ColumnDe Schaal van Mulders
Onlangs kwam ik nummerplaat JPM tegen. Het deed mij iets
Jean-Paul Mulders onderzoekt alles wat u bij de hersenkwabben kan grijpen.
Een geur van herfst hangt in de stad, de buren steken dubbel glas en ik blader door de nieuwe folder van Hermann Historica. Dat veilinghuis uit München verkoopt vaak dingen die je de wenkbrauwen doen fronsen. Dit keer is er een rechterhandschoen in zwarte zijde, gedragen door keizerin Elisabeth van Oostenrijk op de dag dat zij werd omgebracht. Startprijs: 12.000 euro. Waar zou de linker dan gebleven zijn?
Er is ook een kattebelletje van Napoleon. Ik vraag mij af of le petit caporal wel hield van katten, en of die dan belletjes om hun halzen hadden. Het woord kattebelletje heeft echter geen uitstaans met geklingel of katachtigen. Het komt van ‘cartabello’, wat in het Italiaans een boekje of register is. Ik heb altijd gehouden van weetjes die je alleen op café van pas kunnen komen. Een vrouwelijke kangoeroe heeft drie vagina’s. Het kwaken van een eend heeft geen echo en geen kat die weet waarom.
Maar om bij de folder van Hermann Historica te blijven: daarin staat ook een pispot uit de Yuan-dynastie en een vaas uit het vroege christendom. Die wordt al voor 350.000 euro de jouwe. Daarbij vergeleken is de verzorgingsset van de dode dictator een koopje. De beduimelde set bevat onder meer een borstel, een spiegel, een schaartje en een instrument om vuil van onder je nagelranden te peuteren. Op elk stuk staat een fiere adelaar die een hakenkruisje in zijn klauwen draagt. ‘Adolf Hitler – a Personal Vanity Set’ is het intrigerende bijschrift. Op de lenteveiling kocht iemand het hebbeding voor 131.250 euro. Wellicht niet eens zo’n slecht idee, nu spaargeld verdampt terwijl je ernaar staat te kijken.
Vanitas vanitatum et omnia vanitas, staat in het boek Prediker: IJdelheid der IJdelheden, alles is IJdelheid. Het werd geschreven lang voor het televisieprogramma Vanity Plates een feit werd. Deze week viel een uitnodiging in mijn mailbox voor een meet-and-greet van Gepersonaliseerde Nummerplaten. Ze vindt plaats op zondag 17 oktober, in het lieflijke oordschap Steendorp. De uitnodiging belooft ‘een gezellig bij elkaar zijn en kans op nieuwe ontmoetingen’. Was ondertekend door ene Philippe, Ahmed-Mutar, Patrick en Marc.
Gepersonaliseerde nummerplaten behoren tot de dingen waarover ik geen mening probeer te hebben – zoals ook De Cooke & Verhulst show en afkortingen die tegelijk tongbrekers zijn. Lgbtq+ bijvoorbeeld. Met dezelfde vanzelfsprekendheid zeg ik vijftien keer na elkaar: ‘De koetsier poetst de postkoets met postkoetspoets’.
Naar de meet-and-greet in Steendorp zal ik mijn kat sturen, bij gebrek aan gepersonaliseerde nummerplaat. Ik kom uit een geslacht van gewone mensen, die al generaties lang gewone nummerplaten hebben. Ik herinner mij BJJ921 en XW326, waarmee we toentertijd door de tunnels van Brussel kachelden in onze stopverfkleurige Opel Rekord. Onlangs kwam ik wel kentekenplaat JPM tegen, in het oordschap Sint-Martens-Latem. Ze hing aan een Range Rover die in een grasberm geparkeerd stond. Het deed mij iets. Herkenning, bevreemding en plaatsvervangende ijdelheid vochten in mijn gevoel om de bovenhand.
De sleutel stak helaas niet in het contact. Ik vroeg mij af of het bij joyriding een verzachtende omstandigheid zou zijn dat het voertuig mijn initialen droeg.
