Einde van de Segway: de gadget van de eeuw kwam nooit echt van de grond

Nog even en de Segway − een soort stastep met twee wielen die rijdt als je naar voren leunt − is niet meer. Dinsdag kondigde het moederbedrijf aan de productie te stoppen. Waarom de aangekondigde revolutie uitbleef.

Het rollend trottoir, de elektrische ligfiets van de Britse uitvinder Clive Sinclair, de zelfbalancerende stastep van Segway: allemaal revolutionaire vondsten die de manier waarop mensen zich verplaatsen dramatisch zouden veranderen.

Het rollend trottoir werd nooit wat; de elektrische ligfiets flopte eveneens en nu blijkt ook de Segway een doodlopende weg ingeslagen. Volgende maand is het einde verhaal voor deze mobiliteitsrevolutie op twee wielen, meldt het moederbedrijf.

Bij zijn conceptie werd de Segway HT (wat staat voor Human Transporter), die oogt als een springstok op twee wielen, beschouwd als ‘de gadget van de eeuw’. “De Segway zal met de auto doen, wat de auto heeft gedaan met het paard”, verklaarde het bedrijf bij de introductie begin deze eeuw. Het ding was zo revolutionair, de wereld moest er wel door veranderen, was het idee onder techniekzieners.

Nu is de Segway inderdaad een wonderlijk vehikel. De berijder staat op een plateau met de stok tussen de benen. Tot 2001, toen het ding aan de wereld werd gepresenteerd, was zo’n constructie een garantie voor been- en heupbreuken, maar dankzij gyroscopen, krachtige elektromotoren en dito computers, kon de Segway zichzelf en de berijder in evenwicht houden.

Onzichtbare hand

De adem van toeschouwers stokte helemaal als het ding zich in beweging zette: leunde de hippe berijder naar voren, dan ging het hele zaakje voorwaarts. Bij achteroverleunen kwam het apparaat tot stilstand, alsof een onzichtbare reuzenhand alles in balans hield.

In de praktijk bleek de stastep een stuk lastiger te besturen: niet de minsten zagen hun tripje eindigen naast het revolutionaire vervoersmiddel. Onder meer de voormalige Amerikaanse president George W. Bush werd er in 2003 afgeslingerd. En de man die het merk in 2009 had gekocht, Jimi Heselden, eindigde met zijn Segway in een ravijn nabij zijn huis, waarbij de onfortuinlijke bestuurder het leven liet.

Er waren meer problemen: als de accu bijna leeg was, werkte het systeem om de berijder rechtop te houden niet goed meer, waardoor diverse eigenaren eraf sukkelden. Ook de prijs, aanvankelijk 5.000 euro exclusief btw, werkte niet bepaald als vliegwiel.

Trosjes toeristen

De Segway wist het straatbeeld nooit werkelijk te domineren. Alleen in grote steden kuierden eenzame trosjes toeristen langs hotspots, en een handvol trendgevoelige politiekorpsen bestelden er een aantal.

Veel experts twijfelden aan de haalbaarheid van de Segway: een oplossing voor een niet-bestaand probleem, luidde geregeld het oordeel. Zijn lot leek op dat van veel andere ‘gadgets van de eeuw’, zoals de Google Glass, een bril met ingebouwde camera, die genadeloos flopte. En dus die Britse elektrische ligfiets.

De gedroomde mobiliteitsrevolutie is er nooit gekomen. Moederbedrijf Segway, vijf jaar geleden overgenomen door de Chinese firma Ninebot, richt zich nu op e-scooters en boekt daarmee veel meer succes. De oorspronkelijke HT (later omgedoopt tot PT) is verantwoordelijk voor nog maar 1,5 procent van de omzet van het bedrijf. Dinsdag kondigde Ninebot het einde van het apparaat aan.