescoord, als ze geen kleine maand na de hetze rond het Gentse café waren uitgesproken. Maar daarnaast moeten we sowieso nadenken over het effect van een grap. Geef toe: naar puberaal zweet meurende schooljongetjes, of in morsige wifebeaters gehesen zetelschuimers? Het is géén doelgroep waarmee u wil vereenzelvigd worden.

“Mogen we dan nergens nog mee lachen?” horen we de klojo’s in the back nu pruilen. Let maar op: elke kutkammende lapzwans die u ooit heeft belast met diezelfde vraag, laat zichzelf voorstaan op een hulpbehoevend gevoel voor humor. In een ijdele poging tot educatie kan u hen verwijzen naar het adagium van de doorgewinterde comedian.

Per definitie kun je o-ve-ral mee wegkomen, zolang de grap goed genoeg is. Voor de slechte verstaander: hoe gevoeliger het onderwerp, hoe sterker de pointe. We verwijzen u in deze graag naar Anthony Jeselnik, beschermheilige van de gitzwarte comedy, die er een sardonisch genoegen uit put om te lachen met elk godvergeten onderwerp waarvan uw moedertje de pleuris zou krijgen. Abortus, kanker, zelfmoord, homofobie? De reden waarom hij niet dagelijks bestookt wordt met bombrieven, is omdat zijn grappen zo goed en gelaagd zijn dat je je eigen gebrek aan intelligentie verraadt door er aanstoot aan te te nemen. Kan u er nog niet mee lachen? Check your IQ at the desk, please.

Het is de nobele plicht van elke comedian de grenzen op te zoeken van wat toelaatbaar is. Op dat vlak zaten de WokePolitie en de voetballen in DIW goed. Helaas vergaten ze één ding: een gewaagde grap is pas écht goed als de grap buiten de smoezelige muren van het café overeind blijft. Nu bleven die zelfs niet op de wankele barkruk recht.

DIW, elke dinsdag en donderdag om 22.30 uur op Canvas, Iedereen beroemd, elke weekavond op Een na Het Journaal