19 uur lang feesten op de laatste 10 Days Off: dansen moet

18.20u
Organisator Philip de Liser legt Led Zeppelin, Serge Gainsbourg en David Bowie met Queen op. Een poging om de beatverslaafde mensendrom drastisch uit te dunnen, maar ook een doeltreffend alternatief voor de overdaad aan beats. Alleen: 'Under Pressure' voelt aan als een slap drukkingsmiddel. Het feest én de begrafenis had moeten eindigen bij de Italiaanse wellust van Moses. Freddy Mercury die zingt "Why can't we give ourselves one more chance?" klinkt in deze context van afscheid trouwens bijzonder wrang. 10 Days Off is dood? Leve 10 Days Off!

17.59u
De bloedgeile italoclassic 'We Just' van Moses pookt het vuur nog wat meer op, terwijl het feest op zijn laatste benen loopt. Supercharge ('I Think I'm Gonna Fall in Love') en Djuma Soundsystem ('Les Djinns') mochten vlak voordien diezelfde benen invetten. Inmiddels dansen drie meisjes op de toog. C'est parti! Maar helaas geldt net zo goed: c'est fini. Niemand wil evenwel een traan plengen. Het feest duurt zo lang voort als de dansers aanhouden, lijkt de algemene gedachte.

17.35u
Italiaanse elektrodisco zal vanavond het pleit winnen: 'Give Me Love' van Cerrone steekt de lont aan het vurig publiek.

17.32u
Geen idee hoe deze afgeladen zaal ontruimd kan raken om zes uur, zoals vooraf gepland. Bijna elke vierkante meter wordt bezet door een dolle danser. Na een eerste blik op de woelig deinende mensenzee, vermoeden we dat 10 Days Off straks muiterij aan de handen heeft.

17.18u
Het in glimmende tranen verpakkende sentiment van The Human League ('Hard Time/love action'), The Turtles ('Happy Together') en Eddy Grant ('Nobody's Got Time') past wonderwel bij deze begrafenis. Bloemen noch kransen: dansen moet.

16.56u
De finale set van The Glimmers op 10 Days Off is nog maar pas begonnen, of je krijgt al een vurig pleidooi voor house-muziek van Adam Jetrack door je ribben geramd, waarna een latino briesje van Nelson ('Jibaro Parto II') de zerpe geur van dansende lijven in decompositie verdrijft. Daarna bouwt de set opmerkelijk genoeg plagerig op naar al zijn hoogtepunten. Mo en Benoelie tonen zich minnaars van het trage gebaar. Het goede nieuws? De climax wenkt steeds.

15.34u
Fredo & Thang tonen zich de onbeschroomde crowdpleasers van dienst met hits van Watermät ('Bullit'), Donna Summer ('I Feel Love'), Telex ('Moskow diskow') en Todd Terje ('Inspector Norse'). Na de zware lunch van daarnet, zorgen deze legendes van het Gentse nachtleven voor een luchtig en fris sorbet.

15.31u
Is de Vooruit in staat van ontbinding? De geur in de hoeken en nissen van de zaal is ondertussen niet meer te harden, zelfs niet als ook jij lang genoeg gemarineerd bent in feestelijke stank om een levenslang straatgebod bij je geliefde afgedwongen te krijgen. Bij elke nieuwe stap plakken je schoenen aan een chemische smurrie van opgedroogde Red Bull, bier en geronnen zweet. Niet dat het de feeststemming noemenswaardig drukt. Wie proper wil blijven, moet maar een visum voor Tomorrowland aanvragen.

15.03u
Een hypnotiserend traag afbouwend 'Mind Funk' van Hardware werkt omgekeerd evenredig op het enthousiasme van de luitjes op de dansvloer. Op enkele minuten tijd stijgt de temperatuur weer gevoelig. De digitaal/analoge aanpak van Biesen&Berghe slaat gensters. Voor het oppoken van het vuur zorgt u zelf.

14.53u
Een op loodzware kadans geschoeid 'Booster' komt onmeedogend hard aan op de vroege namiddag. De meningen zijn verdeeld: sommige feestvierders gaan volledig uit hun dak, anderen plooien dubbel onder deze kraker van Planetary Assault System. Je moet het Jan Van Biesen en T-Quest nageven: hun take-no-prisonersaanpak is een toepasselijke daad van verzet op een onverzettelijk festival als 10 Days Off.

14.25u
Twee keurig gecoiffeerde ouders komen stralend binnengewandeld met hun zesjarig kind. Geen idee in welk parallel universum dit een puik plan leek. Elke welwillende ouder zou hen snel behoeden voor het beatbeluste Gomorrah dat hun kleine meid te wachten staat, maar net op dat ogenblik kletteren kaduke 80s-synths door de zaal. De barmhartige Samaritaan moet wijken voor de egoïstische nostalgicus. In luttele momenten wordt kinderlijke onschuld tot gruzelementen herleid.

13.40u
Wanneer Stefaan Vandenberghe voor electro kiest, hoort daar een gifgroen masker en de dokterstitel Dr. Lektroluv bij. Maar wanneer de kale mastodont diep genoeg in zijn technoplatenbak duikt, verandert hij in T-Quest. In die gedaante doet hij 10 Days Off aan. Al komen er net zo goed exotisch klinkende platen met huppelende blazerspartijen aan te pas, en zorgt de back to back-set met Jan Van Biesen ervoor dat je voortdurend een muzikale geschiedenisles van twee Belgische draaitafel-legendes lijkt te krijgen. Stilte in de aula? Geen seconde. Maar de aandacht is er zelden minder om.

13.21u
De specht die onverbiddelijk lijkt huis te houden op een stuk hout in 'Meine' van Daso zou een slinkse voorbode kunnen zijn van het geluid dat morgen in uw hoofd zal weergalmen. Aanstekelijk dansnummer, waarin Fred Nasen dus zowaar de eerste clairvoyante dj blijkt te zijn.

12.50u
De gouden oudjes blijken toch steeds de betrouwbaarste garantie op bijval: 'Everybody Dance' van Chic is zichtbaar het beste lapmiddel voor flanellen benen.

12.39u
Hoezo, de Feesten lopen op hun laatste benen? Hier is het feest in volle gang. Maar wat heeft de kat nu weer binnengebracht? Een blauwharige hippie op jaren, opgefokte anabooltjes, een verdwaalde cowboy en glamnicht, drie kokette dametjes in mantelpakje die hun eerste lunchpauze van de week in een donker hol willen doorbrengen, studentikoze waggelaars en een paar verweesde snuivers en slikkers. De opkomst oogt haast net zo divers als de set van Sheridan klinkt: disco, funk, house en eigenzinnige klankschetsen zoeken vastberaden hun weg naar je heupen.

12.21u
Is het een Nintendo game console die zijn eigen leven gaat leiden? Een begaafd kind op een stokoude Casio? Of een op hol geslagen soundtrack van schooltelevisie uit de 80s? Nee, het blijkt 'Proceso' van CPI die het publiek tijdelijk op het verkeerde been laat dansen. Even voordien kreeg je ook al een bizarre, maar opvallend dansbare re-make van Michael Jacksons 'Billie Jean' voor de kiezen. Sheridan is momenteel the master of the house speaking, en U zult luisteren.

11.55u
Psychemagik hield de grote kanonnen tot aan het eind. 'I feel love' van Donna Summer verdwijnt in één langgerekte, pompende mix, waarbij de Moog-synth iedereen midscheeps treft. Zelfs de meest onwrikbare zoutpilaren strekken het en der opnieuw de benen. Grandioze finale van een wispelturige set. Het lijkt net alsof dit het signaal was om collectief te ontwaken.

11.35u
Psychemagik heeft na een moeizame start dan toch zijn tweede adem gevonden. Een zinderend 'Black Noir Schwarz' doet zijn voordeel met zenuwzieke synths en de verleidelijk donkere stem van Renegade, die overigens doodleuk in de dj-booth stond te genieten van de verhitte reacties in het publiek.

De hitsige trompetjes die zowel Teddy Pendergrass als Rick James daarna flankeren, doen de dansvloer zelfs even helemaal oplaaien. Zij wakker, wij wakker!

11.04u
Het Britse Psychemagik zet aanvankelijk zwaar in op een zachte roes. Jagwar Ma mag ad infinitum "Come save me" herhalen, waarna het publiek langzaam gaat doezelen op de bedrieglijke dub van 'Surf Smurf' van Munk & Rebolledo. Alle partypiepeltjes ontwaken pas spoorslags wanneer een perche en tv-camera van het VRT-journaal over de dansvloer zwerven. De vrienden aan het thuisfront mogen kennelijk niet weten dat sommigen onderhand willen verzaken aan de "nie pleuje"-gedachte. Getuige daarvan de zombies die dwalen door de Vooruit.

Het aftellen naar zes uur is begonnen.

10.11u
"Emptiness, loneliness
disappear when you`re here by my side.
Happiness, tenderness
warm me from the inside get me right."
Chasing Kurt preekt de passie onder het gezag van Red D en D'Steph. De meligheid van die rijmelarij krijgt geen kans om in te werken. Diepe beats, die tot in je navel kruipen, zijn je voornaamste toeverlaat op dit ogenblik.

09.52u
Gemakkelijke binnenkopper van Red en Steph: 'Good Life' van Inner City door de boxen laten schallen. Herkenningsgejuich na de eerste maat, samenzang bij de vierde. De tijdloze beat die Kevin Saunderson onder die dance classic stanste, maken de verrukking in de Vooruit compleet. De zaal baadt plots toepasselijk in amoureus rood licht.

09.35u
Red D en D'Steph kiezen voor een deep house-parcours waarin tedere fragmenten en moddervette bassen haasje-over spelen. Ze laten eerst 'The Giver' van Duke Dumont knallen door de zaal, waarna de lieflijke house van'It's You' van Red D's eigen project FCL een slinks charmeoffensief mag inzetten. De mix is een voltreffer: zowat alle armen gaan eensgezind de hoogte in. Eén kerel heeft inmiddels zijn hemd ontknoopt en galoppeert ons voorbij met een scheve grijns om zijn lippen geplooid. Het belooft nog een interessante middag te worden.

08.47u
'Polar' van Stephen Brown jakkert in de Ben Sims-remix door de balzaal van de Vooruit. Een schrale troost voor wie daadwerkelijk toe zou zijn aan een polair briesje. In weerwil van zijn titel, doet deze flard pompende techno het kwik nog iets meer de hoogte ingaan. Dat de zaal op dit moment maar voor de helft gevuld is, blijkt plots een onverhoopte zegen.

08.22u
De voorbije twee uur gooiden tientallen vermoeide beatfreaks de handdoek in de ring, maar deze afgepeigerde wacht wordt nu afgelost door nieuwe danslustigen. Vanaf acht uur hoef je nog maar tien euro op te hoesten in ruil voor vier drankjetons én vrije toegang. Een opvallend frisse menigte vangt de botte beats van Trish & Pierre op. Plots zijn wij niet meer de mooiste op het bal.

08.07u
Trish en Pierre kiezen voor striemende beats en krakend vinyl. 'Storall' van Elliott Dodge kan op verhitte kreetjes rekenen. Het enthousiasme van Trish werkt aanstekelijker dan een pokkenvirus.

07.23u
De track 'Living like a waveform' van Rob Hes doet exact wat de titel aangeeft: een schokgolf trekken door het steeds onstuimiger deinende publiek. Met een ronduit fabuleus 'Rez' van Underworld plundert Emerson daarna het laatste greintje enthousiasme uit zijn devote dansparochie. Wat een kerel, wat een set!

06.55u
Een insider weet te vertellen dat de vrouw in kwestie zijn tomeloos enthousiaste manager is. Voor verdere amoureuze betrekkingen bestaan ongetwijfeld andere bladen, indien het u een lor zou kunnen schelen.

06.55u
Staat de vrouw van Darren Emerson haar man aan te moedigen én het publiek op te jutten in zijn plaats? Met een knetterende track als 'French Kiss' van Lil' Louis hoéft die wederhelftelijke support niet eens.

06.40u
Terwijl Emerson 'As Days Go By' van Gregor Tresher draait, dreigt de meltdown achter de dj booth: zintuiglijke zekeringen knappen, lichamen hangen uitgeteld in de zetels, en buiten, aan het water, loensen en lodderen ogen dat het een lieve lust is.

06.05u
Underworld zul je voor eeuwig en een dag blijven verbinden aan het grote broertje I Love Techno, maar Darren Emerson is dan weer een vertrouwde gast op 10 Days Off. Hoewel zijn lidkaart bij Underworld al sinds de eeuwwisseling verlopen is, blijft deze Brit een prestigieuze nachtvogel. Dat bewijst de beatpionier door succesvol de kaart van goeie ouwe techhouse te trekken.

05.30u
Raphael en CJ Bolland leggen 'Age of Love' van Age of Love op, en daarna 'Show Me Love' van Robin S. Het angstzweet breekt uit bij dj Darren Emerson (ex-Underworld), die hen moet opvolgen.

05.17u
De repetitieve manie van Orlando Voorn ('Flash') verdwijnt onder de naald terwijl de Vooruit opnieuw even davert op zijn grondvesten. Een machtig moment.

04.14u
Raphael doet het bij gebrek aan CJ Bolland tijdelijk met Kim Mathijs: een geweldige Gui Boratto ('No Turning Back') doet het publiek overstag gaan. Tien minuten later komt CJ Bolland ook in de booth met beenharde techno en electro.

03.54u
Ed & Kim doen je neusvleugels trillen met Steve Bugs 'Monsterbaze' dat in alle euforische drukte overgaat in Röyksopps 'What Else Is There?'. De remix van Trentemoller doet wonderen. De dansvloer lijkt opeens uit glad ijs vervaardigd: je struikelt over duizend schuifelende voeten.

02.45u
Afscheid bestaat niet. Die les krijgt 10 Days Off gespeld door Ed & Kim. Eind vorig jaar ontbond dit duo een jarenlange bromance in de dj-booth, maar voor 10 Days Off staan ze toch weer broederlijk schouder aan schouder. Beide dj's uit Sint-Truiden beginnen hun set met een ijzersterk 'Silver Screen Shower Scene' van Felix da Housecat in de Thin White Duke remix. De set is aanvankelijk erg electro-geïnspireerd. Boys Noize zorgt voor een nieuw hoogtepunt met 'Yeah'.

02.25u
Tijdens de afsluiter 'Summer's here' komt dEUS-bassist Alan Gevaert de funk van Magnus wat funkiër maken, en zie je de volledige band tot zijn recht komen. Applaus ook voor Christophe Claeys, die de minimalistische, gortdroge ritmes van Balthazar inruilt voor een portie vunzigheid.

02.05u
Bij Magnus neemt Tim Vanhamel de tweede stem voor zich in een aan Depeche Mode gelieerd 'Singing Man'. De stem van Tom "Editors" Smith lijkt daarbij vanuit de hemel lijkt te komen. Een eerste hoogtepunt in de geplaagde set is een feit.

01.53u
"Come on and get down," bezweert Tom Barman op één van de monitors, wanneer hij eens niet in Gainsbourg-modus schakelt. U reageert teleurstellend beschaafd.

01.45u
"We're just improvising this shit," roept Magnus-gitarist Tim Vanhamel met overslaande stem uit wanneer de technische problemen blijven aanhouden. Hij oogt als de grungeversie van Robert Smith, maar klinkt als het funky relneefje van John Frusciante. Je ogen blijven opvallend genoeg gekluisterd aan deze bizarre verschijning.

01.34u
Op Couleur Café onderstreepte Magnus zijn positie als alternatieve popgroep, eerder dan zijn status als danceproject. De klemtoon ligt alweer op live-sensatie. Een moedig opzet, maar helaas zit het geluid niet helemaal snor. CJ Bolland krijgt op zijn elektronisch eiland bovendien af te rekenen met technische problemen.

01.00u
Magnus zal ruim een half uur te laat aan zijn set beginnen, maar kan op de goodwill van het publiek rekenen. Het dj-duo Bafana & Bromin vult de tijd met fijne deep house-plaatjes als 'Hush' van Thomas Schumacher.

00.05u
De sfeer blijft nog even zoek. Geen grafstemming op deze laatste dag van 10 Days Off, maar jammer genoeg ook: géén stemming tout court. Feestvierders hangen wat lusteloos in elkaars armen.

23.00u
Bloemen noch kransen aan het graf van 10 Days Off. Een fijne houseplaat blijkt te volstaan. Jules Gahide (Bafana) en Basile Noré (Bromin) slagen er in om een ondankbare positie als opener in hun voordeel om te buigen. Aanvankelijk laat het Gentse duo hooguit twee man en een paardenkop loos gaan op 'Lost Properly' van Revenge, maar tegen het eind druppelt de zaal mooi vol, terwijl 'Ombala Mbembo' van Arto Mwambé al volstaat voor een aanmoedigend fluitconcert.