Waarom het acht jaar heeft geduurd voor Jasper Stuyven zijn eerste klassiek monument won

1. De nieuwe Tom Boonen

Zeventien was Jasper Stuyven toen hij in Moskou ene Arnaud Démare klopte en juniorenwereldkampioen werd. Het moment waarop Dirk Demol, de ploegleider met wie hij bij Trek vijf jaar een vertrouwensband zou smeden, hem in het vizier kreeg. “Ik kende dat parcours omdat ik er in 1980 zelf de olympische wegrit had gereden en dacht: dáár winnen als eerstejaars, dat moet een straf kereltje zijn. Toen ik hem een week later ging scouten in Meulebeke wist ik het zeker: die jongen wordt coureur.”

Stuyven, winnaar ook van Parijs-Roubaix voor junioren, kreeg bij zijn profdebuut in 2014 op de teampresentatie tussen Fabian Cancellara en de Schleck-broers meteen de vraag: “Ben jij de nieuwe Tom Boonen?” Een vergelijking waar hij zelf van huiverde. Al snel claimde hij een eigen identiteit. Generatiegenoot en ploegmaat Edward Theuns: “Het verwachtingspatroon lag heel hoog.” Stuyvens kwaliteiten stonden garant voor succes. “Dan lijkt winnen een evidentie, terwijl het dat helemaal niet is. Alles moet in de juiste plooi vallen. Het niveau stijgt ook jaar na jaar. Met de waarden die je nu haalt in koers won je toen klassiekers. Tegenwoordig is dat niet zo simpel meer.”

2. Snel maar niet snel genoeg

In zijn tweede profjaar won Stuyven op zijn 23ste een rit in de Vuelta en kon hij op basis daarvan worden gebrandmerkt als een sprinter. Maar hij was meer dan dat. “Bij gebrek aan pure spurtsnelheid val ik er in massasprints iets te vaak tussenin”, zegt hij.

Demol ontwaarde er in Kuurne-Brussel-Kuurne 2016 een andere profiel in, dat van hardrijder. “Het was de zege van de Grote Klasse. Met hoofdletters, jawel. Op basis daarvan was ik overtuigd dat hij ooit een monument zou winnen.” In Kuurne stond de klassieke renner Stuyven op. Sprinten (in grote ronden) zou hij voortaan deeltijds doen.

“Ik ben soms hard met hem geweest”, zegt ploegleider Kim Andersen, “omdat ik Jasper misschien wel de beste lead-out ter wereld vind en hem vaak als dusdanig uitspeel. Terwijl hij graag zelf spurt en dus niet altijd 100 procent happy is met wat ik hem opdraag. Maar het moet gezegd: ook die job voert hij altijd feilloos uit. Als Jasper wil winnen, moet hij aanvallen. Zo lukte het al in de Ronde van Duitsland, Kuurne, de Omloop en nu dus in Milaan-Sanremo.”

3. Té professioneel

De meningen zijn unaniem: Stuyven is een modelprof. Theuns: “Op gebied van training, voeding en techniek wil hij altijd mee zijn, of zelfs een stap voor zijn op de concurrentie. Hij is daar intensief mee bezig.”

Te intensief en te extreem soms, vindt Demol. “Je eten afwegen tot op de limiet kun je als ronderenner iets bezetener doen. Maar een klassieke coureur die urenlang koerst in vaak nog koud en slecht weer moet power hebben.”

Demol denkt de reden te kennen waarom dat klassieke monument zo lang op zich liet wachten. “Hij wilde het iets te hard, het was op den duur een obsessie. Jasper was zo gefocust, zo gedreven bezig dat hij soms vergat om even de teugels te vieren. Af en toe heb je dat nodig. Hij is een intelligente gast maar als er iets in zijn hoofd kruipt, zit het er stevig in en krijg je hem moeilijk op andere gedachten.”

Met het veranderen van coach en entourage lijkt dat volgens Demol beter te lukken. “Er is ook de ervaring, de maturiteit. En, heel belangrijk: in de vaste voorjaarskern zitten jongens als Pedersen, Theuns en Mullen, met wie hij al eens kan chillen en plezier maken.”

4. Tweestrijd met Degenkolb

Van Cancellara stak hij als jongeling veel op, Pedersen is een buddy, maar met John Degenkolb lag gedeeld kopmanschap minder voor de hand. Demol bevestigt de eerder moeilijke relatie tussen Stuyven en de Duitser in de periode 2017-2019. “Het klikte niet echt tussen die twee. Toen Degenkolb naar Trek kwam, had hij al een palmares waar je niet naast kon kijken. Dat wrong met Jasper, zelf ambitieus en strevend naar die kopmanspositie. Degenkolb was ook een beetje de chouchou van John Burke, grote baas van Trek. Ik heb de situatie zo goed mogelijk proberen te ontmijnen. ‘Zolang ik ploegleider ben, start je in jouw koersen met dezelfde status als John’, drukte ik Jasper op het hart. Waarop hij in 2018 in alle voorjaarsklassiekers top tien reed.”

Toch dreigde het dat jaar tot een breuk te komen tussen Stuyven en Trek. Demol nam alvast de vlucht vooruit richting Katjoesja, in de overtuiging dat Stuyven zou volgen. Dat deed hij uiteindelijk niet, wat Demol wat ontgoochelde. Toch is er ook begrip. “De ploeg wilde een van zijn beste jeugdproducten (Stuyven reed bij de U23 voor satellietteam Bontrager, JDK) houden en deed een extra inspanning. Feit is dat ‘Jappe’ een graag geziene gast is bij Trek.”

5. Mentaal op dood spoor in 2019

Surf even naar de Wikipedia-pagina van Stuyven, scroll naar ‘resultaten in voornaamste wedstrijden’ en loop de vakjes af van 2019. “Ronduit slecht, dat voorjaar”, aldus Demol. “Ik leverde een gevecht met mezelf”, vertelde Stuyven daar destijds over. “Fysiek en mentaal lag ik met mezelf in de knoop. Ik was mijn koersplezier volledig kwijt.”

Het tastte zijn focus aan en had een grote invloed op zijn prestaties. “Ik wil niet in detail treden, dat is privé. Maar ik was met mijn hoofd niet meer bij de koers. Ik had het toen heel even gehad met wielrennen. Op een bepaald moment zei ik zelfs tegen mijn vriendin Elke: ‘Ik zou willen dat het voorjaar al voorbij was.’ Dat was vlak na Milaan-Sanremo.”

Theuns: “De druk binnen onze sport wordt soms onderschat. Wie er alles voor doet en desondanks verliest, wordt verondersteld heel snel van zijn teleurstellingen te bekomen en er de volgende koers opnieuw te staan. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Je hebt veel mentale kracht en energie nodig om de klik te kunnen maken. Jasper is daar sindsdien enorm in geëvolueerd.”

6. Meer leidersfiguur

Een mentale coach deed wonderen. Die mat Stuyven meer leiderschap aan. Theuns zag het effect daarvan onlangs nog in het Vlaamse openingsweekend. “Ongelooflijk hoe hij samen met Pedersen de groep na een povere Omloop toesprak en op sleeptouw nam. ‘Komaan jongens, het viel tegen maar we weten dat we goed gewerkt hebben, rustig blijven, kop op en op naar de volgende koers’. Dan ben je mentaal echt sterk.”

Gevolg: niet alleen Stuyven, maar bij uitbreiding de hele ploeg groeit. Iedereen gaat voor elkaar door het vuur. Superaangenaam omschrijft Theuns de interne sfeer. “We kunnen het goed met elkaar vinden. We maken plezier en doen onnozel waar het kan, maar zijn ernstig met ons vak bezig als het moet.”

De sfeer is zelfs dermate positief dat Stuyven er volgens vriendin Elke nooit meer weg wil . Ook sportief loopt alles nu op wieltjes. De stemmen klinken unisono: “Deze zege is voor Jasper een bevrijding, ze zal hem veel relaxter doen koersen.”