We waren de besten en we zouden alles, zo niet veel winnen. Niet dus

Hans Vandeweghe is sportjournalist bij De Morgen.

Komt er nog wat dit jaar waaraan we ons als zelfverklaarde topsportnatie kunnen optrekken? Niet echt. De sportherfst van het lange sportjaar 2021 is geëindigd zoals dat jaar is begonnen: met een sof, zeg maar drievoudige sof.

Remco Evenepoel werd zaterdag als medefavoriet door de andere favorieten in de Ronde van Lombardije genadeloos uit de wielen gereden, een beetje zoals in de Giro in mei. De Rode Duivels verloren donderdag en gisteren twee wedstrijden die ze absoluut wilden winnen en raken – als alles normaal verloopt – ook hun eerste plaats op de FIFA-ranking kwijt. Ten slotte, in ondergeschikte orde, konden de Belgen gisteren in Parijs-Tours niet op tegen de Fransen.

Jasper Stuyven in Milaan-Sanremo en het olympisch goud van Nafi Thiam, Nina Derwael en de hockeyers, dat waren de bijzonder mooie maar al bij al schaarse Belgische hoogtepunten in het sportjaar 2021. Over Wout van Aert in de Tour is de jury nog in beraad want de Tour de France draait om wie de gele trui draagt na 21 dagen op de fiets. Al het andere is marge.

Dat de zilveren olympiër Van Aert als man van vier seizoenen het anderzijds verdient om Sportman van het Jaar te worden, daar bestaat geen twijfel over. Wie Sportvrouw van het Jaar moet worden is een no-brainer die we te gepasten tijde nog wel eens oprakelen.

Wat gingen Belgen allemaal winnen dit jaar?

Het begon met de Giro. Daar waren we niet kansloos want we hadden een nieuwe Merckx, toch? Die ging daar ook in mee en toen een klein kind kon zien dat het niks zou worden, sprak de kleine (over)moedig: “Er is nog niks verloren.” Hij moest na twee weken uitstappen. Kan gebeuren, maar liever niet.

Het Europees kampioenschap voetbal moest de grote revanche worden op de gemiste WK-finale van 2018 en de Rode Duivels als eeuwige nummer één van de FIFA-ranglijst die prijs schenken die al het goede wat over hen was geschreven zou concretiseren. In de kwartfinale gingen de Belgen onderuit tegen Italië. Kan gebeuren, maar liever niet.

Eén nederlaag maakt de winter evenwel niet en de Nations League winnen was ook mooi, toch? Frankrijk en Italië speelden elk twintig minuten voetbal en dat volstond om België uit te schakelen. De final four van de Nations League die ze wilden winnen, werd afgesloten als vierde en laatste. Tot overmaat van ramp zullen de Rode Duivels hun eerste plaats op de FIFA-ranking verliezen, als Brazilië zijn aanstaande twee interlands wint tenminste. Kan gebeuren, en misschien beter dat het gebeurt, want die eerste plaats is nooit een weerspiegeling geweest van hun intrinsieke niveau. De generatie zonder goud heeft nu nog één kans en dat is volgend jaar bij de World Cup in het vermaledijde Qatar.

Over naar de Olympische Spelen. Daar moesten we in het wegwielrennen de medailles alleen nog onder elkaar verdelen. Op de weg werd Van Aert niet geholpen door Evenepoel. Hj strandde op zilver en kon zich mentaal niet meer opladen voor de tijdrit. Evenepoel ook niet, hij verdeed dan maar zijn tijd in Tokio met de andere Belgen op de zenuwen te werken.

Dat trok hij naadloos door tot op het wereldkampioenschap wegwielrennen in België, waar hij zijn eigen ploeg in de vernieling reed om vervolgens ook nog eens bij de debriefing van dat WK verstek te geven. Evenepoel is een bijzonder getalenteerde jongen van 21 met een gigantische motor. Jammer genoeg heeft hij ook praatjes van een gelouterde veertiger die een palmares heeft van hier tot de melkweg en terug.

Niks zegt dat hij de komende jaren geen mooie prijzen bij elkaar rijdt, maar voorlopig is het allemaal B-niveau, op die uitschieter in San Sebastian na. Als de clan R.EV. 1703 toetert dat hij nog zo jong is, dan klopt dat, maar over twee maanden is hij even oud als Tadej Pogacar bij zijn eerste Tour-overwinning. Dat zit er nog niet onmiddellijk in. Wat erger is: twee derde van het peloton (en van zijn eigen ploeg) heeft het nu al gehad met het zondagskind uit Schepdaal en als er nu één sport is waarbij je beter wat vrienden onder de concullega’s overhoudt, dan wel wielrennen.

Dit was ook het sportjaar waarin sommige media zich zonder veel gêne uitten als supporter. Een grote mediagroep sloot een deal met de Rode Duivels en met Evenepoel en dat was te merken aan de opgefokte berichtgeving en de mildheid waarmee werd geschreven. Gevolg: de andere grote mediagroep had de grootste moeite om zich te positioneren en kon ten langen leste niet anders dan volgen. De voxpop was inmiddels om en wie zou die durven tegen te spreken? We waren de besten en we zouden alles, zo niet veel winnen. Niet dus.