Astronauten beseffen dat, als je met beide voeten veilig op de grond blijft, de kans ook nul is dat je het er uiteindelijk levend van afbrengt

Jean-Paul Mulders onderzoekt alles wat u bij de hersenkwabben kan grijpen.

“We liggen allemaal in de goot,” schijnt Oscar Wilde gezegd te hebben, “maar sommigen van ons kijken naar de sterren.” Op sommige dagen neem ik dat letterlijk. Op woensdag­avond, rond tien voor elf, zit ik door het hoogste dakraam in mijn huis naar de lucht te turen. Tegen de achtergrond van het sterrenbeeld Leeuw hoop ik een glimp op te vangen van een voorbij­suizend ruimtetuig. Voor het eerst in bijna tien jaar zullen twee Amerikaanse astronauten van op eigen bodem de ruimte worden ingeschoten. Voor het eerst in bijna veertig jaar gebeurt dat met een gloednieuw schip: de Crew Dragon. Die naam doet mij denken aan een vuur­spuwende draak die getatoeëerd is op een biceps.

De lancering gebeurt vanaf lanceer­platform 39A van het Kennedy Space Center in Cape Canaveral. Op exact dezelfde plek zijn destijds Neil Armstrong en zijn maats naar de maan vertrokken. De twee mannen aan boord van de Crew Dragon, Bob Behnken en Doug Hurley, staan te boek als boezemvrienden. Ze zijn 49 en 53. In onze door jeugd geobsedeerde wereld is dat de leeftijd waarop je een senioren­pas dreigt aangesmeerd te krijgen.

Het hondje Laika deed het ons al voor in 1957. Toch is het nog steeds geen routine in een baan rond de aarde te worden geschoten bovenop een reusachtige druipkaars. De weg naar de sterren is geplaveid met lekkende ventielen, foute afsluit­ringen en falende hitte­schilden. Dat blijkt uit de Lijst van ongevallen en incidenten met ruimtevaart­tuigen die ik op internet aantref. Ik zie foto’s van verongelukte astronauten die allemaal breed lachen. Het tragische is dat ze allemaal superblij waren toen ze voor de fatale vlucht geselecteerd werden. Het is een schamele troost dat er naar Judith Resnik een krater op de maan vernoemd is. Ze speelde klassieke piano, maar kwam om bij een ongeval met de Space Shuttle Challenger.

Nieuwe poging

Ook van de nieuwe missie heeft NASA het risico berekend. De kans dat de bemanning van de Crew Dragon het niet overleeft, blijkt 1 op 276. Bij de space­shuttles was het risico op een fatale missie nog 1 op 68. Dat bleek in de loop der jaren aardig te kloppen: van de 135 vluchten die uitgevoerd werden, zijn er twee faliekant afgelopen. Het programma van de space­shuttles zat dus aardig op schema, zou je kunnen zeggen met gevoel voor sarcasme.

Van alle wiskundige disciplines heb ik kans­berekening altijd de spannendste gevonden. Het lijkt best veel, 1 kans op 276 om er je hachje bij in te schieten. Behnken en Hurley lieten al weten dat ze zich daar ‘erg comfortabel’ bij voelen. Het is dat soort koelbloedigheid dat astronauten mensen naar mijn hart maakt. Ze beseffen dat, als je met beide voeten veilig op de grond blijft, de kans ook nul is dat je het er uiteindelijk levend van afbrengt.

Helaas zie ik op woensdag­avond door mijn dak­raam geen ruimte­tuig passeren. Beteuterd daal ik weer af naar de woonkamer, waar mijn huisgenoten naar een uitzending van First Dates zitten te kijken. Op mijn telefoon lees ik dat de lancering is afgelast, maar dat er zaterdag­avond een nieuwe poging gedaan wordt. Vanuit België zullen de twee avontuurlijke grijsaards dan helaas niet te zien zijn.