‘Winnen leer je niet. Pas door het mee te maken weet je wat het is’

Alsof de duivel ermee gemoeid is: bondscoach Roberto Martínez zag met Euro 2020 in aantocht de ene na de andere Rode Duivel uitvallen. Gelukkig is er nog sluitstuk Thibaut Courtois (29), sterkhouder bij Real Madrid en twee meter koelbloedigheid tussen de Belgische palen. De Europese titel ligt nu in zijn handen. ‘Als ik Jan Mulder en Marc Degryse hoor zeggen dat een doelman niet meetelt, dan stoort mij dat.’

Het EK volgt na een voetbalseizoen waarin de kalender voller dan ooit zat.

Thibaut Courtois: “Klopt, het is een druk jaar geweest. Door het virus speelden we meer wedstrijden en hadden we geen vakantie. En alles wat erbij kwam kijken – voetballen zonder publiek, steeds weer die PCR-testen, de maatregelen – bracht extra druk met zich mee. Niet verwonderlijk dat er een grote blessuregolf over het voetbal is gerold. Bij Real hebben we zestig blessures gehad, dat zegt genoeg. Gelukkig ben ik ervan gespaard gebleven. Zowel fysiek als mentaal voel ik me fris.

“Ik heb een goed jaar achter de rug. Jammer genoeg zonder trofee, ook al waren we er dicht bij: halve finale Champions League en tweede in de competitie. Verder heb ik een vrij normaal leven geleid. In Madrid is sinds juni vorig jaar alles open gebleven. Ik kon op restaurant of met de kinderen naar de zoo, en zat niet thuis opgesloten. Zo bleef het draaglijk. Alleen tot vijf uur ’s ochtends in een discotheek rondhangen zat er niet in – dat was zowat het enige (lacht). Als ik met mensen uit België sprak, leek het daar wel een andere wereld.”

Heeft het virus je te pakken gekregen?

Courtois: “Toch wel, maar ik heb geen symptomen gehad. Ik ben het toevallig te weten gekomen doordat er antistoffen in mijn bloed bleken te zitten. Ik vermoed dat meer dan de helft van de spelers bij Real het heeft gehad. Trek dat door naar de hele samenleving en de groepsimmuniteit is volgens mij niet veraf meer.”

Door af en toe gas terug te nemen kun je óók een betere voetballer worden. Hoe weldadig was de stilstand?

Courtois: “Die twee maanden lockdown hebben me veel deugd gedaan. De eerste weken heb ik vrijwel niets gedaan. Ik nam een personal coach in huis om mijn lichaam in conditie te houden. Ook daarna is hij me wekelijks programma’s blijven sturen. Toen het voetbal weer op gang kwam, voelde ik me fitter dan ooit. Niet alleen fysiek, maar ook in mijn hoofd.

“Normaal hebben wij voetballers nooit lang vrij. In de NBA (de Amerikaanse basketbalcompetitie, red.) spelen ze acht maanden aan een stuk. Daarna liggen ze drie, vier maanden stil. In het voetbal is dat niet mogelijk. Toch niet voor de internationals. Spelen voor je nationale ploeg is mooi, en ik zou de EK’s en WK’s voor geen geld willen missen. Maar je kunt nooit zeggen: ‘Nu trek ik er de stekker uit’. Dat het nu wel kon, was een verademing.”

Hoe maak jij je hoofd leeg?

Courtois: “Ik kan moeilijk stilzitten. Door een vriend ben ik tijdens de quarantaine in de wereld van videospelletjes gerold – Fortnite, een beetje FIFA, soms Formule 1. Volgens mij ben ik er als één van de eerste voetballers mee begonnen. Dat heeft voor wat extra bekendheid gezorgd. Supporters vonden het leuk: zij zagen een andere kant van mij dan op het veld of in interviews. Ondertussen ben ik ermee gestopt. Allemaal goed en wel, lachen en dollen tijdens zo’n spelletje. Maar als je twee dagen later een belangrijke match met Real verliest, komen de tongen meteen los. Dat is het me niet waard.”

HOPEN OP EDEN

Een jaar geleden zou jij met de Spaanse landstitel op zak aan het EK begonnen zijn. Nu doe je dat met lege handen. Komt het jaar uitstel ongelegen?

Courtois: “In 2014, toen ik met Atlético Madrid de finale van de Champions League verloor, heb ik me een week ontgoocheld gevoeld. Langer heeft het niet geduurd: het WK stond voor de deur. Zodra we in Brazilië waren, voelde ik de drang om iedereen te laten zien hoe goed ik wel was. Een verloren titel of finale pusht je om beter te doen.”

Geldt het omgekeerde ook: dat winnen je vleugels geeft? Vorig jaar was Romelu Lukaku door zijn owngoal de pineut na de verloren Europa League-finale met Inter Milaan. Nu is hij landskampioen, net als Kevin De Bruyne en Yannick Carrasco. Neem daarbij Youri Tielemans en Timothy Castagne die met Leicester de FA Cup wonnen, en je hebt een pak Rode Duivels die in the winning mood aan dit EK beginnen.

Courtois (knikt): “Het is altijd beter om jongens in de ploeg te hebben die ervaring hebben met finales en kampioenschappen winnen. Vergeet niet: winnen leer je niet. Pas door het mee te maken weet je wat het is. Natuurlijk speel je met meer vertrouwen na een goed seizoen. En natuurlijk had ik graag een prijs gepakt in wat één van de beste jaren uit mijn carrière is geweest. De goesting om het EK te winnen is er alleen maar groter door geworden. Maar ik kan nu al terugblikken op een geweldig jaar: het positieve weegt zwaarder door dan de revanchegevoelens.”

Achter Axel Witsel, Eden Hazard en Kevin De Bruyne staan nog vraagtekens. Slinken daarmee de Belgische titelkansen?

Courtois (schudt het hoofd): “Neem Real Madrid. Hoeveel wedstrijden hebben wij niet zonder sterkhouders moeten spelen wegens blessures en corona? Ramos, Carvajal, Eden: stuk voor stuk stonden ze maandenlang aan de kant. Toch bereikten we de halve finales van de Champions League en hebben we tot de laatste speeldag meegestreden om de Spaanse titel. Met jonge gasten die normaal amper spelen. Stop dus met klagen, blessures horen bij het voetbal. Natuurlijk zijn Axel, Eden en Kevin sterkhouders. Maar deze nationale ploeg is ook in de breedte sterker dan ooit. Dat kan ons Europees kampioen maken.”

Hazard is al twee jaar je ploegmaat bij Real, je hebt zijn lijdensweg van dichtbij meegemaakt.

Courtois: “En daarvoor vier jaar bij Chelsea: ik ken Eden door en door. Het deed pijn om hem zo te zien worstelen. De laatste twee maanden heb ik hem er weer bovenop zien komen: hij trainde goed, oogde scherp en had zijn vinnigheid hervonden. Ik heb er goede hoop op dat hij belangrijk kan zijn op dit EK.”

Of hij nu een hamburger eet tijdens een interland, met overgewicht aan het seizoen begint of dolt met een tegenstander na een verloren halve finale in de Champions League: hij heeft er een handje van weg om zichzelf in nesten te werken.

Courtois: “Eden is iemand die er vaak achteloos uitflapt wat hij denkt. Maar nooit met slechte bedoelingen. Het is heus niet zo abnormaal om met een paar kilo’s overgewicht uit de zomervakantie te komen. Na twee, drie weken voorbereiding sta je vanzelf weer op je competitiegewicht. Maar goed: in mindere periodes worden die oude verhalen toch altijd weer opgerakeld. Dat hij zich elke dag nog vóór de training opwarmt in de fitness met oefeningen voor zijn enkel en kuit, dat zien alleen wij. Daarom zeg ik: Eden is fit. Met een goede voorbereiding en wat wedstrijdritme zie ik het allemaal goed komen.”

Kunnen we verwachten dat een speler die al twee jaar op de dool is op het EK plots weer de beste versie van zichzelf is?

Courtois: “In voetbal kan alles. Wat ik op training zie, stemt me hoopvol.”

Nog zo’n hardnekkige overtuiging: het zal van de verdediging afhangen of we titel-ambities mogen koesteren. Ben jij ’t daarmee eens?

Courtois: “Dat we het voorbije jaar wat meer doelpunten hebben geïncasseerd, heeft niet alleen met de verdediging te maken. Hoe gretiger je naar voren trekt, hoe meer ruimte er achterin ontstaat. Andere landen zijn zich daarop gaan instellen en speculeren nu vaker op de counter. Het minste foutje wordt afgestraft.

“Toch hebben we de meeste van onze matchen gewonnen. Als we achterin de nul houden, is de kans groot dat we winnen. Dat gevoel leeft heel erg in de kleedkamer: we wéten dat we zullen scoren. Neem de match tegen Wales: na 10 minuten stond het 0-1, maar we winnen met 3-1. Nu, één goal is niet zo erg, maar twee? Dan zijn we toch iets niet goed aan het doen (lacht).”

In vergelijking met het WK van 2018 is achteraan alleen Vincent Kompany weggevallen. Twee jaar geleden speelde hij zijn laatste interland: zijn bijdrage aan de EK-kwalificatie was dus al minimaal.

Courtois: “Vincent is Vincent, maar ik denk dat er goede jongeren aankomen die zijn rol kunnen invullen. Dedryck Boyata en Jason Denayer zijn al opgestaan, en we hebben Vermaelen, Vertonghen en Alderweireld nog. Reken er voor de nabije toekomst ook Zinho Vanheusden maar bij. Het zal niet lang duren voor hij ook een belangrijke rol opeist bij de nationale ploeg.”

DE WIL VAN WILMOTS

Volgens Marc Degryse blijft het WK van drie jaar geleden een gemiste kans. Eén die niet terugkomt: hij gelooft niet dat België Europees kampioen wordt.

Courtois: “Analisten laten zich zelden positief uit. Zelfs als we winnen, is het nooit goed genoeg. Waarom zou ik me iets aantrekken van wat Marc Degryse vindt? Natúúrlijk was het WK een gemiste kans. Maar we verloren omdat Frankrijk die dag beter was. Spijtig, maar dat is voetbal. Het is typisch Belgisch om een negatieve sfeer te creëren. Terwijl wij niet zomaar de ambitie hebben om te winnen: we gelóven er ook in. Het is zoals in het gewone leven: wie niet in zichzelf gelooft, zal nooit ver raken.”

De Belg blijft een underdog. Dat botst soms met het zelfbewustzijn van deze Rode Duivels.

Courtois (knikt): “Heb vertrouwen in de spelers die er zijn! Misschien gaan we op onze bek, maar dat is dan maar zo. Kevin, Romelu, ikzelf: allemaal hebben we dezelfde mindset. Een pósitieve mindset. Zijn wij de beste ploeg? Geen idee. Maar als je het niet op z’n minst dénkt, zit je bij voorbaat al gevangen in een negatief denkpatroon. De kans dat je faalt, is dan veel groter.”

Op het WK bogen jullie tegen Japan een 2-0-achterstand om: moeilijker kan niet. En wie Brazilië verslaat, kan de hele wereld aan. Is er een zweem van onoverwinnelijkheid in het elftal geslopen?

Courtois: “De zege tegen het stugge Japan was de referentiematch die we nodig hadden op een toernooi. En met Brazilië schakelden we voor het eerst een groot voetballand uit. Ook dat heeft ons een boost bezorgd. Onoverwinnelijk voelen we ons zeker niet, maar we weten nu dat we van eender welk land kunnen winnen. Ook van Spanje, Frankrijk of Duitsland: toplanden waarvan we zes, zeven jaar geleden bang waren geweest.”

Dateren de gemiste kansen niet van vóór 2018?

Courtois (knikt): “Op het WK van 2014 gingen we eruit tegen Argentinië, een wedstrijd die we niet hadden hoeven te verliezen. Maar vooral het EK van 2016 was een gemiste kans. Er uitgaan tegen Wales is wat anders dan verliezen van Frankrijk of Argentinië.”

Jij was de eerste om openlijk kritiek te uiten op toenmalig bondscoach Marc Wilmots.

Courtois (denkt na): “Er zijn toen keuzes gemaakt waar ik niet achter stond. Bij al mijn clubs heb ik met tactisch sterke trainers gewerkt. Om dan op een EK te moeten vaststellen dat we uitgerekend op dat vlak zwaar tekortschieten: daar heb ik het moeilijk mee.

“Onze eerste wedstrijd was tegen Italië. Antonio Conte, onder wie ik twee jaar bij Chelsea had getraind, was hun coach. Tactisch is Conte echt extreem. We werden overklast. Ook tegen Wales waren we niet voldoende voorbereid, ook al hadden we al zo vaak tegen hen gespeeld en kenden we hun manier van spelen.

“Onder Martínez overkomt ons dat niet meer. Iedereen die iets van voetbal kent, ziet het verschil. Als Jérémy Doku Dries Mertens moet vervangen, weet hij perfect wat hij moet doen, ook al is hij nieuw in de groep. Omdat de basisprincipes voor iedereen duidelijk zijn, ook voor Doku: ze zitten in zijn hoofd. Vóór Martínez hadden we veel minder houvast.”

Volgens Jan Ceulemans is Wilmots ook deel van het huidige succes: ‘Hij heeft de fundamenten gelegd.’

Courtois: “Daar moeten we niet flauw over doen: hij heeft de basis gelegd voor de samenhang in de groep. En hij heeft ervoor gezorgd dat het land weer achter de ploeg ging staan. Maar de extra stap is door Martínez gezet.”

Niemand zal ervan opkijken als Martínez vertrekt na het EK.

Courtois: “Ik kan me voorstellen dat heel wat ploegen achter hem aanzitten. Hij verdient dat ook, na alles wat hij voor de Rode Duivels heeft gedaan. Oké, we hebben nog geen prijs gewonnen, maar hij heeft ons wel een identiteit bezorgd: die van een aantrekkelijk en assertief voetballende ploeg. Zijn vertrek zou jammer zijn. Ik vrees ook voor de impact op nogal wat spelers.”

Hoe bedoel je?

Courtois: “Veel spelers hebben een goede relatie met Martínez. Met een nieuwe trainer is dat toch altijd weer afwachten. Misschien zijn er wel voor wie het dan genoeg geweest zal zijn. Een nieuwe trainer zou na vijf jaar toch een grote aanpassing zijn. Ik hoop alleszins – en veel jongens met mij – dat hij zeker tot na het WK blijft.”

GEEN RESPECT

In een recent interview klaagde je over een gebrek aan respect. Waar kwam dat ineens vandaan?

Courtois (zet zich schrap): “Voor de verkiezing van beste Belg in het buitenland ging het tussen mij, Kevin en Romelu. Ik zeg niet dat ik had moeten winnen, maar als ik Marc Degryse en Jan Mulder hoor zeggen dat een keeper eigenlijk niet meetelt, waar zijn we dan mee bezig? Zonder goede doelman overleeft België de kwartfinales van het WK tegen Brazilië niet, zo simpel is het. Dán vindt iedereen mij belangrijk. Maar als er een individuele trofee uitgereikt moet worden, kom ik niet meer in aanmerking. Die stiefmoederlijke behandeling van doelmannen stoort mij.

“Nog een voorbeeld: vorig seizoen won ik de Supercup en de Spaanse titel met Real. Telkens was ik beslissend. Toch stond ik niet eens tussen de dertig genomineerden voor de Sportman van het Jaar. Andere voetballers wel, ook al hadden ze geen platte prijs gepakt. Wout van Aert was de terechte winnaar, en ik zeg niet dat ik zelfs maar in de top drie had moeten staan. Maar niet eens bij de beste dértig? Sommigen zullen vinden dat ik overdrijf, maar mij zat het hoog.”

Van Lukaku zien we de doelpunten, van De Bruyne de assists. Jouw reddingen halen niet altijd de samenvattingen.

Courtois: “Moeten analisten dan niet de volledige wedstrijd zien, en niet alleen maar de hoogtepunten?

“Van de fans heb ik niet te klagen. Dat voel ik wanneer we in het Koning Boudewijnstadion spelen: zodra ik het veld betreed, scanderen ze mijn naam. Hun trots voel ik. Maar bij de kenners lijkt de perceptie rond mij wat gekeerd. De voorbije tien jaar heb ik bijna elk seizoen een prijs gepakt. Misschien heeft dat tot gewenning geleid. Maar zeggen dat je een keeper niet kunt vergelijken met een veldspeler? Sorry, daar snap ik niets van. Zonder mij had Real niet zo’n goed seizoen gespeeld. Keepers als Neuer, Buffon of Casillas hebben het vaak genoeg bewezen: zonder goede keeper wint een ploeg geen prijzen.”

Met dat sterke seizoen sloeg je stevig terug na een aarzelend debuutjaar bij Real Madrid. Heb je moeten herstellen van de kritiek?

Courtois: “Toen ik tekende bij Real, moest ik er een keeper opvolgen die drie keer op rij de Champions Leagues had gewonnen (Keylor Navas, red.). Cristiano Ronaldo verliet ook net de club. We speelden geen geweldig seizoen, slikten wat goals en automatisch kwam ik onder vuur te liggen. Het kantelpunt was een wedstrijd tegen Galatasaray, in de Champions League. Ik deed drie geweldige reddingen, in de eerste helft alleen al. Martínez sprak me er achteraf op aan: daar in Turkije had hij weer de Courtois gezien die hij kende. Zag hij het aan mijn lichaamstaal? Ik weet het niet. Maar van dan af zijn de goede reddingen elkaar blijven opvolgen.”

Schuilt er soms een twijfelende Thibaut Courtois achter het pantser waaruit je lijkt opgetrokken?

Courtois: “Ik heb nooit getwijfeld aan mijn kwaliteiten. Schrijf dus vooral niet dat ik in een dip zat, want dat is niet zo. Maar we zijn allemaal mens. In het algemeen ben ik mentaal heel sterk – volgens mij is het één van mijn grootste kwaliteiten. Ik denk dat iemand zonder mijn mentale weerbaarheid er een pak harder van zou hebben afgezien. Natúúrlijk zijn er zaken die mij raken. Maar het is mijn kracht om ze om te zetten naar iets positiefs. Soms helpt een tegenslag om ergens sterker uit te komen.”

Volgens Frank Boeckx, ex-doelman en nu analist, zul jij nooit voor Barcelona spelen: ‘Zijn clubs – Atlético, Chelsea en Real – nemen minder risico’s in de opbouw dan Barcelona, Liverpool of Bayern München.’ Je hebt een stempel.

Courtois (fel): “Dat bedoel ik met mensen die maar wat vertellen. In heel Europa zijn er misschien twee ploegen met een filosofie waarbij consequent van achteren uit wordt opgebouwd: Ajax en Barcelona. Daarom ook zie je veel spelers van Ajax naar Barcelona gaan. Op dat punt geef ik Frank gelijk. Verder slaat hij de bal mis. Ik kan hem video’s van het voorbije seizoen laten zien waarin je mij tegenstanders ziet uitkappen om de opbouw op gang te brengen. Het was zelfs zo opvallend dat ik berichten kreeg van bezorgde vrienden en familie: ‘Heb je daar niet wat veel risico genomen?!’ Maar goed, als je die wedstrijden niet hebt gezien, weet je dat natuurlijk niet.

“Dat Barcelona Ter Stegen heeft gekocht, heeft er ongetwijfeld mee te maken dat hij van alle keepers wellicht de beste voeten heeft. Ik beweer niet dat ik voetballend even sterk ben, maar ik ben wel heel compleet. Hoe een ploeg voetbalt, hangt vooral af van haar trainer, niet van haar keeper. Neem het huidige Chelsea: onder Tuchel is dat een uitvoetballende ploeg geworden.”

THUIS IN MADRID

Bij je voorstelling drie jaar geleden in Madrid stond je piekfijn in het pak met je kinderen en hun moeder aan je zij, ook al waren jullie al gescheiden.

Courtois: “Mijn ex-partner is achter de schermen altijd belangrijk gebleven. Noem het een teken van respect naar de mama van mijn kinderen. Meer hoef je er niet achter te zoeken. Ze is altijd blijven komen kijken naar de matchen, ook in de weekends dat ik de kinderen niet had. We hebben een vriendschapsrelatie, en dat wil ik zo houden.

“Ik hou veel van mijn kinderen. Ik heb nog anderhalf jaar bij Chelsea gespeeld terwijl mijn dochter al met haar moeder naar Madrid was teruggekeerd – mijn zoontje is kort nadien geboren. Doordat we geen Champions League speelden, kon ik hen die eerste maanden makkelijk bezoeken. Maar ook het seizoen erna vloog ik op mijn vrije dag vaak naar Madrid, en keerde dan ’s avonds terug naar Engeland.

“Als je ver weg woont en je kinderen maar één keer per maand ziet, raakt dat je recht in je vaderhart. Dat is ook de reden waarom ik altijd naar Spanje heb willen terugkeren. Real Madrid is een droom, en zelfs zonder kinderen zou ik er graag voor gespeeld hebben. Maar hoeveel geluk kun je hebben dat je prestaties zo goed zijn dat het grote Real Madrid je ook écht wil kopen? Alle puzzelstukjes zijn in elkaar gevallen: ik speel voor de perfecte club, woon in de perfecte stad, en zie mijn kinderen elke dag opgroeien.”

Jij gaat nooit meer weg uit Madrid.

Courtois (knikt): “Het liefst wil ik er mijn carrière afsluiten. Alleen weet je in het topvoetbal nooit hoe het loopt. Misschien komt er een moment dat de club me te oud vindt. Maar dat ik na mijn carrière in Madrid blijf wonen, staat 100 procent vast. Ik ben nu tien jaar weg uit België – zes jaar Madrid, vier jaar Londen. Eden heeft er zéven jaar gewoond. Als die na zijn carrière niet ergens in de zon gaat liggen, verwed ik er mijn hoofd om dat hij zich in Londen vestigt.

“Kevin is een ander verhaal: die heeft al gebouwd in België. Maar mij kan niets nog overtuigen om terug te keren, al zal ik er wel iets kleins bouwen om er korte periodes te kunnen verblijven. Maar mijn thuis is en blijft Madrid. Ook voor mijn kinderen: Spaans is hun moedertaal. Met mijn dochter heb ik eerst nog Nederlands gesproken, maar door de afstand nadien heeft ze het niet kunnen onderhouden. Nu spreek ik Spaans met hen.”

HOMEJACKING

Onlangs werd de voetbalwereld nog maar eens opgeschrikt door enkele brutale homejackings bij voetballers thuis, terwijl zij op het veld stonden. Leeft die angst, nu jullie weer wekenlang van huis zijn?

Courtois: “Wij weten dat we makkelijke slachtoffers zijn: dieven kennen ons speelschema. Bij Real hadden we twee jaar geleden ook zo’n golf van inbraken. De club heeft toen bewaking bij onze huizen gezet. Zelf heb ik verschillende alarmsystemen en camera’s geïnstalleerd, en sinds kort heb ik veiligheidsagenten ingehuurd die extra patrouilleren als ik er niet ben. Meer kun je niet doen.

“Ik heb het nog niet aan den lijve ervaren, dus probeer ik er niet aan te denken. Het blijft een afschuwelijk idee dat iemand in je intieme sfeer binnendringt. Liever heb ik dat ze mijn auto op de oprit stelen – daar heb je tenslotte een verzekering voor – dan dat ze in mijn huis inbreken.”

Ervaar je je bekendheid als een last?

Courtois: “Onlangs ben ik met de kinderen naar de zoo geweest. Op een zondag: dat was niet het beste idee (lachje). Ik ben vrij sympathiek en maak makkelijk tijd voor een foto, zeker voor kinderen. Maar mensen zouden moeten begrijpen dat ze je tijdens een familiemoment niet zomaar kunnen lastigvallen. Ik kan ook nooit ergens het zotje uithangen: altijd is er wel iemand met een camera in de buurt, en je wilt niet viraal gaan om de foute redenen. Maar goed, het is geven en nemen: er zitten ook veel leuke kanten aan de roem.”

Hoe blijf je jezelf in een wereld waar kleedkamers veredelde catwalks zijn en garages verzamelplaatsen van exclusieve auto’s?

Courtois: “Ik ben een autofreak: er staan dus wel een paar mooie exemplaren in mijn garage. En natuurlijk kan ik me andere vakanties veroorloven dan veel mensen. Maar materiële zaken veranderen je niet. Welke kleren ik draag, maakt me helemaal niets uit. Soms loop ik drie dagen in een Nike-training rond. ‘Ga je tennissen?’ plagen mijn ploegmaats me dan.

“Volgens mij ben ik nog altijd dezelfde jongen van elf jaar geleden op het college. Mijn vrienden van toen zijn vandaag nog altijd mijn vrienden. Ik probeer een leven te leiden dat mij en de mensen rond mij gelukkig maakt. Wat iemand anders daarvan vindt, zal mij nooit kunnen raken. Alleen als mijn papa iets zegt, zal ik luisteren. Zélfs als ik het niet met hem eens ben (lachje).”

Je vader volgt je carrière van heel nabij.

Courtois: “Hij is mijn vertrouwenspersoon. Van hem weet ik zeker dat hij het beste met me voorheeft – best handig in het voetbalwereldje. Natuurlijk zijn er eerlijke mensen, maar er zijn er ook veel die uit zijn op snel geldgewin. Papa heeft op het hoogste niveau volleybal gespeeld – mijn mama ook, trouwens – en weet hoe het er in de sportwereld aan toegaat. Door zijn job heeft hij veel verstand van geldzaken. Voor mij is die combinatie een godsgeschenk.”

Heb je naast je vader nog een makelaar?

Courtois: “Christophe Henrotay (een tijdens de zaak-Propere handen in opspraak geraakte makelaar, red.), al elf jaar ondertussen. Er is van alles over hem gezegd, opeens was hij ieders vijand. Maar ik kan niets slechts over hem zeggen: hij is altijd correct geweest. Hij is zelfs een vriend van de familie geworden.”

Zou het iets voor jou zijn, makelaar worden?

Courtois: “Ik denk het niet. Ik heb lang gedacht dat ik trainer zou worden na mijn carrière. Maar dat zie ik niet meer zitten.”

Misschien stap je wel in een racewagen, zoals Tom Boonen.

Courtois: “Dat zou kunnen. Onlangs zijn we met de ploeg op het circuit van Madrid gaan racen, en de monitor was toch onder de indruk van mij. Ik ken piloten die me al hebben aangeraden om aan een ProAm-competitie deel te nemen – een combinatie van professionals en amateurs. Zolang ik voetbal, kan dat niet. Maar wie weet, later. Nu, je moet er wel het talent voor hebben.”

Dat héb je.

Courtois: “Op de computer, ja! (lacht) Ik win graag en ben ambitieus in alles wat ik doe. Zonder uitzicht op goede resultaten begin ik er niet aan.”

Tot slot: waar ben je het meest trots op?

Courtois: “Op de Golden Glove die ik won als beste doelman van het WK 2018. Zeker omdat het zo onverwacht was: normaal verwacht je dat één van de twee doelmannen uit de finale die trofee wint.”

Dan weet ik al wat ik je voor de komende weken mag wensen.

Courtois: “Veel clean sheets en een trofee! (lacht) We zijn een ploeg die graag wint, dus dan kun je moeilijk zeggen dat je tevreden bent met een halve finale of een finale. Voor minder dan de Europese titel gaan we niet.”

Zou je zo’n titel hoger inschatten dan de Champions League, die je – net als De Bruyne, trouwens – nog nooit hebt gewonnen?

Courtois (denkt na): “Op dit moment voelt de Champions League toch net iets meer als een gemis. Omdat ik die finale al eens verloren heb: ik weet dus hoe het voelt om er te raken en dan met lege handen achter te blijven. Bij Real heb ik met Ramos samengespeeld, en bij Chelsea met Fàbregas en Pedro. Die zijn met Spanje Europees én wereldkampioen geworden. Als je die verhalen hoort, dan wil je dat ook zo graag. Schrijf dus maar op: ik wil álles winnen!”

Sporza: UEFA Euro 2020, Denemarken-België, 17.10 uur. De match begint om 18 uur.

© Humo