Wout Van Aert wint eerste Belgische klassieker: ‘Ik heb er in de Vlaamse koersen vaak naast gepakt. Hier zat ik op te wachten’

Vrijdag heeft Wout van Aert nog slecht geslapen. De E3 Harelbeke lag hem zwaar op de maag. Van Aert die op de Tiegemberg uit de wielen wordt gereden, dat deed alle lichten op rood springen. Ook bij hem zelf, en hij vond dat hij niet de slimste koers had gereden.

Maar drie dagen later staat hij weer blij op. Wout van Aert heeft Gent-Wevelgem gewonnen en dat is, na de Strade Bianche, Milaan-Sanremo, etappezeges in de Tour de France en nog heel veel meer, verbazend genoeg zijn eerste Belgische klassieker. Daar was hij erg blij mee. Van Aert is weer helemaal de oude. Een favoriet die voluit voor de overwinning koerst en dan nog wint ook.

Dat is goed nieuws voor de Ronde van Vlaanderen, die komende zondag wordt gereden. Mathieu van der Poel, die zichzelf een vrij weekend gunde, is dan normaal ook op de afspraak. Dat mag je verwachten, na de E3 Harelbeke van afgelopen vrijdag, waarin hij dit keer niet zou winnen, maar gewoon derde werd. En zondag is Julian Alaphilippe terug.

Het leek vrijdag nog alsof dit wielervoorjaar aan een nieuw hoofdstuk was begonnen. De E3 Harelbeke was de koers waarin de ploeg van Patrick Lefevere controleerde, domineerde en won. Zoals ze dat al zo vaak heeft gedaan. Het kon de prelude zijn van hoe Gent-Wevelgem zou verlopen, Dwars door Vlaanderen komende woensdag en dan zondag de Ronde.

Maar dat liep helemaal anders. In een waaierkoers miste de ploeg die zichzelf een absolute specialist in de discipline mag noemen de beslissende slag. Toegegeven, die kwam erg vroeg, na goed zestig van bijna 250 kilometer koers. Maar QuickStep zette dat daarna ook niet meer recht. Niet dat ze niet probeerden, het tegendeel is waar. Alleen was de cohesie die er in de E3 Harelbeke was, plots helemaal weg.

Je hebt de Strade Bianche gewonnen, Milaan-Sanremo, etappezeges in de Tour behaald. Wat betekent een overwinning in Gent-Wevelgem?

Wout van Aert: “Erg veel. Ik heb er in de Vlaamse koersen vaak naast gepakt. Hier zat ik op te wachten. Ik ben heel blij. Gent-Wevelgem is geen monument, maar staat wel hoog op mijn lijst.”

De wedstrijd begon al na zestig kilometer, toen je in een eerste kopgroep geraakte. Het was nog ruim 180 kilometer tot de finish.

“Na de eerste doortocht van Ieper na vijftig kilometer was er veel nervositeit in het peloton. De wind maakte het heel gevaarlijk. Iedereen wist hoe laat het was toen we richting kust reden. De wind zat daar beter dan hij in de Moeren zou zitten. Het was meteen oorlog. De ploeg van Michael Matthews nam het initiatief. Ik zat dertigste, Jos van Emden bracht me net op tijd naar voor. Ik heb me in de waaier gezet, waar ik ook Nathan terugvond. Het was erg hectisch. Een voortdurend gevecht om positie te houden. En toen scheurde het peloton gewoon.

“Het was geen plan dat vooraf is beraamd. Maar ook al is de koers nog maar vijftig kilometer ver, toch moet je koersen alsof de finish daar al is. Die instelling moet je in een wedstrijd als deze wel hebben. Ik zeg niet dat je dan nooit een waaier mist. Heel veel renners waren waarschijnlijk sterk genoeg om vooraan te zitten, maar waren er toch niet bij. Dat is altijd het moeilijke.”

Had je vertrouwen in de sprint? Er zaten nog enkele snelle sprinters in jouw groep.

“Ik was de enige met een ploegmaat in de kopgroep. Ik zei tegen Nathan Van Hooydonck dat hij zo hard mogelijk op kop moest rijden voor iemand iets zou proberen. Stefan Küng wilde nog aanvallen. Küng is een heel goede coureur, maar Nathan Van Hooydonck is dat ook. Hij hield alles samen. Dit is ook een beetje zijn overwinning. Het was een sprint met erg hoge snelheid. Sprinten is altijd anders na een lange en zware koers. Ik ben er vroeg genoeg aan begonnen en niemand kwam er nog langs.”

Je overwinning komt twee dagen nadat je in de E3 Harelbeke op de Tiegemberg plots moest afhaken bij de favorieten. Wat is daar gebeurd?

“Ik heb daar niet de slimste koers gereden. Ik reed lek. Daarna had ik meer in spaarstand moeten koersen. Het was niet realistisch van mij om de jongens van Deceuninck proberen eraf te rijden. Daar zijn ze veel te goed voor. Daar heb ik mezelf mee dood gereden. Ik kon alleen mezelf verwijten dat ik niet meer de benen had in de finale. Het was erg frustrerend. Ik ben vrijdag niet met een leuk gevoel gaan slapen. De twijfel die ik toen had, ging zondag heel snel weg. Ik denk dat ik veel slimmer gekoerst heb vandaag.”

En nu ben je topfavoriet voor de Ronde.

“In de laatste twee edities van Gent-Wevelgem ben ik weggereden. Ik was toen ook topfavoriet en ik won de Ronde niet. Deze situatie maakt me veel blijer: topfavoriet zijn en toch een overwinning op zak hebben.”

Twee ploegen mochten niet starten omwille van besmettingen in het team. Het is zondag de Ronde van Vlaanderen en de pandemie heeft nu ook het peloton in de greep.

“Het is toch wel bijzonder in welke tijden we leven. In de ploeg leven we een heel streng protocol na. We worden voortdurend getest, dat is het enige dat we in de hand hebben. Ik kom al meer dan een jaar niet buiten. Dat ga ik ook deze week niet doen. Maar we worden ook vaak blootgesteld aan een gevaarlijke omgeving. Je kunt niet zeggen dat zo’n dag als vandaag veilig is. In het peloton rijden we, in theorie, met renners die allemaal negatief hebben getest. Maar buiten het peloton kom ik veel mensen tegen: na de finish, in de perszaal, ik moet daar geen tekening bij maken.”