Onderzoek naar communicatie tussen paddenstoelen: gebruiken ze een echte ‘taal’?

Het is al langer bekend dat paddenstoelen met elkaar kunnen communiceren met behulp van ondergrondse draden die veel weghebben van menselijke zenuwcellen. Ze wisselen elektrische signalen uit, die sneller lijken te gaan als een paddenstoel op voedsel stuit, gewond is, of er een dreiging is. Heeft geeft aanleiding tot de these dat fungi een ‘taal’ gebruiken om elkaar op de hoogte te houden van wat er in hun omgeving gebeurt.

Door piepkleine micro-elektroden in te brengen in de lange ondergrondse draden, kon professor Adamatzky (Univeristy of the West of England) de pieken meten in de elektrische signalen. Zo ontdekte hij dat deze uitschieters vaak geclusterd waren in treinen van activiteit. Met enige creativiteit kun je daar woorden, zinnen, en zelfs een hele woordenschat in zien.

Wolvenroedel

Adamatzky moet wel toegeven dat hij geen direct verband heeft gevonden tussen deze patronen van elektrische signalen en menselijke spraak. “Aan de andere kant zijn er wel veel overeenkomsten in informatieverwerking tussen paddenstoelen en mensen”, meent de onderzoeker.

De meest voor de hand liggende reden voor deze golven is waarschijnlijk de veiligheid van de groep te bewaren - analoog met het huilen van wolven om de roedel samen te houden. “Maar het kan evengoed dat ze helemaal niets zeggen, en dat de signalen gewoon een gevolg zijn van groeiende draden die een elektrisch geladen deeltje op hun pad kruisen.”

Niet iedereen binnen de academische wereld is even enthousiast over het onderzoek van Adamatzky. Er is meer bewijs nodig om zijn stelling te ondersteunen. “Hoewel interessant, lijkt de interpretatie van ‘taal’ enigszins voorbarig”, zegt Dan Bebber, universitair hoofddocent biowetenschappen aan de Universiteit van Exeter. “Er zou veel onderzoek moeten komen naar het waarom en het hoe voordat we ‘Fungus’ als optie op Google Translate zullen tegenkomen.”