‘WK halen zou geen stunt meer zijn’: is Belgian Cat Julie Allemand na coronabesmetting en burn-out net op tijd klaar?

Julie Allemand (25) komt van ver. De Luikse gleed na Tokio 2020 in een burn-out en kreeg met corona te maken, maar stilaan begint het op te klaren bij de point guard van de Belgian Cats. Net op tijd voor het WK-kwalificatietoernooi in Washington.

Ze is nog altijd geen 100 procent, bekent Julie Allemand. Fysiek noch mentaal. Midden januari raakte ze besmet met het coronavirus. Ze heeft al drie weken geen matchen meer in de benen. “Ik had wel wat symptomen”, zegt de Luikse. “Geen geur- of smaakverlies maar wel koorts, keelpijn, verkouden... niets ernstigs op zich. Ik ben vooral nog snel moe. Ik moest me wat sparen, terwijl ik normaal het type ben dat veel loopt op training. Het is niet makkelijk om mijn ritme terug te vinden maar ik trek me er niets van aan. Zodra ik speel, is dat vergeten. Ik ben vooral blij dat de Cats weer herenigd zijn. Da’s nodig want veel gelegenheid om met de nieuwe coach Valéry Demory te trainen was er nog niet, terwijl we toch moeten klaar zijn om een WK-ticket te bemachtigen.”

Vorige maand schreef je op sociale media dat je na Tokio mentaal bent ingestort. Stond je er zelf van te kijken dat je vatbaar bleek voor een burn-out?

“Zeker. Ik had na de Spelen tijd zat om me 50 miljoen vragen te stellen zoals: ‘Waarom overkomt me dit?’ Je ziet dat niet komen. We maken allemaal moeilijke periodes mee in ons leven en je gaat ervan uit dat het wel zal overwaaien, dat je het zal redden... tot het te groot wordt. Dat het geen dagen, maar weken duurt, tot je niet meer kán. Ik kon geen basketbal meer zien, ik begon ervan te huilen. Ik begreep dan dat het geen kleine inzinking was maar veel dieper zat. Zodra ik m’n situatie heb aanvaard en die met de buitenwereld deelde, begon ik me beter te voelen. Ik kan niet zeggen dat het is zoals voorheen, maar ik merk wel dat ik weer zin heb om te basketten. Ik wil me vooral weer amuseren op het terrein, plezier maken. Zo kan je performant zijn want als het niet goed zit tussen de oren kan je ook niet presteren. Ik was bang dat ik het plezier voorgoed kwijt zou zijn. Maar het basketbal is mijn heden en mijn toekomst – mentaal los ik niet. Alleen is het geen knop in je hoofd die je aan en af kan zetten. Het vraagt tijd om te herstellen, maar het betert.”

Helpt het dat je weer kan aansluiten bij de nationale ploeg?

“Ja, dat doet me goed. Maar ik ga me niet te veel druk opleggen want ik weet dat ik nog niet op m’n oude niveau ben. En ik wil niet dat het in mijn hoofd blijft malen dat ik drie matchen niet presteerde zoals ik zou willen, dus ik ga alles geven. Ik ga het enthousiasme en de vechtlust tonen die je gewend bent van mij te zien.”

De Cats beginnen morgen tegen Puerto Rico: meteen erop of eronder.

“Ja. Als we ons goed voorbereiden, dan zie ik geen problemen. Belangrijk is dat we de focus houden en niet heel de tijd chill zijn. Het is misschien wel cool om naar de VS te reizen en in een hotel naast het Witte Huis te logeren, of erna naar de Domenicaanse Republiek te trekken, maar daar gaat het niet om. Wat telt is het resultaat en dat WK-ticket.”

Op het WK van 2018 vernederden jullie Puerto Rico met een vijftiger, op de Spelen met een dertiger. Kat in bakkie toch?

“Als we zo denken, dan gaan we niet winnen. Je mag hen niet onderschatten want ze maakten het ons soms wel lastig. We weten dat er geen makkelijke matchen zijn. In november liepen we tegen een nederlaag aan tegen Bosnië-Herzegovina, dus we weten dat we moeten opletten.”

Is België niet sterk benadeeld door de veranderingen in het schema? Rusland mag de VS niet in omdat het Sputnik-vaccin niet erkend is en hoeft maar twee matchen te spelen. De Cats moeten er drie spelen én nog eens reizen op de rustdag.

“Dat is zeker niet correct. Ik vind dat de federatie had moeten reageren en zeggen dat we niet akkoord waren. Wij zijn nu toch niet meer het kleine België, hé. We zetten nu toch al een paar jaar resultaten neer, staan zesde op de wereldranking – dan mag je je stem toch laten horen? Emma Meesseman deed dat op sociale media en ik heb die post gedeeld, want ik vind het niet logisch. Oké, het is niet de schuld van Rusland, maar moeten wij daarom benadeeld worden? Maar nu is het te laat en moeten we de beslissing accepteren.”

Intussen raakte bekend dat je in de WNBA naar Chicago Sky verhuist.

(enthousiast) “Ja, ik ben heel nieuwsgierig want ze wonnen vorig jaar de titel en zijn weer heel ambitieus. Misschien ga ik er niet zoveel minuten krijgen als in Indiana, maar dat is niet waar ik naar op zoek ben. Als ik back-up kan zijn voor Courtney Vandersloot, dan is dat echt top. Ik ga niet beweren dat ze mijn idool is, maar toch een groot voorbeeld. Ik kan er veel van opsteken als ik elke dag met haar kan trainen.”

De aanwezigheid van Ann Wauters en Emma Meesseman zal je wel helpen bij je integratie.

“Emma is nog niet officieel, hé. Maar dat Ann als assistent-coach is al top. Als ik iets niet snap, kan ze het me uitleggen. En het zal me helpen om me thuis te voelen in Chicago en minder eenzaam, want zo’n seizoen in de WNBA kan soms moeilijk zijn.”

Terug naar de Cats. In 2018 stonden jullie voor het eerst op een WK, is de beleving nu even groot als toen?

“Het Is anders. Het zou historisch zijn als we ons kwalificeren voor een tweede WK, maar eigenlijk is dat nu een verplichting. De kwaliteiten en het talent zijn er. Het zou geen stunt meer zijn.”

Hoe blij ben je met de rentree van Hind Ben Abdelkader?

“Hind zal zeker voor een meerwaarde zorgen, ook al keert ze terug na een ernstige knieblessure. Ze is een aanvallend wapen dat we voorheen niet hadden. Vergeet niet dat we met Kim Mestdagh een belangrijke pion verloren, dus de komst van Hind zal ons goed doen. Ze kan shotten zoals Kim, maar ze kan ook kansen voor anderen creëren. Het gevaar kan nu van overal komen. Dus ik ben blij dat ze er zin in heeft. Plus, ’t is een Waalse erbij – grapje, hé. Neen serieus, voor haar kan de nationale ploeg ook deuren openen. Ze kan zich aan de wereld tonen.”