Vidts verovert goud op WK indoor en scoort zelfs beter dan Thiam

“Ik wil me amuseren, genieten van de wedstrijd en zo goed mogelijk uitvoeren waar mijn coach en ikzelf de afgelopen maanden op getraind hebben”, liet Vidts vooraf optekenen.

Haar beste wereldjaarprestatie van 2020 met 4.629 punten, de EK-medaille in 2021 en de vierde plaats op de olympische zevenkamp in Tokio hadden van de studente bio-ingenieur echter niet de topfavoriete gemaakt. Die rol was nog steeds weggelegd voor Katharina Johnson-Thompson. De Britse kon na veel blessureleed echter nooit een rol van betekenis spelen en gaf zelfs forfait voor het slotnummer.

Vidts presteerde fantastisch. Ze opende met een persoonlijk record (8.15) en een gedeelde eerste plaats op de 60 meter horden, samen met de Britse Holly Mills. In het hoogspringen ging Vidts vlot over 1,83 meter, maar moest ze de zege (en de leidersplaats) aan de Poolse Adrianna Sulek laten. Op het derde onderdeel, het kogelstoten, deed niemand beter dan de 14,03 meter van onze landgenote. Daardoor klom Vidts opnieuw voorbij Sulek in de tussenstand, al bedroeg het verschil amper twaalf punten.

Sulek voorbij

In het verspringen deed Vidts alle monden openvallen: 6,60 en 6,55 meter. Twee sprongen die beter waren dan haar eigen record brachten haar met 67 punten voorsprong aan de start van de afsluitende 800 meter. Daarin plaatste Vidts een gouden kers op de WK-taart. In de laatste ronde stoomde ze als een pletwals voorbij Sulek naar een derde dagzege in alweer een persoonlijke besttijd (2:08.81) en naar een eindtotaal van 4.929 punten, 25 punten meer dan Nafi Thiam bij haar EK-goud in Polen vorig jaar.

Een dag om nooit meer te vergeten werd het dus in Belgrado voor Vidts. “Ik voelde me bijzonder sterk, maar dit is toch echt wel zot”, lachte de Vilvoordse. “Dat ik het record van Thiam kon breken, besef ik nog maar amper. Zij is toch niet zomaar iemand, hé.”

Zenuwen had Vidts nauwelijks. “Ik weet dat ik in de meerkamp altijd beter presteer dan op individuele nummers. Enkel in het kogelstoten bleef ik een beetje op mijn honger. Bij de slotloop wilde ik gewoon in het spoor van Sulek blijven, maar voelde ik halfweg dat ik nog genoeg in de benen had om haar eraf te lopen.”