Volwassen Club met piepjonge artiest wint in Zenit

Veel waarnemers hebben de Covid-19-aanval op Club Brugge overschat. Weinigen hebben vooraf gepraat over de speltechnische en mentale kwaliteiten van de ploeg en bij uitbreiding van de hele club. Misschien nu dan? 1-2 gewonnen op Zenit. En een tiener in de hoofdrol. De Ketelaere, Charles De Ketelaere.

Philippe Clement hield Noa Lang op de bank. En koos in de plaats voor Charles De Ketelaere. Omdat Zenit net als vorig weekend met vier mensen op het middenveld stond, had een offensief triumviraat geflirt met de balans in het elftal. Clement wilde niet naïef zijn. Hij zou gelijk krijgen. The winner takes it all. Pluim voor de coach. Tactisch en mentaal was de ploeg op de afspraak.

Want het dient gezegd: Club stond goed. Het had omzeggens een hele wedstrijd controle over Sint-Petersburg. Mechele speelde zijn beste wedstrijd van het seizoen in het duel met Dzyuba. Ricca voetbalde uitstekend op zijn limiet, Rits was Rits. Vormer, Vanaken, De Ketelaere... – allemaal schiepen zij een comfortzone opdat de artiesten Dennis en Diatta het verschil zouden maken.

Dat heeft élke ploeg nodig die wil overwinteren in de Champions League – de vedetten die hun kans grijpen. Milicevic voor AA Gent in 2015, bijvoorbeeld.

Een uur was het wachten op Godot. Dennis had weliswaar de bal maar verloor die vaak, Diatta was onzichtbaar. Frustrerend voor de ploeg en voor de coach. Elke andere voetballer met een paar procentjes minder grillige genialiteit had bij Vincent Mannaert nooit op zoveel krediet kunnen rekenen als Dennis de voorbije maanden. Dan moet je die rekening vroeg of laat vereffenen.

Emmanuel Dennis loste in het vierde kwartier in Rusland zijn schuld af. Hij vocht op de achterlijn om een bal, legde verstandig terug op De Ketelaere en was vervolgens de rapste in de flipperkast om het leer in doel te duwen (0-1). De Nigeriaan had zijn moment gegrepen.

Net als Ethan Horvath. Goéd. Op de afspraak, ondanks zo weinig matchritme. Dát, én wat keepersgeluk bij de missers van Karavaev en Driussi. Horvath huilde na het eindsignaal – op het veld en daarna nog in de kleedkamer. Wij waarnemers staan waarschijnlijk te weinig stil bij de eenzaamheid van bankzitters, en vooral van doelmannen.

Horvath had pech bij de 1-1 van Lovren, een wanhoopspoging die via de binnenkant van de paal en de rug van de Yankee in doel belandde.

Maturiteit

Zenit had halverwege de tweede helft een beter moment. Zij verdienden de gelijkmaker op basis van de kansen. Het sein voor Clement – die deed álles juist, gisteravond – om Dennis en Diatta naar de kant te halen. Hij had altijd nog een onverwachte artiest op overschot.. Eentje van 19 jaar...

Charles De Ketelaere. In de vestiaire van Club wordt hij stiekem de chou-chou van de trainer genoemd. Maar misschien is het integendeel Clement die puur talent herkent. De Ketelaere is minzamer dan Dennis en Diatta. Minder bravoure dan Lang. Meer dan zeventig minuten in Sint-Petersburg blonk de jongeling uit in tactische discipline – de bal bijhouden, mee inzakken op het middenveld, stoor- en loopwerk. Wat een maturiteit.

In de slotfase, toen je zou denken dat een Belgische ploeg het puntje zou verdedigen in de eigen zestienmeter, speelde De Ketelaere integendeel elke bal vooruit, zijn neus stond in de richting van het Russische doel, en... hij liep op de juiste plaats – the eye of the tiger – om de 1-2 in doel te schuiven.

Het is één ding om uit te blinken tegen Zulte Waregem, maar Club Brugge ontdekte in Sint-Petersburg – wéreldstad op de (voetbal)kaart – een nieuwe artiest.

Zijn mama heeft dat goed gezien – ze gaf haar zoon een universele voornaam. Voor de dag dat Charles over heel Europa bekend zou worden... Zou Club Brugge KV de komende weken nog al te vaak wakker liggen van de Jupiler Pro League?