Zelfs Roglic zigzagt op de monsterlijke Angliru

Primoz Roglic kent de Alto de l’Angliru alleen van de televisiebeelden, nooit eerder is hij er op verkenning geweest. Maar deze grijze zondagmiddag maakt hij in de de twaalfde etappe van de Vuelta kennis met het Beest van Asturië en aangenaam is het niet.

Hij worstelt met de juiste keuze van zijn versnellingen. Dan trapt hij ogenschijnlijk te zwaar, een volgend moment kiest hij voor een koffiemolentje (per omwenteling nog geen 2,5 meter) op een spaarzaam stukje asfalt waar het even, heel even, wat afvlakt na alweer zo’n gruwelijk steile haarspeldbocht. Hij worstelt op de Cueña les Cabres, het geitenpad, op El Aviru, op Les Piedrusines, gedeelten op de berg waar de stijgingspercentages nooit onder een monsterlijke 20 procent zakken.

Hij kijkt naar voren, naar boven, naar zijn concurrenten, naar de Ecuadoraan Richard Carapaz, naar de Brit Hugh Carthy, die hem op twee kilometer van de top hebben achtergelaten en op weg zijn naar de Spaanse koploper Enric Mas. Hij tuurt van onder zijn helm naar zijn teamgenoot, de Amerikaan Sepp Kuss, die telkens bezorgd omkijkt. Gaat het nog?

Het is alsof de Sloveen verderop zelfs even wat moet zigzaggen. Een andere manier is er niet om te voorkomen dat zijn verzuurde benen en gierende longen het commando van zijn wil overnemen en bepalen dat hij het verder maar moet uitzoeken, wij houden ermee op. Is Kuss nu al weer twee fietslengten verder?

Opdoffer

Eenmaal boven ervaart de kopman van Jumbo-Visma waartoe zo’n eerste ontmoeting met de Olympus van het cyclisme kan leiden. Hij is zijn rode trui kwijt. Carapaz, met wie hij de leiding in het algemeen klassement deelde, staat nu tien seconden voor. De schade valt nog mee. Ook de winnaar van de Giro d’Italia in 2019 is er achter gekomen dat de Angliru altijd nog wel ergens een opdoffer voor zijn bedwingers in petto heeft en loopt met zijn vierde plek in de etappe bonificatieseconden mis. De boomlange Carthy passeert als eerste de streep, hij rijdt in de laatste kilometer weg van Mas en de Rus Aleksandr Vlasov.

Het man-tegen-mangevecht op de grauwe flanken van het onding heeft als resultaat dat de verschillen in de rangschikking er alleen maar kleiner op zijn geworden. Na Carapaz en Roglic staan Carthy en de Ier Daniel Martin op ruim dertig tellen. De tijdrit van morgen (ruim 33 kilometer, eindigend met een lastig klimmetje) biedt de titelverdediger de kans om de leiderstrui te heroveren. Van dit viertal heeft Roglic in dit specialisme de beste papieren.

Hij is na de finish dan ook niet ontevreden. Zoveel tijd heeft hij niet verloren. “Alles is nog mogelijk.” Hij had wel op een beter resultaat gehoopt. “Ik had hier willen winnen, maar ik had niet de beste benen. Dan is het niet zo leuk hier. Als je de benen niet hebt, is het moeilijk om boven te komen.”

Geel-zwarte armada

Jumbo-Visma zet zich meteen aan het begin van de twaalf kilometer lange klim op kop. Eerst is het Robert Gesink, dan de jonge Deen Jonas Vingegaard. Het overtal is indrukwekkend: het geel-zwart domineert met vijf renners, waar Movistar (Mas en Alejandro Valverde) en Education First (Carthy en Michael Woods) het al snel met zijn tweeën moeten zien te rooien. Carapaz (Ineos) en Martin (Israel Start-Up Nation) zijn op zichzelf aangewezen.

Als Roglic in de laatste kilometers kopje-onder dreigt te gaan, neemt Kuss hem als laatste in de Jumbo-armada op sleeptouw. “Ik denk dat Kuss hier had kunnen winnen”, geeft de Sloveen toe. “Maar hij is bij me gebleven. Ik hoop dat hij de komende week nog een keer voor eigen kans kan rijden.”

Nog een eenling in het geweld: Wout Poels. Mogelijk had de kopman van Bahrein-McLaren op meer gehoopt want de Angliru is zo’n beetje zijn berg. Hij was tweede in 2017 toen hij voor Team Sky Chris Froome in de voorlaatste etappe meenam, achter Alberto Contador aan; de Brit stelde er de eindzege mee veilig, zelf had Poels de rit misschien wel kunnen winnen. Hij was hier ook tweede in 2011, achter Juan José Cobo. Maar toen deze vorig jaar zijn zeges uit die tijd kwijtraakte na de ontdekking van afwijkende bloedwaarden, werd de Nederlander alsnog tot winnaar van de etappe uitgeroepen.

Op vier kilometer van de top krijgt Poels het deze dag moeilijk. Hij zakt tergend langzaam terug uit de groep met Roglic en Carapaz, knokt zich weer terug, maar kiest uiteindelijk voor zijn eigen tempo. Hij wordt achtste op 1:35 van Carthy en klimt van de negende naar de zesde plaats in het klassement, op 5:13 van Carapaz.

Als hij die plek tot Madrid weet vast te houden, evenaart hij zijn beste prestatie in een grote ronde. In 2017 kwam hij in de Vuelta ook zover. Zicht op evenaring geldt bepaald niet voor zijn kopman en winnaar van toen. Froome, op zoek naar zijn vorm na zijn zware val in juni vorig jaar, staat na zondag 84ste, op bijna 2,5 uur.

Vuelta: rit 12
1. Hugh Carthy (GBr/EF1) 109,4 km in 3u08:40
2. Aleksander Vlasov (Rus/AST) op 0:16
3. Enric Mas (Spa/MOV) 0:16

Algemeen klassement
1. Richard Carapaz (Ecu/Ineos) 48u29:27
2. Primoz Roglic (Sln/JUM) op 0:10
3. Hugh Carthy (GBr/EF1) 0:32