Voor de tweede keer wint een Belgische de titel in het Amerikaanse basketbal. Emma Meesseman uit de Westhoek is pas 26 en nu al een van de toppers in de meest mondiale vrouwenploegsport.
‘Playoff Emma is having some fun’, titelde de huiskrant The Washington Post na de halve finales. Daarin speelde Emma Meesseman uit Ieper haast in haar eentje de Las Vegas Aces naar huis. De beelden gingen de wereld rond en na haar dertiger in wedstrijd twee van die halve finales kwamen de tweets uit onverdachte hoek. Kyle Kuzma van de LA Lakers postte, inclusief de schrijffout: ‘Messeman is cash flames.’ Waarop zijn ploegmaat LeBron James replyde: ‘FACTS!!!!!’ en vijf vlammetjes.
De Women’s National Basketball Association (WNBA) mag dan financieel het ondergeschoven kindje van de Amerikaanse profsport zijn – met één salaris van LeBron (32 miljoen euro) kunnen alle WNBA-speelsters drie keer worden betaald en dan hebben ze nog zakgeld over – rise to the occasion weten Amerikanen te waarderen.
Sportvrouw van 2019
Emma Meesseman is op een punt aanbeland waar haar illustere voorgangster Ann Wauters is afgehaakt. Na acht seizoenen in de WNBA en een paar keer heel dicht langs de kampioenschapsring te zijn gepasseerd, kon de toen 36-jarige Wauters met de Los Angeles Sparks eindelijk de titel pakken, na Frankrijk, Rusland, Zuid-Korea en Spanje het vijfde land waarvan ze kampioen werd. Ze speelde door slijtage in haar laatste Amerikaanse seizoen minder dan ooit, maar leverde een niet-onbelangrijke bijdrage op cruciale momenten. Voor Meesseman zou het na Frankrijk (Villeneuve d’Ascq) en Rusland (Jekaterinenburg) de derde competitie zijn waarin ze schittert.
Wauters en Meesseman zijn alleen in lengte te vergelijken. Wauters is 1,95 meter, Meesseman is 1,92 meter. Wauters kende haar gloriejaren als center, onder de borden waar slagen en ellebogen worden uitgedeeld, Meesseman blijft het liefst uit de duels weg. Wauters is handig aan de bal, Meesseman is nóg handiger. Wauters gooide heel af en toe een driepunter, Meesseman scoort deze play-offs de threes tegen meer dan 40 procent. Wauters kreeg nooit de erkenning die ze verdiende, wordt Meesseman de Sportvrouw van 2019?
Ze lijkt daardoor meer en meer op de vrouwelijke versie van Dirk Nowitzki. De levende legende van de Dallas Mavericks is ook zo’n Europeaan op wie niemand een etiket kon plakken. Lang en toch geen center, een shooter die zowel met het gezicht naar de ring als fadeaway (jumpshot terwijl je achteruit springt) kon scoren en de balbehandeling van een spelverdeler.
Schitterend hoe Meesseman zondag eerst met drives scoorde en toen de boulevards werden gedicht haar boomlange verdedigster naar de driepuntlijn meenam. Daar zette ze een actie op, waarna ze vrij kwam en de ene na de andere driepunter zoefde door het net. Die derde finalewedstrijd waarin moest gewonnen worden in Connecticut jaste ze in het vierde kwart dertien punten binnen. Haar ploegmaat Elena Della Donne zei het eerder al deze play-offs: “Meesseman heeft ijs in haar aderen.”
Haar coach bij de Belgische nationale ploeg, de Belgian Cats, is Philip Mestdagh. Hij coachte haar ook in haar jonge jaren, tot ze als jonge Europese speelster van het jaar werd gekozen en een lucratief Russisch contract tekende. “Ik schrik er niet van dat ze zo’n allesbepalende rol speelt in toch wel de zwaarste competitie ter wereld. Ze speelt met vertrouwen en haar coach Mike Thibault (ooit assistent bij de Bulls toen Michael Jordan daar belandde, HVDW) speelt haar uit op haar beste positie. Meesseman houdt er niet van om het gevecht aan te gaan tegen de boomlange en harde centers. Laat haar maar naar openingen zoeken. De Washington Mystics zijn het ideale team voor haar.”
Cats versus Mystics
Wie Meesseman in de WNBA onverstoord aan het werk ziet, kan niet anders dan vergelijken met de nationale ploeg op het Europees kampioenschap van begin juli. Daar verloren de Belgian Cats in overtime met vier punten hun kwartfinale tegen Frankrijk. Op het EK scoorde Meesseman ook net geen twintig punten per wedstrijd, maar in die kwartfinale leek het alsof ze aan banden werd gelegd door soms een drievoudige verdediging, waarna ze de vrije speelster niet kon vinden.
Haar bondscoach springt in de bres: “Je mag de Cats niet vergelijken met de Mystics, met allemaal speelsters aan wie ze de bal kwijt kan. Bij ons was alleen Kim Mestdagh goed bij shot dat EK.” De statistieken geven Mestdagh gelijk. In die kwartfinale scoorde ze ook 24 punten.
Zesentwintig nog maar en al aan haar zesde seizoen toe bij de Mystics, die haar in 2013 uitkozen als negentiende, in de tweede (kneusjes)ronde. In het tempo waarmee ze zich nu onmisbaar maakt, zou ze de meest ervaren Europese speelster ooit kunnen worden in de VS. Alleen is year round basketball, zoals de Amerikanen dat noemen, zwaar, erg zwaar. In 2018 bleef ze al eens weg uit de VS na jaren een viervoudig programma te hebben gedraaid: de nationale competitie in Rusland, de EuroLeague, tussendoor of erna de Belgian Cats en in de zomer nog eens de WNBA. Geen enkele ploeg die haar wil missen.
Mestdagh: “Een haantje de voorste wordt ze nooit. Ze leidt een team door haar prestaties en ze staat nog maar aan het begin van haar evolutie.”
Begin november komen de Belgian Cats weer samen voor EK-kwalificatiewedstrijden en in februari nemen ze deel aan het olympisch kwalificatietoernooi.
