AchtergrondAmateurvoetbal in Vlaanderen
‘Voor 1.100 euro aan lidgelden betaald, maar sinds oktober geen wedstrijd gespeeld’
Minstens één derde van de amateurclubs zal geen enkele compensatie bieden voor de lidgelden, nu de competitie dit seizoen definitief geannuleerd is. Je kunt altijd met de club gaan praten over je geld, zegt Test-Aankoop, maar de consumentenorganisatie hamert vooral op solidariteit.
Een handvol wedstrijden. Meer hebben de 110.000 Vlaamse amateurvoetballers ouder dan dertien dit seizoen niet kunnen spelen. Drieëndertig procent van de amateurclubs zal echter geen enkele vorm van compensatie voor de lidgelden voorzien, zo blijkt uit een enquête van Het Laatste Nieuws bij 112 amateurclubs, 14 procent van de clubs is er nog niet uit. Ongeveer de helft zal een korting op het volgende lidgeld of waardebonnen aanbieden.
Diezelfde rondvraag wees uit dat het gemiddelde lidgeld in het provinciale voetbal 260 euro bedraagt. In de nationale reeksen is dat 325 euro, met uitschieters tot 450 euro. Een serieuze hap uit elk gezinsbudget dus. De vraag is dan ook of de leden die aangesloten zijn bij een club ook hun geld kunnen terugeisen.
In principe wel, klinkt het bij Test-Aankoop. Woordvoerder Simon November: “De pandemie geldt als overmacht. Mensen die lid zijn van een sportclub of een andere vereniging moeten dus eigenlijk in het contract dat ze afsloten gaan kijken wat erin opgenomen is voor het geval overmacht zich voordoet. De meeste kleine clubs, fanfares, culturele verenigingen werken niet met een echte overeenkomst maar eerder met een document van lidmaatschap. Je zult dan vooral moeten onderhandelen. Juridisch gezien heb je wel recht om je geld terug te krijgen als je niet kunt genieten van de diensten die de club biedt.”
November zet daar wel een serieuze kanttekening bij. Amateurclubs zijn, anders dan bijvoorbeeld fitnessketens, niet gericht op winst. Test-Aankoop kijkt daarom ook naar het belang van zulke verenigingen voor het sociale weefsel. “In de praktijk zorgen die instellingen voor onze kinderen, voor onszelf, voor de maatschappij. Dus ik zou zeggen: wees mild en wees tevreden met een voucher voor volgend sport- of cultuurseizoen. Als je het geld echt nodig hebt, moet je daarentegen ook op mildheid van de club kunnen rekenen om je te helpen. Vooral omdat er heel wat juridische argumenten zijn die de teruggave van het lidgeld vereisen.”
De lidgelden lijken hoog. Maar verschillende amateurclubs laten weten dat de werkelijke kosten van een voetballer een veelvoud zijn van het inschrijvingsgeld. Jos Donvil, naast CEO van Anderlecht ook voorzitter van eersteprovincialer Wambeek Ternat, geeft duiding: “Weet je hoeveel een jeugdspeler ons kost op jaarbasis? 570 euro. Daar zit alles in: water, elektriciteit, de trainers, de afbetaling van de velden, de bonnetjes na de wedstrijd. Het lidgeld kost bij ons 350 euro. Dat wil zeggen dat je als club per speler meer dan 200 euro boven op dat lidgeld moet zoeken om break-even te draaien. Dat doe je door activiteiten, eetdagen, de inkomsten uit kantine. Maar die zijn er nu niet.”
Dalende levenskwaliteit
Bob Conix (52), alleenstaande vader van drie voetballende tieners, betaalde afgelopen zomer 910 euro aan lidgelden. “Ik speel zelf bij de veteranen van Ik Dien en betaal daar 195 euro voor. Mijn twee oudste zonen Poetra en Naudin zijn zestien en achttien. Ze spelen op gewestelijk niveau bij Ostan. Hun lidgeld bedraagt 125 euro. Voor Adith, die vijftien jaar is en interprovinciaal voetbal speelt bij KBS Berchem Sport, zijn de kosten een stuk hoger: 465 euro. Het is een smak geld en er is voorlopig geen compensatie voorzien.”
Veel moeilijker dan met het lidgeld heeft Conix het met de dalende levenskwaliteit van zijn kinderen. “Ze krijgen een trainingsschema mee, maar dat is allemaal zo beperkt. Ze mogen niet met meer dan vier tegen een balletje trappen. Ze mogen niks, niks, niks. Binnen botsen ze tegen de muren. Wat ik probeer te doen om ze af te leiden? Ik moet daar heel eerlijk in zijn: PlayStation. Wat kun je anders doen als je binnen moet blijven? Vooral mijn jongste zoon is een opkomend talent. Maar nu is er al zoveel tijd verloren in zijn ontwikkeling. Ik heb hem wel wat geld toegestopt om bij de sportwinkel spullen te kopen. Nu zet hij in de buurt van het voetbalveld wat kegeltjes en doet daar zijn oefeningen. Alleen. Hij doet het wel, maar echt plezant is het niet meer. Dus ik vraag: laat onze jeugd buiten komen.”
Ook bij Leen Van Dessel woont een echt voetbalgezin. “Mijn vier zonen spelen bij Wenduine. In totaal hebben we dit seizoen voor 1.100 euro aan lidgelden betaald, terwijl ze sinds oktober geen wedstrijden meer hebben gespeeld.” Daar stopt de impact van de stopzetting niet voor het gezin. “Ikzelf stond in de kantine hier even verderop in Malen. De zakcent die ik daarvoor kreeg, valt ook weg.”
Emilie Verfaillie uit Veurne roeit, zoals vele anderen, met de riemen die ze heeft. “We hebben één geluk: mijn man is voetbaltrainer. En we hebben een groot gezin met vijf kids, dus we kunnen onze eigen trainingen organiseren. Ze moeten toch in beweging blijven? Anders zitten ze straks een jaar zonder sport. Die familietrainingen zijn een noodoplossing. De eerste weken vond iedereen dat nog plezant. Maar de oudsten willen toch vooral bij hun vrienden zijn.”
Vier keer 175 euro en één keer 250 euro betaalt het gezin aan lidgelden. “Dat voelen we wel, ja. Het is jammer dat dat geld verloren gaat. Zeker omdat de clubs daar in de zomer opnieuw zullen staan om nieuw lidgeld te ontvangen.”