‘Als ge kak wilt zien...’, glimlacht hij. En hop, daar zwaait de deur van de Dixi op de snelwegparking open

Nooit zal ik het gezicht vergeten van mijn jeugdvriendin, mijn vaste maatje tijdens onze eerste festivals, toen ze de waarheid te weten kwam over “dat gekke lavabootje in de Dixi’s waar je je rugzak in kunt zetten”.

Het is precies die uitdrukking die over je gezicht glijdt wanneer je kijkt naar De vuilste jobs van Vlaanderen, een programma dat inzoomt op, welja, de vuilste jobs van Vlaanderen. Vuilnismannen, leun lekker achterover, glaasje cava rosé in de hand, want de jobs die hier met prikkende ogen van het donkerste duister naar het voetlicht gesleurd worden, zijn nog van een heel andere orde.

De eerste aflevering wordt bijvoorbeeld afgetrapt met Tim en Annelies, die samen onderweg zijn naar een klus aan de kust. Hun specialiteit: door God en vuile huurders verlaten woningen leeg- en schoonmaken, daar waar andere schoonmaakbedrijven eieren voor hun geld kiezen. “Deze is toch speciaal, hoor Lies”, zegt Tim, die aan het stuur zit en pretlichtjes in de ogen heeft. Pretlichtjes die instant overspringen naar de ogen van Annelies. Want, en dat hebben alle geportretteerden in De vuilste jobs met elkaar gemeen: die twee houden van hun job. Ze dóén het graag. Ook wanneer de klus waarvan sprake een tragisch geval van eenzaamheid en extreme verzamelwoede blijkt te zijn, met een vreselijk treurig einde. Ik bespaar u liever de details, aangezien de woorden ‘lijkvocht’, ‘onder’, ‘de’ en ‘voordeur’ erin voorkomen.

Enerzijds wil ik verontwaardigde briesjes uit mijn neus laten ontsnappen, en sissen: “Vuil, plat voyeurisme...” Anderzijds – en die gedachte weegt uiteindelijk door – besef ik dat het vooral veel zegt over mij, dat ik geen benul heb van veel jobs die in onze maatschappij essentiëler zijn dan, pakweg, een tv-recensie schrijven. Misschien dáárom dat de geportretteerden gelukkig en veerkrachtig lijken, ook wanneer ze heuphoog in de troep staan.

We rijden daarna mee met Stan en zijn dochter Elke, die verstopte afvoerputjes temmen – in het geval van Stan koppig zónder handschoenen (waarop Elke kurkdroog: “Ik sta niet altijd te springen om te zeggen: da’s mijn pa”). Ik moet terugdenken aan Amedé G. uit het dorp van mijn jeugd, die een ruimwagen had met daarop de pronte slogan: ‘Eens door de wc is ’t voor den Amedé’. Wat zijn dochter daarvan vond, heb ik me ook altijd afgevraagd.

Maar de held der helden is toch de 62-jarige Willy, die als een eenzame cowboy mobiele toiletten te lijf gaat met de hogedrukreiniger. “Als ge kak wilt zien...”, glimlacht hij, en hop, daar gaat met een flamboyante zwaai de deur van de Dixi op de snelwegparking open. Dúmp die louche Leopold II en geef deze man een standbeeld. En doe maar eentje in marmer of desnoods beton, zolang het maar niet van dat bruinig brons is.

De vuilste jobs van Vlaanderen, maandag om 22.50 uur op VTM 2 en via VTM Go