Het Victoriaanse Londen van 'Assassin's Creed: Syndicate'

Eerst waren er Jeruzalem, Damascus en Akko ten tijde van de derde kruistocht. Daarna kwam de renaissance, met Firenze, Venetië, Rome en Constantinopel. Vervolgens maakte 'Assassin's Creed', een serie actiegames van het Franse gamehuis Ubisoft die van de wereldgeschiedenis een moorddadige speeltuin maken, een lange omvaart naar de nieuwe wereld, waar de Amerikaanse steden Boston, New York en Philadelphia het decor vormden, en piratenstaatjes als Nassau.

Vorig jaar, met 'Assassin's Creed: Unity', trok de reeks naar het Parijs van de Franse Revolutie. En deze keer, met 'Assassin's Creed: Syndicate', is het Victoriaanse Londen aan de beurt, dat in 1868 de vruchten van de industriële revolutie plukte.

Net als bij de vorige afleveringen werd die stad meticuleus, en zonder al teveel loopjes te nemen met de historische waarheid, in een 3D-model gegoten dat door de speler, in de huid van de switchende hoofdpersonages Jacob en Evie Frye, vrij kan worden doorkruist. Het bedrijf heeft daarvoor een team van gamedesigners en consulterende historici in dienst, die twee dingen zo accuraat mogelijk in de uiteindelijke game helpen brengen: de 3D-modellen van de monumenten die het straatbeeld typeren, en de geleding van de stad.

Daarvoor gaan ze in twee 'lagen' te werk: eerst doen ze een studiereis naar de stad in kwestie, waar ze beeldmateriaal verzamelen van de huidige staat van de gebouwen, daarna zoeken ze in oude prenten, schilderijen en andere visuele bronnen uit die tijd hoe het monument in kwestie.

Monumentenzorg

Niet àlle gebouwen van het Londen uit de late Victoriaanse periode werden natuurlijk virtueel nagebouwd in 'Assassin's Creed: Syndicate', maar de belangrijkste monumenten en het stratenplan van de stad uit die tijd zitten mooi in de game. Een decor waar vervolgens, zoals de titel en het thema van de langlopende reeks al aanwijzen, sluipmoordmissies moeten worden uitgevoerd.

Een voorbeeld daarvan is de Tower of London, waar we een korte missie speelden met Evie Frye, een van de twee hoofdpersonages - een tweeling - die deze keer het verhaal van de game moeten dragen. Het is, in het verhaal van de game, een plaats die de vileine Tempeliers hebben veranderd in hun bolwerk (de spelerpersonages werken voor rekening van de Assassijnen, een geheim genootschap uit het Midden-Oosten dat, in de fictie van 'Assassin's Creed', is blijven voortbestaan). Daar moet de speler een vrouwelijke tempeliersgrootmeester van kant maken, maar dat kan natuurlijk niet zonder eerst haar bewakers te verschalken of te decimeren.

Zoals altijd bepaalt het gebouw in kwestie de strategie van de speler: zijdeuren kunnen worden geforceerd door de sleutel uit de dode vingers van een hoofdwachter te wrikken, de doorgang kan worden geforceerd door een van de wachters om te kopen, of het gebouw kan op de klassieke manier worden beklommen en geïnfiltreerd.

Het is het klassieke recept van 'Assassin's Creed', en wordt ook op andere monumenten in de stad toegepast. Gebouwen die al sinds de middeleeuwen het straatbeeld van Londen bepalen, zoals Westminster Palace en St. Paul's Cathedral, maar ook gebouwen die hun oorsprong vonden of op zijn minst belangrijk waren in het Victoriaanse tijdperk.

Industriestad

Zoals de Bank of England, bijvoorbeeld: gebouwd in 1694, maar pas écht belangrijk in het tijdperk waarin 'Assassin's Creed: Syndicate' werd gesitueerd, en waarin Londen het kloppende hart van een economische wereldmacht vormde.

Het Britse imperium, dat zijn wereldwijde macht vooral had opgebouwd dankzij een oppermachtige handelsvloot, werd in het Victoriaanse tijdperk een enorme economische en militaire mogendheid dankzij de opkomst van industriële productie in de grootsteden, die het land in essentie veranderden in - zoals dat luidt in de geschiedenisboeken - de 'fabriek van de wereld'.

Het was een tijd van grote voorspoed: op de Krimoorlog en een Indiase opstand werd er beduidend weinig oorlog gevoerd, en dat optimisme vertaalde zich ook in een commerciële werelddominantie over de zeeën en een grote vooruitgang in thuishaven Londen.

Die periode van voorspoed begon met de industriële revolutie aan het einde van de achttiende eeuw, die heel wat technologische vernieuwingen in de stad had geïntroduceerd. Uitvindingen als stoomkracht, ijzerwinning door middel van cokes, de vliegende schietspoel en het mechanische weefgetouw, de telegraaf, de zonet genoemde film en fotografie, treinen en - later - kabeltrams en een metrosysteem: ze zorgden allemaal voor een tijdperk waarin de mens comfortabeler en mobieler leefde. Londen was, kortom, het economische én culturele centrum van de wereld in die tijd, waarin bijvoorbeeld ook de Nation Gallery (1824) werd opgericht.

"'Syndicate' speelt zich slechts 75 jaar na 'Assassin's Creed: Unity' af, de vorige aflevering, maar je hebt het gevoel alsof er duizend jaar zijn voorbijgegaan", zegt Marc-Alexis Coté, 'creative director' van de game. "Dit was ook de eerste 'Assassin's Creed' waarvoor we de spelwereld konden nabouwen met effectieve beelden uit het tijdperk. Fotografie was net uitgevonden. We konden zelfs videobeelden gebruiken: iets later dan het tijdperk dat we neerzetten, in de jaren 1880, ontstond film als medium. Dat was voor mij de grootste inspiratiebron over de tijd: die filmbeelden over het leven in de stad, die sloegen me als een natte dweil in het gezicht."

De straat op

De andere protagonist van 'Assassin's Creed: Syndicate', Jacob Frye, toont hoe de eigenheid van het Londen uit 1868 ook nog op andere manieren naar 'gameplay' werd omgezet. De speler kan constant kiezen tussen beide personages, en kan dus in principe met slechts één van hen de hele verhaallijn doorlopen en het andere naar een bijrol verwijzen.

Maar de keuze tussen broer en zus heeft in principe weinig te maken met hun geslacht: ze staan voor twee verschillende manieren van spelen. Wie graag zijn prooi besluipt, in stilte van kant maakt en daarna weer als een dief in de nacht verdwijnt, grijpt beter naar Evie, wie liever voluit aan het knokken slaat, kiest voor Jacob.

Die laatste haakt ook in op de sociale strijd die zich tijdens de kiem van de industriële revolutie vormde in Londen: onderdrukte arbeiders begonnen meer en meer in opstand te komen tegen het patronaat en de politiek die hen uitbuitte (en waar, handig in de plot van de game, de Tempeliers vooral te plak zwaaien), en richtten straatbendes op. Die gebruikt Jacob als een middel om de heerschappij van de Tempeliersgrootmeester te breken: samen met 'zijn' bendes verovert hij Londen wijk per wijk.

Zowel hij als Evie krijgen ook een aantal nieuwe gadgets mee, zoals een zwaard dat in een wandelstok zit en een werpanker met een ophaalmechanisme, die hen worden aangereikt door historische uitvinders als Alexander Graham Bell, die in de fictie van de game dus de kant van de Assassijnen hebben gekozen, en dus ook als nevenpersonage zullen opduiken (andere historische figuren die hun opwachting maken in de game zijn schrijver Charles Dickens en seriemoordenaar Jack the Ripper).

Voertuigen worden eveneens belangrijk in de game: Jacob installeert, niet zo ver in het verhaal van de game, zijn hoofdkwartier in een trein, en lift mee op de daken van de veelvuldige paardenkoetsen die door de straten rijden. Het Londen van 'Syndicate' is namelijk de eerste stad uit een 'Assassin's Creed'-game waarin voertuigen prominent aanwezig zijn.

En dat maakt ook een groot verschil voor de historische stad die de makers hebben nagebouwd. "Het Londen van 1868 ziet er niet zo verschillend uit van dat van vandaag", zegt François Pelland, 'senior producer' van 'Assassin's Creed: Syndicate'. "De stad werd in de negentiende eeuw herbouwd met het oog op voertuigen die zich door de stad moesten bewegen. De gebouwen waren hoger, de straten breder."