Voor de Rouches mag het allemaal wat meer zijn

Het wedstrijdblad een uur voor de wedstrijd - het blijft toch altijd een beetje spannend. Het spannendste van de avond achteraf bekeken. Zagen we bij de Rouches: een versterkt middenveld met Raskin, Bastien en Cimirot, twee vinnige spelers voorin met Balikwisha en Lestienne. Small ball in de hoop onrust te creëren in de Anderlecht-defensie. “We wilden het middenveld onder controle houden”, zei Philippe Montanier.

Dat hij uit de ploeg viel, was niet naar de zin van Obbi Oulare. “Ik had deze clásico nochtans aangekruist”, zei hij. “Het zijn de keuzes van de coach. Een uitleg heb ik niet gekregen, dus ik kan niet anders dan het accepteren.” Nou... Montanier haalde zijn schouders eens op. “Ik moet me daar toch niet altijd voor verantwoorden? Ik wilde snelheid voorin.”

Lichtpunt Raskin

Soit, de controle op het middenveld lukte. Het pijnpunt lag echter voorin. Te weinig creativiteit bij de Luikenaars. Geen punch diep in de spits - de flankvoorzetten bereikten niemand. De laatste pass was niet goed genoeg. Te hoog, te laag, te ver. “Le petit plus ontbrak”, vond ook Montanier. “Dat tikkeltje meer. We waren niet precies genoeg. Daar ben ik ontgoocheld in. Enfin, niet ontgoocheld, maar... We misten wat ‘peps’ – energie, frisheid. Ach, al bij al was het een evenwichtige match.”

Nicolas Raskin was het lichtpunt bij Standard. In de hele clásico, eigenlijk. Op zijn negentiende heeft hij zich ontwikkeld tot een onmisbare pion bij de Rouches. Klaarkijkend, sterk in de recuperatie. En altijd met de blik naar voren. Standard moet hopen dat hij nog een paar jaar blijft. Hij heeft het potentieel om die ploeg op sleeptouw te nemen. Om hen boven de middelmaat te laten uitstijgen. Reuzensprongen gemaakt dit seizoen. Kunnen ze zich aan optrekken op Sclessin.

Maar: moeten ze bij Standard nu blij zijn met dat ene punt? Of ontgoocheld omdat ze niet wonnen. Dit was misschien wel hét moment om de drie punten mee te pakken uit Brussel. Dit Anderlecht was niet top. Mits iets meer durf...

“Niet vergeten dat we zowel vorige week zaterdag als donderdag lange tijd met tien gespeeld hebben”, aldus Arnaud Bodart. De doelman haalde de schouders op. “Zoiets voel je toch in de benen. Speelden we niet te voorzichtig? Ik denk het niet. We wilden aanvallend voetballen. We botsten gewoon op een goed georganiseerd Anderlecht.”

De vermoeidheid zal zeker een rol gespeeld hebben. “Ik vind dat geen excuus”, reageerde Samuel Bastien. “In een clásico moet je je daar kunnen overzetten. Technisch waren we niet goed genoeg in de laatste geste.”

Oulare was ook “ontgoocheld” in het resultaat. “Beide ploegen speelden wat poker - tactisch was het heel solide. We drukten door op het einde, en dan is het frustrerend dat we niet konden scoren. We waren gekomen om te winnen. Jammer genoeg lukte dat niet.”

Laat ons eindigen met nog een positieve noot. Defensief stond het gisteravond goed. Het trio Dussenne, Bokadi en Laifis gaf amper iets weg – een schot van Nmecha en de afgekeurde goal van Vlap. Voorts kende doelman Bodart een rustige avond. Een clean sheet, zullen ze blij mee zijn.

En dus blijft Standard zijn wagonnetje aanhangen bovenaan het klassement. Een voorlopig vierde plaats. Zonder écht te overtuigen de voorbije weken. Niet zoals ze dat deden in het seizoensbegin.

Maar: tegen de topploegen werd nog niet verloren dit seizoen. Gelijke spelen tegen Club Brugge, Racing Genk, Antwerp en Anderlecht. Gewonnen in Charleroi en bij leider Beerschot - dat waren nog eens tijden. In Luik zullen ze zeggen: ‘We zitten op schema.’

Alleen: het mag heden ten dage allemaal ietsje meer zijn.