WK wielrennen in Australië: vliegen met 1.000 kilo fietsmateriaal en een lege portefeuille

Een deel van de renners overbrugt momenteel nog de ruim 16.000 kilometer richting Wollongong. Het WK in Australië is voor de Belgische wielerbond het verste en duurste ooit. ‘We nemen bijna niets mee en toch kost het drie keer meer dan een kampioenschap in Europa.’

De Belgische wielerbond is nog niet bankroet, maar met een WK veldrijden in Amerika, een WK baanwielrennen voor de jeugd in Israël en dit WK wielrennen op de weg in Australië spreken ze van een zwaar budgetjaar. “2022 is zeer kostelijk voor ons”, bevestigt bondsvoorzitter Tom Van Damme. “In de wielersport worden het logement en de transportkosten op WK’s en EK’s niet vergoed door de organisatie. Binnen de UCI (internationale wielerunie, red.) ben ik al een paar jaar aan het ijveren voor verandering. Nu is er toch al sprake van een bijdrage voor landen die een ploeg op de been brengen voor de mixed team relay, omdat ze dan zes extra tijdritfietsen moeten transporteren.”

Veel is dat niet. Het gaat om 5.000 euro voor A-landen zoals België en 10.000 euro voor kleinere wielernaties, zegt Van Damme.

Economy class

De bond voorziet 52 vliegtickets (29 renners en 23 stafleden) in economy class. Een ticket in business class of een andere upgrade is op rekening van de renners. Zo reisde Remco Evenepoel gisteren, in het gezelschap van zijn fysiotherapeut, vanuit Madrid via Dubai af naar Australië. Niet om 15.20 uur maar pas om 22.05 uur. “Omdat op die vlucht wel nog de mogelijkheid was om in business class te vliegen”, verduidelijkt bondscoach Sven Vanthourenhout.

Die tickets resulteren in een flinke kostprijs. Ze zijn echter niet de reden waarom Belgian Cycling een partnerschap is aangegaan met Emirates. De vliegmaatschappij uit het Midden-Oosten heeft een goede verbinding tussen Zaventem en Sydney, maar haar bagageprijzen worden per kilogram berekend en niet per valies. Een dure zaak, aangezien er veel fietsen en materiaal mee moeten. Dus schiet Emirates de bond te hulp met een gunstige bagageprijsaanbieding.

“Toch nemen we zo weinig mogelijk mee”, zegt Nele Bras van de administratie. “In totaal zo’n honderd fietsdozen.” Goed voor duizend kilogram aan fietsmateriaal. Dat is niets in vergelijking met de WK’s in Europa. Op het wereldkampioenschap in het Noorse Bergen in 2017 nam de bond zelfs zijn eigen drinkwater en ontbijtgranen mee op de ferryboot. Dit jaar is dat niet het geval. “Alle voeding blijft nu thuis. Ook zaken als fietsolie, werkbanken en massagetafels zullen we ter plaatse huren om de kosten te dekken”, zegt Bras.

Het is evenwel niet zo dat de WK-renners op scoutskamp worden gestuurd. Naast fietsen zitten er in die honderd dozen fietshelmen, massagetassen, drinkbussen en kledij in alle maten.

Sponsoring

De bond doet alles om te besparen, maar de rekening van Operatie Wollongong blijft enorm hoog. De trip naar Australië is ook een pak duurder dan de recente overzeese wereldkampioenschappen op de weg in Richmond (2015) en Qatar (2016). “We weten allemaal dat de brandstofprijzen tegenover zes jaar geleden flink gestegen zijn. De vluchten duren langer en ook qua hotels is Australië een dure aangelegenheid. Het is geen goedkoop land”, zegt Frederik Broché.

De technische directeur van Belgian Cycling houdt het precieze prijskaartje liever geheim. Het betreft al snel een bedrag van 300.000 à 400.000 euro. “Dit WK kost ongeveer drie keer meer dan een WK in Europa, waar we met ons eigen wagenpark vol materiaal heen trekken. Om deze trip te financieren krijgen we steun van het BOIC en Sport Vlaanderen, maar we moeten vooral een beroep doen op onze privésponsors”, zegt Broché.

Gelukkig is er nog wat geld over voor de winstpremies. Broché: “Die blijven dezelfde. Voor een wereldtitel in de elitecategorie bedraagt de bondspremie 50.000 euro.” Aan Wout van Aert, Remco Evenepoel en Lotte Kopecky om de bond nog wat meer te pluimen. “Die premies betalen we maar al te graag uit.”